Τα υλικά κατασκευής του ανθρώπου ήταν πάντοτε δεύτερης ποιότητας. Στους μήνιγγες εμφωλεύει πάντα η έννοια του κακού που κι εκείνο στηρίζεται στην γλυκύτητα της διαφθοράς. Το ανθρώπινο είδος στο σύνολό του σχεδόν είναι είδος διεφθαρμένο, και είναι διεφθαρμένο επειδή είναι μέτριας κατασκευής. Ο Μπαλζάκ έχει δίκιο και περιγράφει λιτά και απόλυτα την ανθρώπινη αδυναμία. Προσέξτε γύρω σας εκείνους που επιδιώκουν την γρήγορη κοινωνική, πολιτική και οικονομική ανέλιξη. Χαμογελούν και σοβαρεύουν ξανά κατά περίσταση και όχι κατά την ψυχική τους υπευθυνότητα. Ευθύνη αισθάνονται μόνον ως προς την απολαβή και το κέρδος, τα υπόλοιπα τυλίγονται στο επίπλαστο χαμόγελο και την σοβαροφανή κατά περίσταση συμπεριφορά.
Όταν σε μια καίρια πολιτική θέση βρεθεί άνθρωπος άνω του μετρίου τα ελεγχόμενα ταμεία παραμένουν αλώβητα. Όταν ο ίδιος άνθρωπος έχει ηθικό ανάστημα κάτι λιγότερο από τα ενενήντα εκατοστά, οι πληρωμές πάντα είναι περισσότερες από τις εισπράξεις. Τα παραδείγματα άπειρα και διαχρονικά επαναλαμβανόμενα, κυρίως σε εποχές με οπτικά φαινόμενα έντονα επαναστατικά.
Μετά την κάθε επανάσταση, εθνική ή ιδεολογική ακολουθεί το πλιάτσικο. Για παράδειγμα μετά την Γαλλική επανάσταση του 1789 ακολούθησε το φαγοπότι με τσιπούρες ποτέ κάτω των 800 γραμμαρίων. Ο Ζώρζ Ζακ Νταντόν ενέγραψε στο όνομά του το μισό Παρίσι περίπου και γι αυτό ο Maximilien Robespierre τον έστειλε να κοιτάζει τα ραδίκια ανάποδα με το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια του λόγω έλλειψης λαιμού. Μαζί με αυτόν την πλήρωσαν και άνθρωποι σοβαροί και αθώοι όπως ο αστρονόμος Jean Sylvain Bailly αν και ογδοντάχρονος. Κι αυτός άνευ σβέρκου μετά την καρμανιόλα.
Η διαφθορά δεν εξυφαίνεται μόνον μέσα στα Βασιλικά boudoir, εξυφαίνεται και μέσα στην επαναστατική ατμόσφαιρα νεόκοπων ιδεαλιστών. Άνθρωποι ανύπαρκτοι που βρίσκονται ξαφνικά στην κορυφή της δημοσιότητας και φοβούμενοι την απότομη πτώση αρπάζουν ότι βρίσκουν στο ανέβασμα και με πολύ περισσότερη βουλιμία όταν κατεβαίνουν. Ο λαϊκισμός, η εύκολη πρόταση λύσης δύσκολων προβλημάτων δημιουργώντας το ομιχλώδες τοπίο δίνει την ευκαιρία στους μέτριους για την αρπαγή της ωραίας Ελένης. Ακόμη και τις άσχημες παίρνουν.
Πρόσφατο παράδειγμα οι Κυβερνήσεις του Πασόκ. Εύπεπτα συνθήματα του τύπου ‘’εδώ και τώρα’’ , ‘’μαζί θα προχωρήσουμε’’ δημιουργούσαν την ευχάριστη σύγχυση στους λαϊκούς ανθρώπους και έδιναν την ευκαιρία στους πονηρούς να δισεκατομμυριωθούν. Έναν απλό κλητήρα με βάση την ιδιαίτερη ικανότητα αφισοκόλλησης τον καθιστούσε ικανό διαχειριστή ενός Υπουργείου, ακόμη και δύο. Ήταν μέτριος, ήταν ανίκανος και ως εκ τούτου εύκολα προσεγγίσιμος από την σαγήνη της διαφθοράς. Δεν είχε σαν όπλο την μόρφωσή του, δεν είχε γνώσεις και γι αυτό όταν βρέθηκε μπροστά στο τεράστιο κρατικό χρηματοφυλάκιο έπαθε εγκεφαλικό ήθους μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο. Δεν είχε άλλο μέσο για να προχωρήσει πλην της δύσοσμης διαφθοράς. Την χρησιμοποίησε σαν όπλο εναντίον των μαζών και υπέρ του Τραπεζικου του λογαριασμού. Κυρίως της αλλοδαπής.
Όταν οι κοινωνίες αλλάζουν βίαια τα κοινωνικά καθεστώτα και επιβάλλουν δυναμικές πολιτικές απέναντι στον τρέχοντα νόμο είναι πάντοτε αναπόφευκτο να καρατομούνται βασιλιάδες, υπουργοί και σύντροφοι. Η γκιλοτίνα πέφτοντας δεν διακρίνει διαφορές μεταξύ κεφαλών εστεμμένων και εργατών, τις κόβει όλες και το μαχαίρι πιτσιλίζεται πάντα από το ίδιο κόκκινο αίμα, πάντα κόκκινο, κατακόκκινο και ζεστό!
