Εφιαλτικά είναι τα στοιχεία και μηνύματα που έρχονται από ευρωπαϊκούς και διεθνείς Οργανισμούς, αλλά και από την Τράπεζα της Ελλάδος, ότι πάνω από 3,4 εκατομμύρια των Ελλήνων ευρίσκονται κάτω από τα όρια της πτώχειας. Παράλληλα ότι βάσει εκτιμήσεων η ανεργία για το 2013 θα υπερβεί το 30% του πληθυσμού, ότι δηλαδή ήδη τώρα 1 από τους 3 Έλληνες απασχολούμενους είναι άνεργος, και πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι χωρίς δικαίωμα επιδόματος ανεργίας, ενώ 1 από τους 3 Έλληνες είναι συνταξιούχος. Όμως κατά τις εκτιμήσεις της ΓΣΕΕ το πραγματικό ποσοστό ανεργίας είναι 30% και ότι βάσει και πάλιν άλλων εκτιμήσεων η ανεργία την επόμενη χρονιά θα υπερβεί το 32,5%. Ενώ συνταρακτικά είναι τα στοιχεία ανεργίας για τους νέους έως 24 ετών που έχει υπερβεί το 62%, μία παγκόσμια πρωτιά!
Δυσοίωνες είναι και οι εκτιμήσεις που κάνει ο κάθε Έλληνας πολίτης για το μέλλον του, όταν βιώνει καθημερινά τις εφιαλτικές εικόνες εις το άμεσο περιβάλλον του. Τους συνανθρώπους του που ψάχνουν για τροφή εις τους κάδους και τις λαϊκές αγορές, τους δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες του που σιτίζονται από τους Δήμους, την Εκκλησία και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ακόμη και όταν πληροφορείται ότι εδώ και μήνες έχει αρχίσει η σίτιση των μαθητών εις τα σχολεία με γάλα και φρούτα, σχολεία που ούτε θέρμανση διαθέτουν. Αλλά και ο καθείς από εμάς που αδυνατεί όχι μόνον να πληρώσει τα φάρμακα και τις ιατρικές εξετάσεις, λόγω αδυναμίας και κατάρρευσης των Ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά και το ρεύμα της ΔΕΗ με τα χαράτσια και τους δυσβάστακτους φόρους. Η νέα γενεά γνωρίζει όλα αυτά που βιώνει τώρα ο Λαός μας από εξιστορήσεις των γονέων και παππούδων της εποχής μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ως συνέπεια μίας βαριάς κατοχής και του εμφυλίου.
Αλλά η ερώτηση που τίθεται από όλους μας είναι: Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά και γιατί φθάσαμε όχι μόνον εις την χρεοκοπία της Πατρίδος μας, αλλά ταυτόχρονα και εις την πτώχευση ενός ολόκληρο λαού, μάλιστα εν καιρώ ειρήνης και οικονομικής ανάπτυξης της Ευρώπης;
Βέβαια την απάντηση δεν θα τη πάρουμε από όλους εκείνους οι οποίοι ευθύνονται για την κατάντια μας. Και οι οποίοι συνεχίζουν να μας επιτίθενται με τα διαδοχικά θανατηφόρα «λυτρωτικά μνημόνια» της λιτότητας και της καταστροφής και να μας σερβίρουν καθημερινώς εδώ και 5 ολόκληρα χρόνια φρούδες ελπίδες και αισιοδοξίες για μία έξοδο από την κρίση. Όταν οι ίδιοι γνωρίζουν άριστα, όπως και παιδιά του δημοτικού σχολείου, ότι καμία ανάπτυξη και καμία έξοδος από την κρίση δεν επιτυγχάνεται, με τέτοια επαχθή μέτρα λιτότητας, με την οριζόντια δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, την τεράστια ανεργία, και την συνεχή υπερφορολόγηση των ακινήτων, την εσωτερική υποτίμηση και τα πολλαπλά χαράτσια. Θανατηφόρα μέτρα που έχουν ως αποτέλεσμα: την όξυνση της ύφεσης, την αύξηση της ανεργίας, την φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του Λαού μας, την αναπόφευκτη έξαρση της φοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής και αδήλωτης εργασίας, και την αύξηση του εθνικού χρέους και την χρεοκοπία της Πατρίδας μας.
όσο απλά είναι τα πράγματα, τα οποία γνωρίζουν και οι ευρωπαίοι Εταίροι μας. Αλλά και οι «εκλεκτοί» εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Λαού μας, οι οποίοι επί δεκαετίες, λόγω κομματικού συμφέροντος και πολιτικού κόστους, απέφευγαν να διαπαιδαγωγήσουν τους Έλληνες πολίτες, δηλαδή τους ψηφοφόρους των, σε θέματα κοινωνικής και οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής. Ξέρετε, η πολιτική είναι έμφυτη σε κάθε άνθρωπο. Όπως έλεγε ο σοφός Αριστοτέλης, «ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό». Ως εκ τούτου η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών εις τα κοινά, είναι προς όφελος όλης της κοινωνίας. Αυτό όμως επιτυγχάνεται δια της καλής πληροφόρησης και ενημέρωσης κάθε πολίτη. Όμως εις την σύγχρονη εποχή, και ιδιαιτέρως εις την Πατρίδα μας, αυτός ο ρόλος μεταφέρθηκε εις τα κόμματα, τα οποία ως παντογνώστες και υπεράνω όλων ενεργούν αυθαίρετα «εν ονόματι του απληροφόρητου και ανημέρωτου για τα κοινά πολίτη», μέλη της αποκαλούμενης ευνομούμενης Δημοκρατίας.
