Δε μπορώ ν’ αναπνεύσω
Αγλαΐα: Καραγκιόζη, Καραγκιόζη, όλα έτοιμα στην παράγκα για τη δεξίωση του παρακράτους.
Καραγκιόζης: Έβρασες και φασολάδα για το άρωμα;
Αγλαΐα: Και φασολάδα ετοίμασα και τον λόγο μου έγραψα.
Καραγκιόζης: Τι λόγο;
Αγλαΐα: Κάποιος πρέπει να καλωσορίσει τους ανθρώπους.
Καραγκιόζης: Ωραία. Θα τους πω εγώ «Καλωσορίσατε».
Αγλαΐα: Δεν φτάνει, Καραγκιόζη. Πρέπει να κάνουμε εντύπωση.
Καραγκιόζης: Να φωνάξουμε τον Παπά.
Αγλαΐα: Ποιον Παπά; Δεν θέλω τον Παπά, θα μας πάρει τη θέση.
Καραγκιόζης: Και τι θα τους πεις;
Αγλαΐα: Θα πω τα κάλαντα.
Καραγκιόζης: Κατακαλόκαιρο τα κάλαντα;
Αγλαΐα: Τώρα είναι η ευκαιρία, γιατί πρωτοχρονιά δε βλέπω να κάνουμε.
Καραγκιόζης: Ωραία. Κάνε πρόβα να σε ακούσω.
Αγλαΐα: Αρχίζω.
Καραγκιόζης: Άρχισε.
Αγλαΐα: Το παρακράτος έρχεται
κι όλους μας καταδέχεται
χαρτί και καλαμάρι
φοράτε όλοι ποδονάρι.
Καραγκιόζης: Με συγκίνησες, Αγλαΐα. Θα πω κι εγώ.
Αγλαΐα: Τι θα πεις;
Καραγκιόζης: Θα συνεχίσω από κει που τελείωσες.
Φοράτε ποδονάρι
ωραίο το καλαμάρι
μας κλέψατε το μαξιλάρι
μας φάγατε όλες τις πίτες
κλέφτες και λωποδύτες.
Αγλαΐα: Μπράβο, Καραγκιόζη μου. Λες να συγκινηθούν;
Καραγκιόζης: Εγώ πάντως συγκινήθηκα;
