Το παγκόσμιο κύπελλο δεν το κατακτήσαμε γιατί βουλιάξαμε στα πέναλτι της μακρινής Costa Rica, όμως τις ιστορικές και πολιτιστικές κορυφές τις κατακτήσαμε εκ του ασφαλούς. Κάθε βήμα στη χώρα της Βραζιλίας τις μέρες του Μουντιάλ δεν συναντούσες τίποτα άλλο από Ελληνικές ταυτότητες και πατήματα των δικών μας προγόνων. Κάποιες στιγμές, αν κοίταζες από σωστή γωνία τα τεκταινόμενα θα διαπίστωνες πως όλα ήταν εντός των Ελληνικών συνόρων.
Το εναρκτήριο παιχνίδι της διοργάνωσης μεταξύ Βραζιλίας και Κροατίας έγινε στις 12 Ιουνίου στο γήπεδο της ομάδας Corinthians- Κορίνθιοι. Το γήπεδο αυτό βρίσκεται στην συνοικία Itakera της μεγαλούπολης του Σάο Πάουλο. Η ομώνυμη ομάδα με το Ελληνικό όνομα έχει κατακτήσει κατ επανάληψιν το πρωτάθλημα της Βραζιλίας. Στην ομάδα των Κορίνθιανς έπαιζε ο μεγάλος ποδοσφαιριστής Σώκρατες ο οποίος είχε δύο αδέρφια πού ονομάζονταν Σωσθένης και Σοφοκλής. Καθόλου Ελληνικά όπως αντιλαμβάνεσθε. Ο πατέρας του Σώκρατες διάβαζε Πλάτωνα όταν αποφάσιζε να ονοματοδοτήσει τα παιδιά του. Αυτά τα απλά και κατανοητά.
Στον τελικό η αναμέτρηση έγινε ανάμεσα στην Γερμανία και την Ελληνοονόματη Αργεντινή. Το όνομα Αργεντινή βγαίνει από την λέξη άργυρος. Και πάλι τόσο απλά. Τώρα, τον προπονητή της Αργεντινής τον λένε Alexantro Sabejia, είναι το ονοματάκι του ίδιο με αυτό του μεγάλου στρατηλάτη Βασιλιά Αλέξανδρου. Τι να κάνουμε, έτυχε και αυτό, δεν μπορέσαμε να το αποφύγουμε. Βέβαια τον πρώτο παίχτη της Αργεντινής έτυχε να τον λένε και αυτόν Lionel Messi. Η λέξη Lionel βγαίνει από το Αγγλικό Lion, δηλαδή Ελληνιστί Λέων. Lionel λοιπόν είναι το λιονταράκι. Βρε καλώς τον, τον Έλληνα Messi.
Ας γυρίσουμε λίγο και πάλι στην Βραζιλία. Κάποιοι αγώνες δόθηκαν στην πόλη Bello Horizonte, το θυμόσαστε, δεν πιστεύω να ξεχνάτε τόσο εύκολα. Ωραία λοιπόν, παίζανε οι ομάδες στην πόλη του καλού ορίζοντα. Άλλη μία Ελληνική πόλη στις ακτές της Βραζιλίας. Να παραδοθεί αμέσως παρακαλώ στην διοίκηση του Ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών. Να στείλουμε αμέσως Στρατό, Αεροπορία και Ναυτικό, να χρησιμοποιήσουμε επιτέλους τα γερτά υποβρύχια.
