Ας δούμε που βρισκόμαστε και που μπορούμε να πάμε. Ας μιλήσουμε επιτέλους ειλικρινά μεταξύ μας. Βρισκόμαστε στην άκρη της αβύσσου και κρεμόμαστε από ένα κλαρί. Εν τούτοις έχω τη εντύπωση όχι ζούμε ανυποψίαστοι για το τι μας περιμένει, όπως ζούσαν τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας οι κάτοικοι της, πριν τους σκεπάσει όλους η λάβα του Βεζούβιου.
Αυτή είναι η τελευταίας μας ευκαιρία. Δεν θέλω να δικαιολογήσω κανένα ούτε να αθωώσω τους προηγούμενους. Και όταν λέω να αθωώσω, δεν εννοώ βέβαια να τους απαλλάξω από τις ευθύνες τους που μας έβαλλαν στα μνημόνια, αλλά αντιθέτως, που δεν είχαν την τόλμη να υλοποιήσουν τα μνημόνια, δηλαδή τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη αυτή π χώρα, αλλά και τις περικοπές των κρατικών δαπανών που συνεχίζουν να δημιουργούν τεράστια ελλείμματα Ακόμη και τώρα, σε αυτήν την κρίσιμη ώρα, η Κυβέρνηση δεν τολμάει να φέρει στη Βουλή δύο από τις βασικές αιτίες της κακοδαιμονίας μας. Τις πρόωρες συντάξεις και την φορολόγηση των αγροτών. Πρόκειται για δυο μεγάλες κατηγορίες ψηφοφόρων που αποτελούν την εκλογική πελατεία όλων των κομμάτων, διαχρονικά και υπερταξικά.
Η πρώτη κατηγορία αφορά στην αύξηση των δαπάνης για την πληρωμή των συντάξεων των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ και π δεύτερη την στέρηση εσόδων από την φορολόγηση μεγάλων και μεσαίων εισοδημάτων από την αγροτική εκμετάλλευση, αλλά και την ακύρωση της εξυγίανσης του κυκλώματος της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων που αφορά την λαθρεμπορία, τον παρασιτισμό, την αύξηση των τιμών, την διακίνηση μαύρου χρήματος.
Το ανησυχητικό είναι ότι και η αντιπολίτευση δεν δείχνει πρόθυμη να στηρίξει την μεταρρύθμιση στο θέμα των αγορών, φοβούμενη το πολιτικό κόστος πρωτίστως, αλλά και αντιδρώντας σε μία συμπεριφορά της Κυβέρνησης, η οποία θεωρεί την στήριξή της δεδομένη, χωρίς να νιώθει την ανάγκη να προβεί σε μερικές κινήσεις σύγκλισης και συνεννόησης, ώστε να αντιμετωπισθούν από κοινού και άλλα νομοθετήματα, που αφορούν πέραν του μνημονίου ζητήματα.
Το βέβαιο είναι ότι η τρόικα, η οποία σημειωτέον επανήλθε στα υπουργεία, μετά τις περιπλανήσεις της σε ξενοδοχεία της Αθήνας και σε άλλες πρωτεύουσες, δεν πρόκειται να αφήσει να πέσει τίποτε κάτω. Το πολύ να ζητήσει εναλλακτικές προτάσεις με ισοδύναμα μέτρα Ειπώθηκε κάτι για την ακύρωση των προσλήψεων στην ΕΡΤ και αλλού που θα εξοικονομούσε περί τα 300 εκατομμύρια ετησίως… Λίγο χλωμό το βλέπω…
Παρακολουθώντας τις φιέστες παράδοσης και παραλαβής των υπουργείων που εγκατέλειψαν οι της «αριστερής πλατφόρμας», με κατέλαβε μελαγχολία Οι κοτσάνες που ακούστηκαν δεν έχουν προηγούμενο. Στο σημαντικότερο υπουργείο, κατά την άποψή μου, που έχει να κάνει με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, δηλαδή την παραγωγή πλούτου, εισοδημάτων και θέσεων εργασίας, ο απερχόμενος υπουργός Λαφαζάνης, όχι μόνο δεν είχε να παρουσιάσει το παραμικρό έργο, αλλά υποσχέθηκε συγκινημένος να είναι παρών για να μην υλοποιηθεί το μνημόνιο και οι μεταρρυθμίσεις. Η δε κυρία Βαλαβάνη, αυτή της οποίας η μητέρα σήκωσε 200.000 ευρώ την παραμονή του capital control, περιέγραψε τις μεταμεσονύχτιες εξόδους της με …τους άνδρες της προσωπικής της ασφάλειας (!).
Περίμενα να ακούσω από τους υπουργούς των παραγωγικών υπουργείων κάτι για την καταπολέμηση της ανεργίας. Τσιμουδιά. Μόνο για προσλήψεις στο δημόσιο μίλησαν και για την απέχθειά τους στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα. Και εδώ βρίσκεται το κρίσιμο σημείο της σημερινής Κυβέρνησης. Φαίνεται να αγνοεί ότι δεν-υπάρχει άλλος τρόπος για να συντηρείται το κράτος και να χρηματοδοτούνται οι δωρεάν παροχές προς τους πολίτες, στην υγεία, στην παιδεία, στην αυτοδιοίκηση, στις δημόσιες επενδύσεις, πέρα από την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και της επιχειρηματικότητας. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που ισχύει για μια ευρωπαϊκή χώρα της Ευρωζώνης. Και δεν υπάρχει κανένα όμορφο παραμύθι που να ακυρώσει αυτήν την αλήθεια και να μας μεταφέρει σε μια άλλη ειδυλλιακή και άκοπη πραγματικότητα Και αν θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη και στο ευρώ, μόνο μια διέξοδος υπάρχει: Σκληρή δουλειά, σοβαρότητα και ευθύνη των πολιτών απέναντι στις υποχρεώσεις τους στο κράτος. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όσοι την κρύβουν ή προσπαθούν να αποδράσουν από αυτήν με δόλια δημοψηφίσματα ή συνεχείς εκλογές, θα είναι υπόλογοι απέναντι στην Ιστορία.
Γιάννης Λασκαράκης
