«ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο πικρός και ο μόνος
ο από πριν χαμένος εσύ να ‘σαι
Ποιητής που δουλεύει το μαχαίρι
στο ανεξίτηλο τρίτο του χέρι…»
Οδυσσέας Ελύτης
«Σχολείο ο Καραγκιόζης». Όσες φορές κι αν ακούσεις αυτήν τη φράση μετά από μια παράσταση θεάτρου σκιών, πάντα χαίρεσαι. Χαίρεσαι να ανακαλύπτεις παιδιά, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, που έχουν βρει από μικρή ηλικία ένα πάθος, κάτι που έρχεται απ’ τα παλιά, που το παίρνουν πάνω τους και το συνεχίζουν: το θέατρο σκιών.
Είναι παιδιά που ζωγραφίζουν και κόβουν τις δικές τους φιγούρες, που στήνουν τον μπερντέ στο δωμάτιό τους, που εφευρίσκουν τους δικούς τους διαλόγους και τα δικά τους αστεία. Παιδιά που ζητούν από αδέρφια και φίλους να γίνουν βοηθοί τους, που παίζουν Καραγκιόζη ακόμα και στην καραντίνα μέσω διαδικτύου, που μεγαλώνουν με φίλο τον αγαπημένο τους καμπούρη!
«Ένα παιδί απ’ τη Λεύκη, 8 χρόνων, δίνει παραστάσεις απ’ όταν ήταν 4», «Το παιδί μου έμαθε να διαβάζει, για να μπορεί να διαβάζει παραστάσεις», «Σχολείο ο Καραγκιόζης!». Το ξέρουμε, μικρά και μεγάλα παιδιά, ότι είστε εκεί έξω, περισσότεροι απ’ όσοι νομίζουμε, ότι μεγαλώνετε με αγάπη για την ζωντανή ελληνική παράδοση και τέχνη, ότι δουλεύετε σκληρά και με αφοσίωση.
Σας βλέπουμε να μας κοιτάτε μετά από τις παραστάσεις που δίνουμε, όχι στα μάτια, αλλά στα χέρια μας, αυτά που πιάνουν τις φιγούρες και τις βάζουν στο πανί για να ζωντανέψουν. Σας βλέπουμε να είστε η ζωντανή ελπίδα για τον Καραγκιόζη, να εξασκείτε την πίστη του στη ζωή, την αγάπη για την τέχνη, να κοινωνείτε από τη σοφία του καμπούρη.
Μια άλλη Σοφία Γ., μαμά παιδιού «κολλημένου» με τον Καραγκιόζη, μοιράστηκε την εμπειρία της μαζί μας. Κι εμείς με τη σειρά μας με σας:
Ο Καραγκιόζης είναι ο ήρωάς μου, γιατί βοήθησε το παιδί μου να μάθει να διαβάζει γρήγορα, με ευχάριστο τρόπο. Δε χρειάστηκε να τον πιέσω, να του πω «μάθε, παιδί μου, γράμματα» όπως λέγανε παλιά. Η εικόνα και τα γράμματα (οι διάλογοι) τον ενθάρρυναν να μάθει να διαβάζει, να αυτοσχεδιάζει και να παίζει.
Προχώρησε και πέρα από αυτό. Τώρα σε μεγαλύτερη ηλικία, ο Καραγκιόζης έγινε ο φίλος του, αυτός που τον βοηθούσε στους φόβους του, αυτός που τον κρατούσε παρέα (μια και είναι μοναχοπαίδι) και τον έκανε χαρούμενο, όπως χαίρονται τα παιδιά με τους φίλους τους και τα παιχνίδια τους.
Μέσα από τον αυτοσχεδιασμό που έκανε, όταν έπαιζε, του έδινε λόγο, τον λόγο που το ίδιο το παιδί θα ήθελε να πει αλλά δεν μπορεί είτε γιατί ντρέπεται είτε γιατί φοβάται, είτε γιατί δεν μπορεί να διαβάσει – τον παρακινεί όμως να το κάνει. Το Θέατρο Σκιών συνδέει το παρελθόν με το παρόν (αφού το παρακολουθούσαμε και εμείς στην ηλικία του) και μπορεί να διαμορφώσει το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας.
Ο Καραγκιόζης δίνει ποιότητα στη ζωή μας και γίνεται δάσκαλος ζωής στα παιδιά μας. Είναι αυτός που μας δίνει το γέλιο αλλά και τον προβληματισμό για αυτά που περνά ο άνθρωπος. Αυτό το στοιχείο είναι που τον κάνει μοναδικό, γιατί περνά τα μηνύματα στα παιδιά με τον πιο γλυκό και χαριτωμένο τρόπο. Μετά «πέφτουν» οι απορίες, όπως έκανε και ο γιος μου. Αγαπά τον Καραγκιόζη σαν να είναι ο καλύτερός του φίλος.
Για αυτά τα παιδιά και για όλα τα παιδιά συνεχίζουμε να δουλεύουμε, με την έκθεση «Όλες οι τέχνες για τον Καραγκιόζη», με εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικά τμήματα, με ξεναγήσεις ανοιχτές σε όλους και νέες δράσεις που θα ακολουθήσουν!
Νατάσα Μιχαηλίδου
Αρχαιολόγος-μουσειολόγος-ξεναγός
Βοηθός σκηνής στον Θίασο Σκιών «Τα παραμύθια του Καραγκιόζη»
