Τα σπηλιαράκια του βουνού είναι η κατοικιά μας
Ριζίτικο τραγούδι
Καλύτερο τόπο η Γέννηση δε θα μπορούσε να βρει. Από το σπήλαιο του Πλάτωνα και τη γέννηση των ιδεών έως το σπήλαιο της Βηθλεέμ και τη γέννηση του θεανθρώπου το μήνυμα παραμένει το ίδιο.
Θέλει ταπεινότητα η φαντασία για να λάμψει. Θέλει αφοσίωση και συνομιλία για το θαυμαστό. Θέλει υπομονή, επιμονή και γενναιότητα για να γεννηθεί η ελπίδα.
Ο αγώνας πάντα ο ίδιος. Να ερμηνεύσουμε τα ανερμήνευτα και να πορευτούμε εν ειρήνη για την ποιότητα ζωής και την ίδια τη ζωή.
Τούτες τις μέρες που η θλίψη και το πένθος είναι πολύ, πλην ανέμελων, στο σπήλαιο που κατοικεί ο νους οι σκέψεις-σκιές είναι πλήθος, για το τι έφταιξε, τι φταίει, για το πώς φτάσαμε ως εδώ, για το παρόν και για το μέλλον.
Από τον άνθρωπο των σπηλαίων έως τον σημερινό άνθρωπο της μοναξιάς το ζητούμενο είναι η χαρά. Μια λέξη που σπανίζει στις μέρες μας, σε μια εποχή που υπόσχεται τα πάντα, πλην της χαράς. Και σήμερα άνθρωποι των σπηλαίων είμαστε μόνο που οι ακτίδες φωτός στοιχίζουν ακριβά και μοιάζουν τις περισσότερες φορές με άπιαστο όνειρο. Οι σημερινές σπηλιές μας δεν επιτρέπουν την ελευθερία της σκέψης ούτε αφήνουν τη φαντασία να καλπάσει και να οδηγηθεί στη δημιουργία.
Οι σπηλιές από μπετόν που κατοικούμε τα έχουν όλα, πλην της χαράς, πλην της ευτυχίας, πλην της ελπίδας.
Τα φτωχικά σπήλαια ήταν το καταφύγιο των κατατρεγμένων, των οσίων και μαρτύρων, των αγωνιστών και των ποιμένων. Σήμερα παραμένουν κενά και περιμένουν να τα ανακαλύψουμε για να μας φέρουν σε επαφή με το φυσικό περιβάλλον, την περίσκεψη, το δέος της φύσης και εν τέλει τον εαυτό μας.
Η γέννηση της ελπίδας είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας, μόνο που χρειάζονται πολλοί για να τη φέρουν στη ζωή. Χρειάζονται τα είδη του ζωικού βασιλείου, χρειάζονται οι ποιμένες, οι μάγοι και κυρίως οι πιστοί που περιμένουν τη γέννηση.
Για να πεθάνει η μοναξιά χρειάζεται γέννηση. Χρειάζεται σεβασμός, αγώνας και αγιότητα.
Χρειάζεται η αγιότητα των πράξεων. Τότε το σπήλαιο θα φωτιστεί και το άστρο θα λάμψει.
Χρειάζεται αγάπη γιατί δίχως αυτή δεν μπορείς να δεις το άστρο που περιμένει να σηκώσουμε το κεφάλι από τις μικρότητες και να γίνει το θαύμα, εντός του σπηλαίου καταρχήν.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-Αφηγητής παραμυθιών
