Η κάθε κοινωνία έχει τις δικές της γραμμές ανάπτυξης και εξέλιξης. Άλλες βαδίζουν γρήγορά και ελπιδοφόρα, άλλες ράθυμα και κακόμοιρα. Εμείς, ως Έλληνες, πολλές φορές στην μακραίωνη ιστορία μας βαδίσαμε με άλματα μεγάλα, μετρημένα πάνω από τα ανθρώπινα μεγέθη. Και άλλοτε καμπουριάσαμε και υπολογίσαμε την περπατησιά μας μίζερα και συφοριασμένα. Τούτη την περίοδο πού περνάμε είμαστε οι μίζεροι, οι ζητιάνοι, οι ζήτουλες και οι απόκληροι. Τι να κάνουμε, το ’χει η φυλή μας, ή πρώτοι ή μετά τους τελευταίους.
Η ζωή μας κάποτε κυλούσε μέσα στο φώς της παραγωγικότητας και της εξέλιξης σε αντίθεση με τα τώρα πού ζούμε τη κατάντια της ύπαρξής μας. Τότε, δίδασκε ο Αριστοτέλης τον κοσμοκράτωρα Αλέξανδρο, τώρα εκλιπαρούμε τον κοντοπίθαρο Βουλευτή μας να μας εντάξει στη δύναμη των απειράριθμων κλητήρων της Βουλής. Τότε χτίζανε τα μεγαλόπρεπα αρχιτεκτονήματα στην Τεργάστη και την Οδησσό οι Έλληνες μεγαλέμποροι, τώρα κοιτάζουμε να χτίσουμε παράνομα το δωματιάκι για να στεγάσουμε τα νιόπαντρα παιδιά μας. Κρίμα, κρίμα για την εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας, κρίμα για τη φυλή του Τρισμέγιστου Αισχύλου και του Θεϊκού Πλάτωνα κατά τον Βολταίρο. Φάγαμε το μήλο της Εύας και πιστέψαμε στην κρατική θαλπωρή, στη χθαμαλότητα του εαυτού μας, στο βόλεμα της έμμισθης αεργίας μας σε ένα σάπιο Δημόσιο που στις κλειστές αίθουσές του όζουν χιλιοανασεμένα χνώτα, χιλιοπιωμένα τσίπουρα και τσικουδιές. Όλα τα παράθυρα κλειστά και στη μέση το μαγκάλι της εξουσίας να αποπνέει αδιάκοπα το μονοξείδιο του άνθρακα, κατάλληλο για τις εισπνοές των μαζών. Τα αποτελέσματα αναλαμβάνει ανέξοδα το υπερπέραν των Θεϊκών δυνάμεων. Από ντύσιμο του νεκρού μέχρι και της επιχώσεως του ανθρωπίνου σώματος. Από εκεί και πέρα η εργολαβία ανατίθεται στα συμπαθή σκουλήκια να αποτελειώσουν το έργο εξόντωσης των Ελλήνων. Ανδρών και γυναικών.
Σε μας ο Γιώργος διορίστηκε στη ΔΕΗ και η γυναίκα του Σοφία στον ΟΤΕ, στη Γερμανία η Hilde έπιασε δουλειά στη Volkswagen και ο άντρας της Otto ξεκίνησε τη καριέρα του σαν μηχανικός της Siemens. Το ίδιο συνέβη και στην Αγγλία με τον David πού δούλεψε επί πολλά χρόνια στη φαρμακοβιομηχανία Bristol ενώ η γυναίκα του Elizabeth γνώρισε μέρες δόξας στο χρηματιστήριο του Λονδίνου. Την ίδια ώρα ο Έλληνας Δημήτρης διορίστηκε στο Λιμεναρχείο και η σύζυγός του Τασούλα προήχθη στον βαθμό του τμηματάρχη στο Υπουργείο Εργασίας. Άλλο ζευγάρι πού γνωρίστηκε στην παιδαγωγική Ακαδημία προχώρησε ομονοώντας και ομοϋπηρετώντας στη Δημόσια Ελληνική εκπαίδευση. Ο Γάλλος Anri με τη σύζυγό του Brigit σταδιοδρόμησε στην αυτοκινητοβιομηχανία Peugeot στο τμήμα χύτευσης μετάλλων. Οι μεν φέρναν λεφτά από το εξωτερικό, οι δε Έλληνες κατανάλωναν αυτά πού παρήγαγαν στο εσωτερικό. Η νοοτροπία πού καλλιέργησε ο Andreas Papandreou ήταν η μαζική αποβλάκωση των Ελλήνων, έργο το οποίο ανάλαβε να συνεχίσει μέχρι τελικής εξοντώσεως ο Αμερικανόφιλος Αλέξης. Βλέπετε, δεν τελειώσαμε, κάτσε να αρχίσει να κλείνει τα φώτα τις νύχτες ο Δήμος, υπάρχουν ακόμη περιθώρια. Η εντολή είναι ρητή: Δώστε τέρμα στο λαό των Ελλήνων, να ζήσουν οι ανά τον κόσμο David(Δαβίδ), να πεθάνουν οι Λεωνίδες και το παράδειγμα τους.
