Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία
εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι…
Αφροδίτη Μάνου
Ζούμε το τέλος των δικαιωμάτων. Το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, στην υγεία, στην ψυχαγωγία, στην τεκνοποίηση, στο όνειρο, στην ελπίδα, στη στέγη.
Όλα ελέγχονται, τιμώνται ακριβά και υπό την απειλή προστίμου και εγκλεισμού, θεσμοθετούνται.
Η πανδημία αποτελεί μια ευκαιρία για σκέψη, για το πού οδηγούμαστε μέσα από αυτά τα τιμωρητικά καθεστώτα, που τα μέτρα που έφεραν κάθε άλλο είναι, παρά προσωρινά.
Πουθενά δεν επιτρέπεται η φωνή των σοφών, των ειδικών για την τύχη του πλανήτη.
Μα εκείνοι που ζουν επί χρόνια τη λεηλασία των δικαιωμάτων τους είναι οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Αυτοί που δίνουν οξυγόνο στη σκέψη, στο ήθος και κοσμούν την πραγματικότητα της ζωής. Αυτοί που άγουν την ψυχή και αγωνίζονται καθημερινά για να μείνει όρθιο το Α του Ανθρώπου. Αυτοί που γνωρίζουν από σεβασμό, αγάπη, προοπτική.
Τα πνευματικά δικαιώματα είναι εκείνα που βρίσκονται επί χρόνια στο στόχαστρο της εξουσίας.
Από τη στιγμή που το διαδίκτυο εισέβαλε στη ζωή μας, το έργο τους λεηλατείται και άλλες φορές διαστρεβλώνεται με κάθε τρόπο.
Τα τραγούδια που γι’ αυτά εργάζονται πολλοί άνθρωποι παρέχονται δωρεάν με ένα κλικ. Κανένα δικαίωμα! Κάποτε υπήρχε νόμος για την κασετοπειρατεία. Τώρα σκοπίμως πέρα βρέχει.
Τα βιβλία αναρτώνται χωρίς κανείς να ρωτηθεί και να έχει δικαίωμα.
Οι ζωγράφοι και οι γλύπτες βλέπουν το έργο τους να γίνεται δημόσιο αγαθό χωρίς και αυτοί να έχουν κανένα δικαίωμα.
Οι κινηματογραφικές ταινίες είναι κι αυτές υπόθεση ενός κλικ.
Οι εφημερίδες, για να έχουν λόγο ύπαρξης, αναγκάζονται να αναρτούν την ύλη τους.
Έτσι με όλο αυτό το Βατερλό του διαδικτύου ο καθένας ανεβάζει, ό,τι του κατεβάσει, ανέξοδα. Το πνευματικό έργο χάνει τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξής του. Όλα έχουν γίνει εύκολα προς κατανάλωση, δίχως εκτίμηση, δίχως κριτική σκέψη.
Η πλήρης ισοπέδωση των δικαιωμάτων είναι μια ανυπολόγιστη καταστροφή για το ανθρώπινο είδος. Τα φώτα, που πάντα αναζητούσε η ανθρωπότητα για την αναγέννησή της, βρίσκονται χαμένα στο ομιχλώδες τοπίο του διαδικτύου.
Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι των γραμμάτων λιμοκτονούν και δεν έχουν ούτε τα βασικά να επιβιώσουν. Είναι μεγάλο το ζήτημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν! Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου!
Και μαζί με το δικό τους θάνατο και των έργων τους έρχεται κι ο θάνατος αυτού που κοσμούσε πάντα την ανθρωπότητα και λέγεται: πολιτισμός. Κάθε είδους!
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
