του συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ
Η λέξη δραχμή βγαίνει από το ρήμα αδράχνω, δηλαδή μέτρο μέτρησης η ποσότητα που πιάνει μία κλειστή παλάμη. Η λέξη Ευρώ βγαίνει από τη λέξη Ευρώπη, δηλαδή μεγαλομάτα. Εμείς θέλουμε το πρώτο νόμισμα, τη δραχμή, να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Μ’ αυτά τα παλιοευρώ χάσαμε τον μπούσουλα, άσε που είναι και νόμισμα σκληρό σαν το ατσάλι, μέχρι και το Δολάριο (αυτό βγαίνει από τη λέξη τάλαρο) έβαλε κάτω σε σκληρότητα και το ταρακούνησε. Εμείς θέλουμε ένα νόμισμα μαλακό στα μέτρα μας και στις δυνατότητές μας. Να είναι μαλακό, εύπλαστο και γιατί όχι και εύθραυστο. Με την πρώτη σύγκρουση να κόβεται σε μικρότερα κομμάτια για να μπορεί ο καθένας να κάνει τη δουλειά του. Με εκείνο το παλιοευρώ δυσκολευόμαστε να τα φέρουμε βόλτα, όλο γωνίες είναι κι αγκάθια, σου τρυπάει τα χέρια κάθε τόσο. Μη κοιτάς οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, αυτοί κάθε μέρα με τα σίδερα παλεύουν. Τα κόβουν, τα λιμάρουν τα γυαλίζουν, εμείς είμαστε καλομαθημένοι. Καθόμαστε στις επερεσίες μας, απολαμβάνουμε έναν φρέντο με ζαχαρίνη κοιτάζουμε τον γαλάζιο ουρανό μας και κάνουμε όνειρα για το επόμενο τριήμερο έως τριανταήμερο. Νορμάλ καταστάσεις διηνεκείς απολαύσεις. Με το ευρώ τα βρήκαμε σκούρα. Βλέπεις το ίδιο νόμισμα με τους εργάτες της Volvo και της BMW φέρνει ιδρώτα, κόπο και απολύσεις.
Ω πα πα πα πα τέτοια πράγματα, εδώ ετοιμάζουμε την καρέκλα μας για τις επόμενες είκοσι δύο γενιές της οικογένειάς μας, δεν είμαστε εμείς γεννημένοι για τέτοια βάρβαρα και σκληρά χαρτονομίσματα. Μα να μην μπορείς να κάνεις μια υποτιμησούλα, μια μισθολογική αυξησάρα και να χορηγήσεις ένα παχουλό επίδομα; Αυτά είναι πρωτάκουστα πράγματα και η πλήρης έννοια του αντιλαϊκού πιστωτικού προγράμματος. Τώρα θα μου πείτε ότι πιθανόν με αυτόν τον τρόπο μπορεί να έχουμε πληθωρισμό, ναι, θα συμφωνήσω μαζί σας, αλλά θα έχουμε και έναν πληθωριστικό πλουραλισμό.
Ας μην ξεχνάμε πώς με τα άφθονα κέρματα και χαρτονομίσματα που θα κυκλοφορούν στους πολίτες θα κυβερνά ο λαός και όχι οι Τραπεζίτες, αυτό ας μην το ξεχνάμε, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας. Όσο ο λαός θα ζητάει χρήμα τόσο η κυβέρνηση θα τυπώνει καινούρια ολόφρεσκα μυρωδάτα τραπεζογραμμάτια. Θα γεμίσει ο κόσμος χρήμα, θα χαίρεται και θα αγαλλιάται. Αν στο μεταξύ υπάρξει ουσιώδες θέμα πληθωρισμού θα αντιμετωπισθεί με την κατάργηση των αριθμών και θα αντικατασταθεί με την αξία σε βάρος. Που βλέπεται εσείς το πρόβλημα; Η βενζίνη θα στοιχίζει επί παραδείγματι τέσσερα κιλά χαρτονομίσματα το λίτρο και οι πατάτες εικοσιτέσσερα κιλά κέρματα, θα’ ρθούμε στα ζύγια μας.