Ο Έλληνας γονιός το μόνο πού σκεφτόταν όταν τελείωνε το παιδί του το σχολείο ήταν πώς θα κάνη το Βουλευτή του τραπέζι για να χώση τον Κωστάκη του στον ΟΣΕ, να πιαστεί απ την κρικέλα κι άσε τους ηλίθιους φορολογούμενους να του εξασφαλίζουν τον επιούσιον με όλα τα πρόσθετα διαλείμματα για ούζα και καφέδες. Υπήρχε ένα γούστο βρε παιδί μου. Ο Δανός πατέρας κοίταζε πώς το παιδί του θα πιάσει δουλειά σε ένα τυροκομείο ή ένα χαλυβουργείο για να εξασφαλίσει το καθημερινό του φαί. Πορείες όχι μόνο ανεξάρτητες αλλά και μη παράλληλες. Όχι μη παράλληλες αλλά και σε άλλη σφαίρα λογικής και γαλαξιακού συστήματος. Πολύ μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Η λογική της Δυτ. Ευρώπης σε βάση οικονομικού και εθνικού ορθολογισμού κι εμείς σε βάση βολέματος, πονηριάς και εξυπνακισμού. Νοοτροπία ραγιά που ήξερε να εκμεταλλεύεται άριστα ο κάθε βλαχούλης Βουλευτής τάζοντας αναλόγως υποσχέσεις κρατισμού ή στην απεχθέστερη περίπτωση καπιταλισμού. Το κόλπο έπιασε, το κράτος παρέλυσε, ο λαός σχεδόν πείνασε, η ιστορία δάκρυσε! Μα είναι δυνατόν, οι απόγονοι του Αρχιμήδη και του Δημόκριτου να σέρνονται αργόμισθοι της Εθνικής Τράπεζας και του λιμεναρχείου Ευρυτανίας; Ναι, είναι, είναι και παραείναι. Μισήσαμε τους πατριώτες δημιουργούς, φθονήσαμε τον δημιουργικό και ριψοκίνδυνο, χλευάσαμε τον επιχειρηματία και τον εφοπλιστή και δοξάσαμε τον φιλήσυχο ημιαργούντα υπάλληλο του δασαρχείου της πλατείας Κολωνακίου. Δεν ξέρω αν τώρα είναι αργά, σίγουρα όμως είναι μετά τα μεσάνυχτα και το ξημέρωμα, όταν κινδυνεύεις και κρυώνεις, θα φανεί αιώνας μέχρι να έρθει. Αν έρθει.
Οικογένειες ολόκληρες, σόγια από παππού μέχρις εγγονό και θείο, όλοι στο δημόσιο. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα, ας αναφέρουμε μερικά: Οικογένεια Καραμανλή, οικογένεια Παπανδρέου, οικογένεια Βαρβιτσιώτη, Μητσοτάκη, Κεφαλογιάννη, άπαντες από τη κάνουλα του δημοσίου. Ανίκανοι για τον ιδιωτικό τομέα. Ένας απ το σόι δεν ξεσόγιασε, όλοι στο Δημόσιο, γεμάτοι υποκρισία για τους καημένους τους ιδιώτες, τι να πεις και τι να μολογήσεις. Δεν χρειάζεται να μολογήσεις, να χώσης στη κρικέλα χρειάζεται. Βουρ όλοι μέσα, γιατί αν δεν χώσης θα χώσουν εσένα, με τσαπάκι και φτιαράκι. Άσε, μακριά από τα σκαπτικά εργαλεία κύριε Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, εσύ είσαι γεννητάτος για υπουργός, μη, θα βγάλεις φουσκάλες. Τι, ψέματα θα πούμε τώρα, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, ασπρίσαν τα μαλλιά μας τόσα χρόνια να σας ταΐζουμε. Ελπίζω να μείνατε ευχαριστημένοι!
του Φοίβου Ιωσήφ
