Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα.
Γιώργος Σεφέρης
Και συνέβη τις μέρες εκείνες, άγνωστος ιός να εμφανιστεί, από το πουθενά, στην ανθρωπότητα. Μετά τα απρόσμενα αυτά γεννητούρια οι άνθρωποι μπήκαν στη διαδικασία να τον βαφτίσουν.
Επικράτησε το όνομα, με δημοκρατικές διαδικασίες, κορωνοϊός, επειδή όλοι ήθελαν να φορούν κορώνα και να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη.
Ο κορωνοϊός λοιπόν, αναστάτωσε με τις συνήθειές του την ανθρωπότητα, καθώς έκανε ό,τι του κατέβαινε, κατ’ εικόνα και ομοίωση των γεννητόρων του.
Οι άνθρωποι τον καιρό εκείνο δεν μελετούσαν τας γραφάς, ούτε έγραφαν. Πληκτρολογούσαν αδιακόπως έως ότου είχαν πάρει φωτιά τα πληκτρολόγια, με αποτέλεσμα από την τόση φωτιά πολλοί εγκέφαλοι να καούν ολοσχερώς.
Όλα τα νέα μεταδίδονταν μέσα από τις οθόνες. Η οθόνη είναι μία λέξη που προέρχεται από τους Οθωνούς. Αυτούς τους βλέπουμε πάντα από πολύ μακριά ή από τον χάρτη.
Νέες λέξεις, νέοι όροι, νέες συνήθειες κατέκτησαν τότε τον πλανήτη που βρισκόταν στο τέλος του τελευταίου τετάρτου.
Μάσκες παντού, στα μάτια, στα αυτά, στην ψυχή, στον νου. Η νοημοσύνη είχε απενεργοποιηθεί κι όλοι περίμεναν την τεχνητή νοημοσύνη.
Η οικονομία προήχθη σε Αγία και στην ποδιά της σφάζονταν παλικάρια, μπροστά στα ανοιχτά όμματα της Μαρίας της Πενταγιώτισσας.
Η πολιτική προστασία ήταν μια νέα δημοκρατική κατάκτηση του λαού, που από τούδε και στο εξής μπορούσε να κοιμάται ήσυχος και αιωνίως.
Όλα πήγαιναν καλά. Οι πιστοί μεταλάμβαναν στις εκκλησίες μετά φόβου Θεού, πίστεως, αλλά χωρίς τον φόβο του κορωνοϊού που ήταν ο ίδιος ο Αντίχριστος.
Αρχιερεύς τις, εκ του άμβωνος, δίδασκε τον λόγον της αληθείας και κατακεραύνωνε, κοινώς έκραζε, όσους πίστευαν ότι εντός του ναού υπάρχει κορωνοϊός. Μάλιστα δέχτηκε και έδωσε αρκετούς τελευταίους ασπασμούς κατά την εορτήν του πολιούχου. Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν, ώσπου μια μέρα, διεγνώσθη ο ίδιος με κορωνοϊό. Τότε ήταν που ασπάστηκε, αλλαξοπιστήσας, από καρδίας την αίρεση του κορωνοϊού. Ακολούθως πληκτρολόγησε λόγο, νέας αληθείας, για να διατρανώσει την πίστη του στον νέο ιό.
Όλα πήγαιναν καλά.
Ο πρωθυπουργός της χώρας, υιός και αυτός ενός πανάρχαιου πολιτικού συστήματος και γόνος καλής οικογενείας, έπαιρνε διαρκώς μέτρα. Τα μέτρα διαρκώς περίσσευαν και ποτέ δεν έφταναν. Σαν του χωριάτη το σκοινί.
Μάλλον ήτο στραβός ο γιαλός και δεν του στεκόταν να τον μετρήσει με ακρίβεια.
Επιπλέον δεν είχε τα όργανα, τα πολιτικά εννοώ, να διαγράψει υπουργίσκον που μετάλαβε λόγω γενεθλίων εν μέσω κορωνοϊού, προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα και ακυρώνοντας τα μέτρα, καθώς και κάθε προσωπική ευθύνη.
Εν τω μεταξύ, για τον Αχέροντα είχαν αναχωρήσει αρκετοί επιβάτες με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, εν μέσω συνωστισμού. Οι επιβάτες αυτοί ήταν βέβαιο πλέον ότι θα έπαιρναν τα σωστά μέτρα ο καθένας. Δύο μέτρα ακριβώς.
Όλα πήγαιναν καλά, ώσπου εκ του μνημείου ακούστηκε φωνή βοώντος που ανέκραξε: Είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο.
Ουδείς όμως ανησύχησε γιατί ακριβώς τη στιγμή εκείνη εμφανίστηκε ένστολος άγγελος Κυρίου και τους ψέκασε όλους έως ότου… ξετρελάθηκαν.
Ηθικόν δίδαγμα: τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-Αφηγητής παραμυθιών
