Στη χώρα του καραγκιόζη
Μπαρμπαγιώργος: Καραγκιόζη παιδί μου κατέβα. Τι κάνεις ακούνητος εκεί πάνω; Γιατί δε μιλάς; Το άγαλμα κάνεις;
Καραγκιόζης: Ναι μπαρμπούλη μου.
Μπαρμπαγιώργος: Σταμάτα να το κάνεις γιατί θα σε ρίξω.
Καραγκιόζης: Δεν πειράζω κανέναν. Τι έκανα;
Μπαρμπαγιώργος: Έχεις κατακτήσει την Αγλαΐα.
Καραγκιόζης: Μα εγώ την εξημέρωσα.
Μπαρμπαγιώργος: Δεν ξέρω εγώ πότε την ξημέρωσες και την έκανες δούλα σου. Κατέβα γιατί θα σε γκρεμίσουμε.
Καραγκιόζης: Γιατί μπαρμπούλη μου;
Μπαρμπαγιώργος: Γιατί κάτι πρέπει να γκρεμίσουμε για να ευχαριστηθεί ο κόσμος και να ηρεμήσει.
Καραγκιόζης: Και μετά τι θα γίνει;
Μπαρμπαγιώργος: Τίποτε δε θα γίνει.
Καραγκιόζης: Και γιατί να γκρεμιστώ;
Μπαρμπαγιώργος: Για να νομίζουν όλοι ότι πέθανες.
Καραγκιόζης: Και δε θα πεθάνω;
Μπαρμπαγιώργος: Όχι βρε κουτορνίθι.
Καραγκιόζης: Τότε γιατί να το κάνω;
Μπαρμπαγιώργος: Για να κάνουν άγαλμα εμένα που σε έριξα και να μ’ αγαπήσει η θεια σου.
Καραγκιόζης: Για τη θεια μου το κάνεις;
Μπαρμπαγιώργος: Ναι παιδάκι μου, για να της ρίξω στάχτη στα μάτια.
Καραγκιόζης: Και θα βλέπει καλύτερα;
Μπαρμπαγιώργος: Δε θα βλέπει ντιπ.
Καραγκιόζης: Εντάξει, να με γκρεμίσεις αλλά θέλω μια τελευταία χάρη πριν πέσω.
Μπαρμπαγιώργος: Ό,τι θέλεις παιδί μου.
Καραγκιόζης: Να μ’ αφήσεις να ρίξω στάχτη στα μάτια της Αγλαΐας.
Μπαρμπαγιώργος: Εντάξει παιδάκι μου.