Αν πάλι τα πράγματα ξαναδυσκολέψουν θα περάσουμε στη μέτρηση διά του όγκου. Ένα γιαουρτάκι θα κάνει πέντε κυβικές παλάμες χιλιάρικα ενώ δύο κιλά μανταρίνια θα στοιχίζουν έξι κυβικά μέτρα πεντακοσάρικα. Απλά και νοικοκυρεμένα πράγματα. Τώρα, αν πάλι η Ελληνική δραχμή θεωρηθεί όχι και τόσο μαλακό νόμισμα, στο χέρι μας είναι να χρησιμοποιήσουμε το Ντίρχαμ Μαρόκου. Αναγραμματισμός της Δραχμής είναι κι αυτό, σε νόμισμα της δικής μας ιστορίας θα ξαναπέσουμε. Θα κάνουμε κάθε προσπάθεια να ανακαλύψουμε το μαλακότερο μέσο συναλλαγής. Όσο πιο μαλακό νόμισμα τόσο περισσότερο αυξάνει η ευμάρεια και κάποιες φορές και η διάρροια του λαού.
Σαφές παράδειγμα ο πλούτος και η χλιδή της Ουγκάντας με το τοπικό Σελίνι. Δεν είναι μικρή η επιτυχία της Κολομβίας μέσα από το Κολομβιανό Πέσο. Ήδη μεγάλες οικονομικές δυνάμεις τρέχουν να καλυφθούν κάτω από την ομπρέλα του Φράγκου της Σενεγάλης και του Νάϊρα της Νιγηρίας. Αμερικανοί οικονομολόγοι είναι έτοιμοι να αντικαταστήσουν το Αμερικανικό Δολάριο με το ισχυρό Νουέβο Σόλ του Περού. Η Αγγλική λίρα σε λίγο θα αντικατασταθεί από το Μπολιβιάνο της Βολιβίας. Καημένη Ελισσάβετ. Ζήτω η Λα Πάζ μετά των παραγκοπεριχώρων της. Δεν αντέχουν πλέον οι βιομηχανικές χώρες της Δύσης τα σκληρά τους νομίσματα και σπεύδουν δρομέως σε εκείνα τα μαλακά της υποσαχάριας περιοχής.
Αισθάνομαι υπερήφανος διότι πρώτοι οι δικοί μας οικονομολόγοι διαισθάνθηκαν την αναγκαιότητα της προσφυγής μας σε λαχταριστά ζυμαρένια νομίσματα, εύπλαστα σαν το ψωμί πριν περάσει την πόρτα του φούρνου, σαν την παλιά πολύχρωμη πλαστελίνη που κάναμε μαλακά χαριτωμένα πολύχρωμα άψυχα ανθρωπάκια. Κυρίως άψυχα. Εκεί προφανώς θέλουμε να καταλήξουμε, να κάνουμε τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας ένα αχνιστό ζαχαρωτό στα σκληρά χέρια των ισχυρών. Θα μπορούσε ίσως κάποιος καθ υπερβολήν να πει πώς ‘’αυτοαυνανιζόμαστε’’, βρεθήκαμε με το ίδιο νόμισμα του Βελγίου και της Ολλανδίας και εμείς επιμένουμε να ενσωματωθούμε στο περιβάλλον των Φιλιππίνων και του Εκουαδόρ.
Και να’ λεγε κανείς πώς δεν έχουμε ιστορία για να διδαχθούμε; Από ποιόν Έλληνα να ξεκινήσεις και σε ποιόν Έλληνα πάλι να καταλήξεις. Πονηροί, τάχαμ εγγράμματοι, δήθεν οικονομολόγοι, ύπουλα και ύποπτα κάνουν πώς αγνοούν ότι οι μεγάλες οικονομίες χτίζονται λιθαράκι-λιθαράκι πάνω στη επίπονη δουλειά των πολιτών, στην εντιμότητα των πολιτικών και στο αδάμαστου χάλυβα νόμισμα που σφυρηλατούν πάνω σε σκληρό ατσάλινο αμόνι. Ας τολμήσει κάποιος να προτείνει αύξηση των ωρών εργασίας από οκτώ σε εννιά ώρες και να δείτε τις πύρινες σαϊτιές τύπου Βροντάδος Χίου που θα δεχτεί από όλους τους ευαίσθητους κρατικοδίαιτους χαραμοφάηδες, θα χαλάσει ο κόσμος στο έδρανο της υπεράσπισης των Δημοκρατικών δικαιωμάτων. Καλλίτερα Πέσο Κολομβίας παρά μια ώρα περισσότερη δουλειά. Συμφωνείτε κύριοι της οικονομολογίας περί χλιδής στο λαό; Μην τυχόν και δεν συμφωνείτε, γιατί έχουμε ορδές ειδικών με το δικό σας επίπεδο.
