Η φιλόπτωχη πολιτική είναι ότι καλλίτερο για μία κοινωνία που θέλει να βοηθήσει τους φτωχούς και αδύναμους. Πρέπει όλοι να δείχνουμε τα φιλόπτωχα αισθήματά μας γιατί η προσφορά είναι ψυχική ηδονή για τον προσφέροντα. Την ηδονή αυτή απολαμβάνουν οι δίδοντες, γι αυτό ποτέ να μην τελειώσουν οι πένητες, ο Θεός να τους κρατάει φτωχούς και ταλαίπωρους.
Χωρίς τους ασθενείς και οδοιπόρους δεν θα μπορούσε να απολαμβάνει ο πλούσιος την ευχαρίστηση της δωρεάς. Άρα, ο πλούσιος είναι ευτυχισμένος όχι τόσο από τα αγαθά που απολαμβάνει αλλά και από τη χαρά να προστρέχει για να συνδράμει τον φτωχό. Ω γλυκέ μου φτωχέ. Ως προς αυτό το σημείο ο έχων οφείλει την ευτυχία του στην ύπαρξη των μη εχόντων και δυστυχούντων. Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν πλούσιοι είναι βέβαιο πως όλοι οι φιλόπτωχοι θα ήταν δυστυχισμένοι. Ζήτωσαν οι φτωχοί που μας φέρνουν την ευτυχία. Αμήν ο Θεός να μας δίνει πάντα φτωχούς για να απολαμβάνουμε την μεγαλοψυχία μας και τα καλοψημένα μπριζολάκια μας.
Τι χρειάζεται όμως για να έχουμε διαρκή παροχή και ροή πτωχών; Πρώτον αδικία από μέρους της φύσης και του κράτους. Δεύτερον ευκολόπιστους φτωχούς και τρίτον αγελαία συμπεριφορά των μαζών. Να λες στη μάζα και εκείνη να πιστεύει. Η πίστη των λαών είναι η εξουσία των δυνατών. Λες στους αφελείς ότι θα σε βοηθήσει η Κυβέρνηση να διοριστείς , χωρίς να του αναλύεις ότι οι πολλοί διορισμοί θα οδηγήσουν στη φτώχεια αυτών που θα μείνουν απ έξω. Τους λες ότι θα σε βοηθήσει ο Θεός χωρίς να τους εξηγείς ότι πεθαίνουν κάθε μέρα δέκα χιλιάδες παιδιά(κάθε μέρα) στην Αφρική από το Aids. Δίνεις το σύνθημα χωρίς επεξηγήσεις, όχι πολλά πολλά. Ουκ εν τω πολλώ το εύ.
Τα πολλά λόγια βλάπτουν όπως το πολύ αλάτι. Δεν χρειάζεται να εξηγείς ότι κάθε βράδυ στην πόλη του Μεξικού δολοφονούνται εκατό αθώοι άνθρωποι χωρίς καμία ανθρώπινη η θεϊκή προστασία. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Το Λακωνίζειν εστί χρηματίζειν, και το απόλυτο κενό της σκέψης είναι η τελευταία επινόηση του Τραπεζικού κινήματος. Ο φιλόπτωχος στέκεται πάντα ψηλά στην εκτίμηση της κοινωνίας, το μόνο που έχει να κάνει είναι να παράγει συνεχώς φτωχούς, αλλιώς πάει περίπατο το φιλόπτωχο πνεύμα και ο σύλλογος φιλοπτώχων κυριών περιοχής Εκάλης, Ψυχικού και Κηφισίας. Φέρτε μας επειγόντως φτωχούς γιατί χανόμαστε, κλείνουμε το μαγαζί.
Αν μία κυβέρνηση χαράξει μεγάλους δρόμους, στρώσει ένα τεράστιο σιδηροδρομικό δίκτυο, εμπνεύσει τη δημιουργία χαλυβουργίων και αυτοκινητοβιομηχανιών θα δημιουργήσει πλούτο και ευμάρεια. Αυτό είναι μαχαιριά στην καρδιά των φιλοπτώχων. Αμάν, πάει, καταστραφήκαμε, μας το έκλεισαν το κατάστημα, που θα βρούμε τώρα εμείς φτωχούς για να δείξουμε το μεγαλείο μας και τη γνώση μας στο καθάρισμα του αστακού; Οϊμέ η δύστυχη, γίναμε όλοι ίσοι, τα πάτησε ο κύλινδρας, γενική ισοπέδωση των απαξιών. Οι φτωχοί στηρίζουν το φιλόπτωχο πνεύμα, χωρίς αυτούς θα επέλθει η συντέλεια τόσων και τόσων πονηρών ιδεολογιών.
Παλιό το κόλπο, από το χρυσοφόρο μαντείο των Δελφών μέχρι τον σύγχρονο θρησκευτικό κόσμο, και από τη Γαλλική επανάσταση με τις καταχρήσεις του Δαντών έως την σημερινή Ελληνική Κυβέρνηση που θα τα δώσει όλα στο λαό, όταν φυσικά σε πέντε δέκα χρόνια μπορέσει και αν της το επιτρέψουν οι κακοί της Ευρώπης. Μη συζητάς τι κακία έχουν μέσα τους αυτοί οι Αγγλοσάξωνες, ‘’στυγούν δεδορκώς’’ (μισούν κοφτερά) που λέει και αυτός ο παλιοΕυριπίδης. Περίεργος τύπος.
Βλέπω ξεκάθαρα πως η νέα Κυβέρνηση θέλει να προσφέρει τα πάντα στο λαό. Θέλει να δώσει μοσχαρίσιες μπριζόλες, παϊδάκια, διορισμούς, φουά γκρά, μικρά και ανθρώπινα ωράρια, γιγαντιαία επιδόματα, ευτραφείς συντάξεις, ξανθιές μπαλκονάτες γκόμενες και τετράμηνες χειμερινές άδειες, είναι ολοφάνερο, το θέλει πολύ. Όλα για το λαό, με το λαό, προς το λαό από τον λαό. Ότι πάρετε ένα τάληρο-άστο κάτω αυτό κυρία μου, κάνει ένα δεκάρικο. Εμείς δεν θα ξεπέσουμε σε χυτήρια μετάλλων, πρέσες χαλυβδόφυλλων και σφυρηλάτηση σιδηροτροχιών. Εμείς είμαστε ένας κιμπάρης λαός με συνήθειες καλοζωίας τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, προτιμούμε την φιλοπτωχία από την σκληρή εργασία. Ο Αλέξης μας κατάλαβε και μας έταξε, άλλωστε αυτό διετάχθη να κάνει. Ο Θεός να τον ευλογεί και ο λαός να τον ανυμνεί. Σύμπτωση ανθρωπίνων και Θεϊκών απόψεων.
Φοίβος Ιωσήφ
