Εσύ που ξέρεις να χτίζεις παραμύθια,
πες μου. Πού πάμε;
Μενέλαος Λουντέμης
Δεν πάμε πουθενά. Ή πάμε κατευθείαν στην ολική, και σύντομα, καταστροφή.
Φως δεν φαίνεται πουθενά. Η χώρα οδηγείται αλυσοδεμένη σε αχαρτογράφητα νερά και όπως πολλές φορές μας έχουν πει, κατευθείαν στα βράχια.
Το παρακράτος, που χρόνια εξουσιάζει τη χώρα, έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια του και καταστρέφει οτιδήποτε του χαλάει την πιάτσα. Το παρακράτος αλλάζει χρώματα και μας σκοτώνει.
Το παραμύθι του ελληνισμού κάπου εδώ τελειώνει αφού ούτε η παιδεία, ούτε ο πολιτισμός λειτουργούν πια, για να εξασφαλίσουν την υγεία του λαού. Πνευματική και σωματική.
Ο βασιλιάς χρόνια είναι γυμνός αλλά το μαγαζί γωνία είναι δικό του και πουλάει τη μόδα που θέλει.
Η βασίλισσα χυδαιότητα, προβάλλεται παντού και με κάθε τρόπο, για να μη βλέπουμε την πραγματικότητα αλλά κάθε φορά τη νέα κανονικότητα. Την τύφλα μας.
Η χώρα αυτού του παραμυθιού δεν παράγει σχεδόν τίποτα. Η αγροτική οικονομία ανήκει πλέον στο παρελθόν. Στη βιομηχανία της χώρας έχουν γίνει ήδη πολλά μνημόσυνα και μια άλλη βιομηχανία, αυτή του τουρισμού, ήρθε να αποτελέσει το άλλοθι της διαφαινόμενης καταστροφής. Για όλα φταίνε οι τουρίστες που δεν ήρθαν, που δε θα ’ρθουν. Η μόνη μας ελπίδα! Τα γκαρσόνια της Ευρώπης ήρθε ο καιρός να μείνουν άνεργα.
Η χώρα μπορεί να αλλάξει χρήση. Να κατακτηθεί.
Σε τούτο το παραμύθι που ζούμε δεν υπάρχει κανένα θέλω. Ήρωες να αγωνιστούν δεν επιτρέπονται. Όλες οι ευκαιρίες ανήκουν μόνο στο πολιτικό σύστημα και τις αξιοποιεί για την καρέκλα του και εις βάρος της χώρας.
Ο από μηχανής θεός είναι καταδικασμένος όπως και κάθε άλλος θεός.
Εδώ κυριαρχεί η αποθέωση της βλακείας, η οποία εξασφαλίζεται μέσω της τηλεοπτικής προπαγάνδας. Βλακεία, σεξ, χυδαιολογία, βία, διαπλοκή, διαφθορά ψυχαγωγούν το λαό. Άγουν την ψυχή του!
Οι πυρήνες του παρακράτους τρίβουν τα χέρια τους και όταν υβρίζονται μεταξύ τους, μέχρι να βρεθεί άλλο θέμα να αλλάξει η ατζέντα και να μη βλέπουμε την κατρακύλα της χώρας.
Από την άλλη, η παραπληροφόρηση και η αλλοίωση λέξεων, εννοιών, όρων, έχουν μεγάλη διασπορά, αφού οι πολίτες δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν.
Όλα βαπτίζονται όπως κατά καιρούς συμφέρει το βούρκο της κομματοκρατίας.
Η αξιοκρατία, η δικαιοσύνη, η πίστη, τα ιδανικά, οι αξίες έχουν μπει «στο χρονοντούλαπο της ιστορίας». Αν ξανάβγαιναν σύντομα, υπήρχε ελπίδα αλλά οι κλειδοκράτορες δεν πρόκειται να το επιτρέψουν.
Όσοι επιθυμούν να διασωθεί το παραμύθι του ελληνισμού μπορούν να μελετήσουν τις γραφές, να μπουν στη σιωπή τους, και με καρδίαν και συνείδηση καθαρά να κοιτάξουν γύρω τους.
Υπάρχουν φώτα αλλά έχουμε συνηθίσει στο σκοτάδι που μας έχει επιβληθεί.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-Αφηγητής παραμυθιών
