Πολύς λόγος γίνεται για την ανακοίνωση του υπό τον νέο υπουργό εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, με την οποία εκφράζει τη διαφωνία της ελληνικής κυβέρνησης για την καταδίκη της ρωσικής πολιτικής στην Ουκρανία από τους αρχηγούς των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανακοίνωση μας πληροφορεί πως η Ελλάδα δεν συναινεί στην καταδίκη. Επισημαίνει δε, πως η καταδίκη κυκλοφόρησε χωρίς να έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία. Κατ’ αρχήν να σημειώσουμε ότι άλλο η διαδικασία για την οποία θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, εφ’ όσον αποδειχθεί ότι δεν τηρήθηκαν οι κανόνες της ενημέρωσης των κρατών μελών και μάλιστα σε μια περίπτωση που υπάρχει μια νέα Κυβέρνηση στη χώρα. Η ανακοίνωση όμως υπεισέρχεται και στην ουσία της υπόθεσης. Και αναρωτιόμαστε εάν υπάρχει στροφή στην εξωτερική μας πολιτική.
Είναι γνωστές βέβαια οι στενές σχέσεις του εγχώριου εθνολαϊκισμού με το Ξανθό Γένος. Αυτές οι σχέσεις βρήκαν τον εκφραστή τους στον κ. Κοτζιά. Όπως διαβάζω σε άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην Καθημερινή, ο καθηγητής Κοτζιάς πριν από πολλά χρόνια είχε συγγράψει έργο με τίτλο «Η Πολωνία κι εμείς» όπου αναφερόταν στην εξέγερση των Πολωνών εναντίον του κομμουνιστικού καθεστώτος που καταστάληκε με τη βία από το στρατηγό Γιαρουζέλσκι. Εκεί «αναλύει με στοιχεία τις ωμές παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστών σ’ αυτήν τη χώρα». Αυτά βέβαια στο μακρινό 1981, όταν ο ίδιος ήταν στο ΚΚΕ και τα βιβλία του τα εξέδιδε ο εκδοτικός οίκος του κόμματος, «Η Σύγχρονη Εποχή». Το 2009 όμως ο Νίκος Κοτζιάς εμφανίστηκε στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου, του οποίου υπήρξε σύμβουλος και πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ.
Σήμερα ο Νίκος Κοτζιάς επιλέχθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα στη νευραλγική θέση του υπουργού Εξωτερικών, ένας άνθρωπος με σαφείς αντιευρωπαϊκές θέσεις και περίεργες σχέσεις με συγκεκριμένους ρωσικούς κύκλους. Αρχικά, αξίζει κανείς να ξεκινήσει από τη σχέση του με τον γνωστό και μη εξαιρετέο Φαήλο Κρανιδιώτη. Ο Νίκος Κοτζιάς είχε επιλέξει τον κ. Κρανιδιώτη ως δικηγόρο του σε αγωγή που είχε καταθέσει εναντίον της Athens Review of Books, εξαιτίας ενός άρθρου του Ανδρέα Παππά που τον χαρακτήριζε «γκαουλάιτερ του σταλινισμού». (Θα πρέπει να εξηγήσει στον κ. Λαφαζάνη γιατί θεωρεί το «σταλινικός» συκοφαντικό). Ο Φαήλος είπε και το περίφημο: «Ο Κοτζιάς, παίδες, δεν είναι τυχαία περίπτωση. Έχει συγκρότηση, πατριωτικό πυρήνα και καθαρό μυαλό».
Αργότερα ο Νίκος Κοτζιάς εμφανίζεται σε φωτογραφία στο πλευρό του Αλεξάντερ Ντούγκιν, συμβούλου προέδρου Πούτιν, μαζί με αντιπροσωπία της Χρυσής Αυγής (!!!). Ο κ. Ντούγκιν είχε έρθει στην Ελλάδα και είχε συναντήσει τον κ. Μιχαλολιάκο, τον είχε δε επισκεφθεί στη Μόσχα αντιπροσωπεία της Χρυσής Αυγής και συζήτησε μαζί του, εκτός των άλλων, και θέματα πολιτισμού! Και για να μην σας μείνει καμία αμφιβολία για την σταθερότητα των απόψεών του κ. Κοτζιά σε πρόσφατο άρθρο του αναφέρθηκε στις «εξωτερικές δυνάμεις και στο εγχώριο κατεστημένο που προσπαθούν να πριονίσουν τον κ. Αντ. Σαμαρά». Ρίξτε μια ματιά σε παλαιότερες απόψεις του (http:/7athenreviewbooks. com?p=l552) υπέρ διαφόρων δικτατοριών.
Εντάξει, είπαμε να έχουμε ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και να είμαστε φιλοευρωπαϊστές, , αλλά να μην υπερβάλλουμε κιόλας. Ανεξάρτητοι μεν, αλλά πρώτα από όλα το Ορθόδοξο Ξανθό Γένος που τόσο μας «συμπαραστάθηκε» με τον δημοκράτη ηγέτη τους, τον νέο Τσάρο εισβολέα που μας έκοψε τις εισαγωγές των φρούτων μας, που δεν βρήκε να στείλει 1 δις για να σώσει την Κύπρο από τους «τοκογλύφους» ευρωπαίους. Ευρωπαϊστές βέβαια για τα «πακέτα», τα ΕΣΠΑ και τα δανεικά τους, αλλά όχι και να σεβαστούμε τις δεσμεύσεις μας λόγω της συμμετοχής μας στην EE, της κοινής μας πολιτιστικής καταγωγής και των αρχών του Διαφωτισμού. Και όπως μας προτρέπει και ο νέος ψεκασμένος πολιτικός αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων που σήκωσε τη σημαία με τον Δικέφαλο μέσα στο Υπουργείο του, αντί για την σημαία της Ε.Ε., «Όπισθεν ολοταχώς στην καθ’ ημάς Ανατολή».
Γιάννης Λασκαράκης
