Έχω πει τόσες πολλές αλήθειες, που μοιάζει με ψέματα.
Οδυσσέας Ελύτης
Ήταν λέει, η γη ένας απέραντος κήπος. Όλα τα λουλούδια επιτρεπόταν να ανθίσουν, όπως είπε και η Πρόεδρος της δημοκρατίας. Τόση δημοκρατία! Και άνθισαν.
Οι μέλισσες βέβαια, λιγόστευαν για ανεξήγητους λόγους. Κλιματική αλλαγή δεν υπήρχε, όπως μας διαβεβαίωναν, ή αν υπήρχε, κάποτε θα έπαιρναν μέτρα οι εξουσίες.
Τις εξουσίες τις κληρονομούσαν κάποιοι, ενώ κάποιοι άλλοι τις αγόραζαν. Βεβαίως και υπήρχαν και πολιτικοί απατεώνες που κατάφερναν να αναρριχηθούν, έστω για λίγο, σε μια πολυθρόνα εξουσίας.
Στον κήπο των ψυχασθενών ήταν υποχρεωτική η φτώχεια. Άλλοι είχαν πνευματική φτώχεια και άλλοι φτώχεια μέχρι αστεγίας. Ουδείς πλούσιος συνολικά. Δημοκρατικά πράγματα.
Τον τελευταίο καιρό προέκυψε και μια πανδημία. Εκατομμύρια πέθαιναν αλλά τα μέτρα που λάμβαναν ήταν δημοκρατικά. Ήταν αφημένα στην προσωπική ευθύνη, μια λέξη άγνωστη στον κήπο των ψυχασθενών.
Στις εκκλησίες ο λαός μεταλάμβανε με εθνική και άλλη υπερηφάνεια και κατόπιν έψαλλαν όλοι μαζί το «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου». Ακολουθούσε ο Εθνικός Ύμνος, έτσι για την ψυχική ανάταση των ψυχασθενών.
Στις τηλεοράσεις κουβαλούσαν σηκωτό για τη σωτηρία μας, τον Σωτήρη, που αν και διαφωνούσε με αυτά που συνέβαιναν, έπρεπε να παραστεί για να μη διαταραχθεί περισσότερο η ψυχική υγεία των ψυχασθενών.
Το πολιτικό περιστατικό Άδωνις, (μην παρεξηγηθώ) γεμάτος φυσική ευγένεια, δήλωνε ότι για λόγους ευγενείας χιλιάδες μπορούσαν να παραστούν έξω από τα δικαστήρια, στην δίκη του αιώνα, χωρίς μέτρα προστασίας. Ο ίδιος ήταν που στην βουλή των ψυχασθενών απεύθυνε σε κάποιους πολιτικούς απατεώνες, τον ψυχικό χαρακτηρισμό: είστε γελοίοι.
Στον κήπο των ψυχασθενών όλα πήγαιναν καλά. Όσοι είχαν κάποια χρέη μπορούσαν να τα τακτοποιήσουν σε βάθος εικοσαετίας. Πολύ βάθος!
Η ανάκαμψη ερχόταν από παντού. Έως και στο φεγγάρι βρέθηκε νερό, όχι για να ξεδιψάσουν ψυχασθενείς αλλά για να γίνουν αθάνατοι και να προλάβουν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Το νερό του φεγγαριού, κατά τους ειδικούς ψυχασθενείς, είναι αθάνατο.
Το αθάνατο νερό πάντα ήταν προσδοκία της ανθρωπότητας. Διαβάστε και κανένα παραμύθι και θα καταλάβετε.
Εκείνο όμως που διατάραξε τα νερά των ψυχασθενών ήταν το γεγονός ότι ένα ναρκαλιευτικό του πολεμικού ναυτικού κατάφερε να προσκρούσει με ένα θηριώδες σε μέγεθος φορτηγό πλοίο, το οποίο ήθελε κάτι να βουλιάξει οπωσδήποτε.
Βεβαίως και το ναρκαλιευτικό είχε το δίκιο με το μέρος του, όπως διαβεβαίωναν όλοι στις οθόνες. Και τα ψάρια ακόμα γελάνε.
Τις ίδιες μέρες, από σύμπτωση (μερικές συμπτώσεις πρέπει να ντρέπονται. Το είχε πει και ο Ελύτης.) προέκυψε να είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης. Τι τραγικό! Κανείς νέος δεν είχε να αποταμιεύσει τίποτα.
Έτσι καταργήθηκε η παγκόσμια αυτή ημέρα της αποταμίευσης.
Όμως ευτυχώς, δεν καταργήθηκε ο κήπος των ψυχασθενών, που τώρα οδηγείται σε έναν θρησκευτικό πόλεμο, προς τέρψιν των εξουσιών των ψυχασθενών.
Όλα βαίνουν καλώς, μια και το εμβόλιο για τους ψυχασθενείς έχει βρεθεί από χρόνια.
Το είχε πει και ο Προφήτης.
Καραντίνα στο μυαλό!
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-Αφηγητής παραμυθιών
