Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Επιπλέον ξάγρυπνος παραμένει κάθε πολίτης που ανησυχεί για την χώρα, για τον πλανήτη, για τον εαυτό του, για το μέλλον.
Όλα διαγράφονται δυσοίωνα καθώς οι κάθε λογής εξουσιομανείς παίζουν τον χαβά τους, πλαισιωμένοι από φανατικούς μη νοήμονες, που αρκούνται στο να θεωρούν εχθρό τον διπλανό τους και για ασφάλεια στεγάζονται κάτω από τους οίκους ανοχής επικίνδυνων ηγετών.
Μα η μοίρα μας είναι κοινή!
Ο πρωθυπουργός της χώρας διαβεβαίωνε από το βήμα της Βουλής, ότι δεν επιτρέπει σε κανέναν να αμφισβητήσει ότι έχει χάσει τον ύπνο του. Και λύσεις δεν βρίσκει.
Λες και οι πολίτες δεν έχουν χάσει τον ύπνο τους.
Πάντα στα δύσκολα, στα παραμύθια, οι καλοί βασιλείς προσέτρεχαν στους σοφούς του παλατιού, της χώρας για να τους φωτίσουν. Και τώρα υπάρχουν σοφοί!
Επιστήμονες, άνθρωποι του πνεύματος, στοχαστές, φιλόσοφοι. Αυτοί ήταν και θα είναι ο από μηχανής θεός σε κάθε δυσκολία. Όμως όλοι αυτοί απαξιώνονται, από τον κάθε εξουσιομανή, αφού η μανία για εξουσία δεν επιτρέπει να υπάρχουν και να ακούγονται οι σπουδαίοι. Αυτοί που μιλούν με σπουδή.
Η βαθιά αρρώστια της εξουσίας δεν έχει την αίσθηση της ντροπής. Η μόνη ντροπή για αυτούς είναι να χάσουν την καρέκλα τους. Χρησιμοποιούν για αυτό κάθε μέσο, κάθε τρόπο, χωρίς καμιά ντροπή.
Ο λόγος τους είναι πάντα διχαστικός, φτηνός και ανόητος. Βρίσκουν τρόπους να είναι πάντα στο κέντρο της δημοσιότητας, για να υπάρχουν. Είναι άτομα εξαρτημένα, όχι μόνο από τον άξιο μισθό τους, όπως θα έλεγε κι ο πρωθυπουργός της χώρας, αλλά κι από κάθε είδους δολιότητα, προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά.
Αυτοί είναι και η μεγάλη μάστιγα της εποχής που δημιουργεί διαρκώς δυσεπίλυτα θέματα.
Διαιρούν και βασιλεύουν. Παλιά η συνταγή. Δεν ομονοούν σε τίποτα κι όταν φτάνουν την χώρα στο απροχώρητο, μας ρίχνουν μια συγκυβέρνηση, μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ή όπως αλλιώς την ονομάσουν, μέχρι να ηρεμήσει ο λαός και να ξαναμοιράσουν οι ίδιοι τη σημαδεμένη τους τράπουλα.
Πάσχουν δε και από αμνησία αφού άλλα λένε τη μια μέρα και άλλα την άλλη. Μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα και μας υβρίζουν. Χωρίς ντροπή, χωρίς ήθος, χωρίς αξίες, χωρίς φιλότιμο.
Η ντροπή είναι αυτή που σε κάνει Άνθρωπο. Σε τέτοιες στιγμές λίγος Αίσωπος θα μας έκανε καλό, ιδιαίτερα ο μύθος για την ντροπή. Αλλά οι εποχές σήμερα είναι σεμνότυφες και η ντροπή έχει αποχωρήσει από παντού, διακριτικά.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-Αφηγητής παραμυθιών
