Γιορτή είναι ένας πάκος χαρτονομίσματα ακουμπισμένος στο τραπέζι σου όταν δεν χρωστάς τίποτα. Τα λεφτά δεν είναι το παν, εκτός από όταν είναι, όταν από αυτά εξαρτάται η επιβίωση σου δηλαδή. Όμως είναι ενδιαφέρον, όταν τα βάλεις στην πρώτη κι απόλυτη προτεραιότητα, γίνεσαι εξαιρετικά εφευρετικός και αποτελεσματικός στην απόκτηση τους. Κάτι τέτοιο κάνεις και με τις γιορτές. Όχι απαραίτητα τις κοινές γιορτές (αυτές είναι σαν τον κοινό πλούτο), αλλά με τι δικές σου, προσωπικές γιορτές.
Φυσικά και υπάρχει ιδιοκτησία εορτής. Είναι λογικό, συνδέεσαι μαζί τους μοναδικά. Μια δεσμίδα με γιορτές στο τραπέζι σου, όπως κι ένα συμβολικό χρηματικό ποσό στο ημερολόγιο σου, συμβολίζει την ελπίδα. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις μαζί τους, οι πιθανότητες είναι ανεξάντλητες. Κι όμως, οι περισσότεροι ξέρουν ακριβώς τι θα κάνανε με μια γερή ντάνα χρημάτων στα χέρια τους. Κι όταν λέω ακριβώς, εννοώ με αηδιαστικές λεπτομέρειες.
Τις γιορτές σου τις χαρίζουν όταν είσαι μικρός, σε συμβολικές μέρες, αλλά όταν μεγαλώσεις τις κερδίζεις μόνος σου. Η απόκτηση τους απαιτεί προσωπικό μόχθο και μία ολοδική σου δυστυχία για να τις βάλεις στο ημερολόγιο σου. Όταν θεσπίσεις μια γιορτή, αλλάζεις μία ολόκληρη μέρα μόνο για σένα. Για να αλλάξει η μέρα, πληρώνεις με τη γιορτή σου. Αφήνεσαι και γιορτάζεις, κι αυτό δεν είναι λίγο. Η γιορτή είναι ελευθερία, όταν τη δίνεις σε μία μέρα, δεν μπορείς να την έχεις κάθε άλλη, ούτε καν την μέρα πριν, ή τη μέρα μετά.
Γι΄ αυτό κι έχουν αξία, αφού είναι σπάνιες κι αστραφτερές. Φυσικά με τις γιορτές δεν μπορείς να αγοράσεις την αγάπη, όπως και με το χρήμα. Ούτε και τα πιο πολλά πράγματα που έχουν μεγάλη αξία. Μπορεί να αγοράσεις πολλές χαρές, αλλά όχι την ευτυχία σου. Μπορείς να πληρώσεις για την πίστη και τα ποτά σου, αλλά για την αναπνοή σου δεν έχει οριστεί τιμή. Μπορείς να γλεντήσεις, αλλά αν δεν αφήσεις στο τραπέζι τη γιορτή που κουβαλάς πάνω σου, η μέρα δεν γίνεται πραγματικά αξιόλογη. Πάντως κι αυτό που τα γιορτινά ρούχα είναι συνήθως ακριβότερα, δεν το λες τυχαίο. Μιλώντας για χρήμα…
Ο χρόνος είναι γιορτή. Κάποια στιγμή η γιορτή τελειώνει, για να αρχίσει η καθημερινότητα. Όπως το σκοτάδι είναι το μέρος όπου δεν έχει πάει ακόμη το φως, ή όπως η τσέπη το μέρος όπου δεν έχει μπει ακόμη το χρήμα. Το χρήμα μπαίνει, αφού το κερδίσεις, και μετά βγαίνει και σου φέρνει αυτό που στ’ αλήθεια θέλεις. Έτσι κι η γιορτή, δεν έχει αξία να κάθεται κάπου. Την περιμένεις, σαν να την χρειάζεσαι, αλλά την πετάς και στη θάλασσα αν βρεις αυτό που αξίζει να γιορτάζεις. Σαν ένα μικρό ψαράκι. Και το ψάρι μοιάζει με τις γιορτές, όπως και με το χρήμα.
Τρώγεται καλύτερα φρέσκο.
Γιώργος Μελίτος
ΥΓ. Η λέξη γιορτή και άλλες λέξεις με την ίδια ρίζα τυπώθηκαν 69 φορές στις σελίδες του ΕΜΠΡΟΣ την περασμένη εβδομάδα. Το φυσάμε
Στη στήλη αυτή, ο Γιώργος Μελίτος βρίσκει τις δημοφιλέστερες λέξεις της εβδομάδας στις σελίδες του “Ε” και ψάχνει το «άλλο» νόημα πίσω όσα αποτυπώνει η καθημερινή αρθρογραφία.
