Δε μπορώ ν’αναπνεύσω
Καραγκιόζης: Καλώς τον Νιόνιο.
Διονύσιος: Καλώς σε βρήκα, Καραγκιόζο.
Καραγκιόζης: Πώς πέρασες με τον κυκλώνα;
Διονύσιος: Καλά. Πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά. Ήμουνα στο Τζάντε κι είχα πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα για να βλέπω καλά.
Καραγκιόζης: Και τι είδες;
Διονύσιος: Είδα παγκάκια να σηκώνονται στην πλατεία για να ξαπλώσουν πάνω τους τα δέντρα.
Είδα καράβια να βγαίνουν στη στεριά και να παίρνουνε τα όρη.
Καραγκιόζης: Τα καμένα όρη;
Διονύσιος: Τι καμένα και κλιματική αλλαγή; Αυτά είναι συνωμοσίες, Καραγκιόζο.
Είδα έναν άστεγο να σπάει το τζάμι σε ένα αυτοκίνητο και να μπαίνει μέσα για να προφυλαχτεί από τον κυκλώνα.
Καραγκιόζης: Την πολιτική προστασία του την είδες;
Διονύσιος: Πώς δεν την είδα. Πέρασε, μας χαιρέτησε, έστειλε μήνυμα και συλλυπητήρια.
Καραγκιόζης: Είσαστε πολλοί;
Διονύσιος: Ναίσκε. Αλλά κρατάγαμε τις αποστάσεις μην πέσει ο ένας πάνω στον άλλονε και για καλό και για κακό εκοινωνήσαμε.
Καραγκιόζης: Μα δεν απαγορεύεται;
Διονύσιος: Άμα είσαι προφεσόρος τίποτσι δεν απαγορεύεται.
Καραγκιόζης: Μάσκα φορούσες;
Διονύσιος: Όσκε. Εφόρια το καπέλο και το βάσταγα μη μου το πάρει ο κυκλώνας.
Καραγκιόζης: Το ίδιο είναι, Νιόνιο, μάσκα και καπέλο;
Διονύσιος: Καραγκιόζο, άμα φορείς καπέλο σε σέβουνται και σε φοβούνται ούλοι. Ο κορονογιός και ο κυκλώνας είναι για το πόπολο, όχι για τσου αφεντάδες.