Για να θυμηθούμε ποιος ποδοσφαιριστής της Costa Rica μας πότισε φαρμάκι με ένα γκολ αριστούργημα. Τον λέγανε Diaz. Άπιαστο γκολ με Ελληνικό όνομα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δίας είναι το ονοματάκι του συμπατριώτη μας από την τροπική Costa Rica. Σε ποιόν να το πεις και ποιος να σε πιστέψει. Άκου Δίας στην Κεντρική Αμερική. Βέβαια όλη η Αμερικανική Ήπειρος πήρε το γλυκόπικρο ονοματάκι της από τον τάχαμ Ισπανό Amerigo Vespoucci. Παραμύθια της χαλιμάς. Τον άνθρωπο τον είχανε βαφτίσει Όμηρο και όταν ήτανε μικρός τον φώναζαν χαϊδευτικά Ομέρικο, ε, δεν ήθελε και πολύ και κατά την Ισπανική συνήθεια τον φώναζαν τελικά Αμέρικο. Αντε τώρα να στείλουμε στρατό να φυλάξουμε την Οκλαχόμα και το Μιζούρι. Που να φτάσουμε, δέκα εκατομμύρια ψυχές είμαστε όλοι κι όλοι.
Αλλά γιατί μας ξέφυγε τόσο εύκολα ο προπονητής της Βραζιλίας με τα τρία Ελληνικά ονόματα? Τον άνθρωπο τον λένε ως εξής: Louiz Felipe Scolari. Κάτι μου λέει πως θα πέσουμε σε Ελληναρά πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς. Louis λέγανε τους Βασιλιάδες της Γαλλίας για να τους προσδίδουν μία αίγλη και μία δύναμη καθότι το Louis βγαίνει από το Λέων. Felipe δεν νομίζω πώς αμφισβητεί κανείς πως βγαίνει από τον Φίλιππο. Έτσι μπράβο. Μην αρχίσουμε τώρα να υποβλέπουμε ο ένας τον άλλον, για όνομα του Θεού. Το τρίτο όνομα είναι Scolari. Όταν οι πρώτοι Έλληνες πήγαιναν μετανάστες στην μεγάλη χώρα της Βραζιλίας, τα σχολεία που έφτιαχναν δεν τα χώριζαν σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια. Ήταν απλά το Ελληνικό σχολείο και αυτός που το διοικούσε ήταν ο Σχολάρχης. Να λοιπόν που τον προπονητή της Βραζιλίας τον λένε Λέοντα-Φίλιππο Σχολάρχη. Καμιά αντίρρηση παρακαλώ; Όχι, πάλι καλά, για να μην τρώμε χρόνο και καταβροχθίζουμε αμάσητη την Ελληνική ιστορία.
Αλλά και εκείνος ο αχαλίνωτος Αλέξης Σάντσεζ της Εθνικής ομάδας της Χιλής τι παιχταράς ήταν κι αυτός, ο καλλίτερος της ομάδας. Αλλά και πώς να μην είναι όταν στη φανέλα του ακούμπαγε το όνομα του Μεγάλου Αλέξανδρου. Βάρος στη πλάτη, φτερά στα πόδια, έτσι είναι για όποιον τολμά να φέρει το όνομα του Μακεδόνα Αρχιστράτηγου Αλέξανδρου.
Τελικά, από ότι καταλάβαμε είναι δύσκολο στην ανθρωπότητα σε όποιο μήκος και πλάτος και αν βρίσκεται να ξεφύγει από τη τεράστια αγκάλη του Ελληνικού πολιτισμού και της απέραντης Ελληνικής ιστορίας. Η πατρίδα μας πέρασε κατοχές, καταπιέσεις, φτώχια, κατακτητές και εξευτελισμούς, όμως είναι φυσικό φαινόμενο του πλανήτη γη το φώς να μην μπορεί κανένας να το φυλακίσει, να το εξουδετερώσει να το σκοτώσει. Οι Αλέξανδροι δεν θα έχουν ποτέ μικρότερο ορίζοντα από αυτόν του Bello Horizonte και οι Φίλιπποι δεν θα στολίζουν μικρότερες προσωπικότητες από αυτές των μεγάλων προπονητών όπως του Louiz Felipe Scolari. H ιστορία, αποδεδειγμένα πλέον, θα καθορίζεται εις το διηνεκές από τους Socrates και τους Alexis.
του Φοίβου Ιωσήφ
