Δε μπορώ ν’ αναπνεύσω
Καραγκιόζης: Καλώς τον Νιόνιο.
Διονύσιος: Καλώς με και ας άργησα.
Καραγκιόζης: Τι κάνει το Τζάντε;
Διονύσιος: Καλά, πολύ καλά, Καραγκιόζο. Άργησα γιατί κάνουμε έρανο.
Καραγκιόζης: Έρανο για όσους καταστράφηκαν απ’ τον κυκλώνα;
Διονύσιος: Όσκε, κάνουμε έρανο για τον πλανητάρχη.
Καραγκιόζης: Τι έπαθε ο πολυχρονεμένος;
Διονύσιος: Κόλλησε κορονογιό.
Καραγκιόζης: Και τι έρανο κάνετε;
Διονύσιος: Μαζεύουμε χλωρίνη για να του την πάω, να την πιει και να βρει την υγειά του.
Καραγκιόζης: Να σου δώσω κι εγώ χλωρίνη. Δώσε του χαιρετίσματα, Νιόνιο, κι από με και να μου τον φιλήσεις.
Διονύσιος: Σιγά μην τον φιλήσω και κολλήσω κι εγώ. Θα του δώσω την χλωρίνη και χαιρετίσματα απ’ ούλους.
Καραγκιόζης: Νιόνιο, πρόσεχε να την πιει καλά.
Διονύσιος: Θα του τη δώσω να την πιει καλά και θα του λέω και στην υγειά μας.
Καραγκιόζης: Λες, Νιόνιο, άμα την πιει να βρούμε την υγειά μας;
Διονύσιος: Όπως σε βλέπω και με βλέπεις, Καραγκιόζο, γιατί είναι ευαίσθητος άνθρωπος κι άμα του κάνεις καλό δεν το ξεχνάει.
Καραγκιόζης: Αμήν και εις τους αιώνες των αιώνων.
Διονύσιος: Αμήν, Καραγκιόζο.