Πολλά είναι τα σφάλματα του πολιτικού συστήματος. Ένα από τα μεγαλύτερα ήταν η συνεχής απόκρυψη της αλήθειας και της πραγματικότητας. Ότι το βιοτικό επίπεδο ενός λαού, δηλαδή του κάθε πολίτη εξαρτάται από την παραγωγική εργασία και την ανταγωνιστικότητα. Από το παραγόμενο προϊόν της εργασίας κάθε πολίτη και από το αθροιζόμενο γενικό σύνολο όλων των πολιτών προκύπτει το ετήσιο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, το λεγόμενο ΑΕΠ. Βάσει των κανόνων της Οικονομίας, το βιοτικό επίπεδο αλλά και το μέλλον ενός λαού εξαρτάται από το ετήσιο ΑΕΠ που παράγεται, και ότι όσο πιο υψηλό είναι αυτό, τόσο υψηλότερο είναι και το κατά κεφαλή εισόδημά του. Δυστυχώς όμως το πολιτικό σύστημα απέκρυπτε από τον Λαό μας την σημασία του πραγματικού ΑΕΠ, το οποίο επί δεκαετίες νοθευόταν με υπέρογκους δανεισμούς, αλλά και με την κατασπατάληση των κοινοτικών πόρων οι οποίοι δυστυχώς δεν διοχετεύονταν για την ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας.
Η ανεύθυνη αυτή και εγκληματική συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος κατά τις 3 τελευταίες δεκαετίες οδήγησε την Πατρίδα μας εις την κατάρρευση και την χρεοκοπία. Μετά από 5 σχεδόν χρόνια, τα θανατηφόρα 3 Μνημόνια, οι τεράστιες και αιματηρές θυσίες και στερήσεις του Ελληνικού Λαού, η διαγραφή χρέους με το PSI, αλλά και το καταστρεπτικό κούρεμα των ομολόγων των ιδιωτών, δεν μείωσαν το εθνικό χρέος, ως ισχυρίζονταν με εμμονή οι εμπνευστές και υποστηρικτές της εγκληματικής και θανατηφόρας λιτότητας, οι εκδικητές και τιμωροί του Ελληνικού Λαού. Επίσημη τώρα ανακοίνωση της 22ης Μαΐου 2013 του ΔΝΤ και των Βρυξελλών επιβεβαιώνει την επαναφορά του εθνικού χρέους εις το επίπεδο του έτους 2008/09. Απίστευτη, αληθινή και κυνική ομολογία αποτυχίας της εγκληματικής πολιτικής λιτότητας όλων των υπευθύνων, εντός και εκτός της Ελλάδος, που κατέστρεψε την Πατρίδα μας.
Λαός μας πνίγεται κυριολεκτικώς εις την πτώχεια, την απελπισία, αλλά και το ψέμα, τις ψευδαισθήσεις και φρούδες ελπίδες του κλειστού συστήματος εξουσίας. Ότι δήθεν η εκποίηση του εθνικού πλούτου και περιουσίας του Λαού μας εις την Κίνα και σε άλλους εξώτερους θα φέρει επενδύσεις και την σωτήρια ανάπτυξη. Όμως μέσα εις την απελπισία αδυνατούμε να συνειδητοποιούμε την οδυνηρή πραγματικότητα. Ότι μία συνεργασία με την Κίνα θα μετατρέψει την χώρα μας σε αποθήκη και διαμετακομιστικό κέντρο προώθησης των κινεζικών προϊόντων εις την Ευρώπη, με απειροελάχιστο όμως όφελος για την Πατρίδα μας. Ουδείς όμως λόγος γίνεται για κινεζικές επενδύσεις εις την Πατρίδα μας, κάτι το οποίο ασφαλώς είναι ανέφικτο, λόγω του πολύ χαμηλού κόστους εργασίας εις την Κίνα που ανέρχεται μόλις εις το 1,5 ευρώ ημερησίως. Σε σύγκριση με τον μέσο όρο κόστους εργασίας μερικών χωρών της Ευρώπης που ανέρχεται εις το 80 ευρώ ημερησίως, από τις οποίες θα μπορούσε κανείς να ελπίζει την μεταφορά επιχειρήσεων εις την Ελλάδα, υπό μορφή επενδύσεων, λόγω της μεγάλης καθίζησης του εργατικού κόστους εις την χώρα μας. Βέβαια, δυστυχώς, ούτε αυτό το ενδεχόμενο είναι εφικτό, λόγω της τεράστιας γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, της πολυνομίας και του τόσο ασταθούς και αντιαναπτυξιακού φορολογικού συστήματος!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
