Διονύσιος: Καραγκιόζο-Καραγκιόζο, να πέσει φωτία να με κάψει.
Καραγκιόζης: Γιατί, έχεις κορονοϊό;
Διονύσιος: Όσκε, Καραγκιόζο, είμαι άθεος.
Καραγκιόζης: Πότε το κατάλαβες;
Διονύσιος: Εψές μου το ‘πε ο παπάς.
Καραγκιόζης: Δεν το ‘ξερες;
Διονύσιος: Όσκε τζογούλα μου, που να μην προλάβω να ματακάνω γιόγκα.
Καραγκιόζης: Κι εγώ Νιόνιο που κάνω υποχρεωτικά πάνω στα κεραμίδια;
Διονύσιος: Καραγκιόζο, μαζί θα μας εκάψει. Κάνει και η Αγλαΐα;
Καραγκιόζης: Πιλάτες κάνει.
Διονύσιος: Ω.. τση πρέπει κάψιμο. Ευτό που κάνει είναι κατευθείαν από τον Πιλάτο. Κάνουν και τα παιδιά;
Καραγκιόζης: Γιογκαλάτες κάνουν.
Διονύσιος: Τρισκαταραμένε Καραγκιόζο, εφινίραμε. Δεν μας εγλιτώνει τσίποτσι. Θα μας αφορίσουν.
Καραγκιόζης: Και τι θα πούνε;
Διονύσιος: Θα πούνε “Φτου σας αφορεσμένοι”.
Καραγκιόζης: Το “φτου σας” απαγορεύεται.
Διονύσιος: Εντάξει. Σκέτο “αφορεσμένοι”. Καραγκιόζο, να βάλει ο Θεός το χέρι του.
Καραγκιόζης: Τον πιστεύεις;
Διονύσιος: Αν δεν τον πίστευα, θα ήμουν πεθαμένος δέκα φορές.
Καραγκιόζης: Τι άλλο πιστεύεις;
Διονύσιος: Πιστεύω ότι το σκοτάδι στραβώνει τους ανθρώπους και δεν βλέπουνε και θέλουνε να τους μοιάσουμε, για να μη βλέπουμε τα άλλα που γένουνται.
Καραγκιόζης: Γιατί γίνονται κι άλλα;
Διονύσιος: Στραβομάρα έχεις, Καραγκιόζο;
Καραγκιόζης: Θεός σχωρές μας, Νιόνιο.
Διονύσιος: Θεός σχωρές μας όλους, Καραγκιόζο.
Καραγκιόζης: Μα είμαστε πολλοί, Νιόνιο.
Διονύσιος: Ο Θεός, Καραγκιόζο, είναι Μεγάλος και ούλα τα μπορεί, ούλα τα συγχωρεί.
Καραγκιόζης: Οι άλλοι τι είναι;
