Σκληρή η μάχη μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, σύμφωνα με τις ως τώρα δημοσκοπήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ουσιαστικά με την συμπεριφορά του ότι θέλει να παραμένει ως αξιωματική αντιπολίτευση, πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων – με την αιτιολογία ότι δεν επιθυμεί ούτε την ανοχή από τα κόμματα του μνημονίου – την ευκαιρία να βρεθεί στην εξουσία μαζί με την ΔΗΜΑΡ, μια ευκαιρία που μάλλον δεν θα ξαναβρεθεί στο προσεχές μέλλον, που μετά την συσπείρωση της κεντροδεξιάς προβλέπεται να κυλήσει υπέρ των δεξιών κομμάτων και των παραφυάδων τους. Και εκεί ακριβώς είναι το μυστικό αλλά και η επόμενη ερώτηση: Πως θα κινηθεί η ΝΔ ως μελλοντική κυβέρνηση αναφορικά με την υπόθεση του μνημονίου, που ο ίδιος ο κος Σαμαράς πριν από λίγο καιρό είχε στηλιτεύσει με την εξ΄αριστερών φρασεολογία του; Πως και με ποιο τρόπο θα πορευθεί, αφού ενώ από την μια έχει πει πως οι υπογραφές που έπεσαν από το ΠΑΣΟΚ ήταν ούτως ή άλλως αποτυχημένες, από την άλλη όμως ουσιαστικά ευθυγραμμίζεται με την πολιτική του αναφορικά με τις μελλοντικές μνημονιακές αποφάσεις;
Ο κος Σαμαράς, ως αυριανός πρωθυπουργός, καλείται να απαντήσει σε πολλά και ουσιαστικά ερωτήματα, που έχουν να κάνουν κυρίως με την συμπεριφορά της όποιας κυβέρνησής του απέναντι στα νέα μέτρα που επιβάλλει το μνημόνιο. Πως και με ποιο τρόπο θα το επαναδιαπραγματευθεί και υπό ποιους όρους; Αν ακολουθήσει την πορεία του ΠΑΣΟΚ, πολύ σύντομα αναμένονται νέες εκλογές στην χώρα, λόγω της σφοδρής κοινωνικής αναταραχής που θα επακολουθήσει. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, αν βρεθεί στην κορυφή, πως θα χρησιμοποιήσει την νέα του δύναμη; Μήπως ο κος Τσίπρας θα κάνει εκ νέου λόγο για καταγγελία του μνημονίου και μοιραία για έξοδο της χώρας από το ευρώ; Και τελικά που αποδεικνύεται η ευρωπαϊκή προοπτική του κόμματος που επί τόσο καιρό διαλαλεί;
Τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα απ΄ότι θα περίμενε κανείς. Αν οι προηγούμενες εκλογές κρίθηκαν στην αποδοκιμασία του μνημονίου, οι εκλογές του Ιουνίου θα κριθούν στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Θα δούμε πιθανά σε αυτή την περίπτωση ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των ποσοστών του ΚΚΕ, που μιλά ευθέως για έξοδο από το ευρώ, αλλά και μείωση των ποσοστών ή απλά σταθεροποίηση του ΠΑΣΟΚ, που δια του αρχηγού του διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις πως κυβέρνηση χωρίς ΠΑΣΟΚ δεν είναι εφικτή. Μείωση όμως αναμένεται και στα ποσοστά του Καμμένου αλλά και του Καρατζαφέρη, μετά το κεντροδεξιό κάλεσμα Σαμαρά, μηδέ εξαιρουμένης της Χρυσής Αυγής.
Η πιθανότητα της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη θορυβήσει όλη την Δεξιά και αρκεί κανείς να παρατηρήσει τις δηλώσεις από όλες τις συνιστώσες της, για να συμπεράνει πως το κάλεσμα Σαμαρά ήταν επιβεβλημένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, μοιραία πορεύεται μόνος του, έχοντας αφενός να αντιμετωπίσει την κριτική του Φώτη Κουβέλη που μιλά για την μοναδική ευκαιρία της Αριστεράς που χάθηκε, αλλά και την σφοδρή κριτική του ΠΑΣΟΚ, που δια του αρχηγού του κάνει λόγο για αλαζονεία των παλαιών κακών εποχών του ΠΑΣΟΚ! Αλήθεια, λέω, εκεί στο ΠΑΣΟΚ έχουν φτάσει σε σημείο, προκειμένου να καλύψουν το χαμένο έδαφος, να μιλούν ακόμη και για οπορτουνισμό ή κακοδιαχείριση την δεκαετία του ΄80 και ΄90; Η μετάνοια, λέω, είναι τόσο εκτεταμένη που ακόμη και το «ευαγγέλιο» αναθεωρείται και ανασκευάζεται; Που να τους άκουγε κανείς πριν από λίγο καιρό που μιλούσαν περί ηρωικού παρελθόντος και δοξασμένων κυβερνήσεων Ανδρέα και Σημίτη; Είπαμε όμως, το κόμμα πρέπει να πάρει και πάλι την ανιούσα και στην πορεία αυτή όλα επιτρέπονται.
Ας ξαναγυρίσω όμως στον ΣΥΡΙΖΑ. Πως διαχειρίζεται τα επιτυχημένα εκλογικά του ποσοστά; Μήπως με ενδεχόμενο κάλεσμα προς την κεντροαριστερά; Μα εκεί τα αποθέματα έχουν στερέψει και η ανταπόκριση είναι περιορισμένη. Πως τότε; Ένα προβλέπω να γίνεται στις εκλογές της 17ης Ιουνίου: το κάλεσμα αυτό να μην εισακούγεται, η κεντροδεξιά να συσπειρώνεται, η δε πολυπόθητη για πολλούς αυτοδυναμία να μην έρχεται. Και οι απορίες κε νέου στο προσκήνιο: Πως θα πορευθεί η χώρα, την στιγμή που οι έξωθεν απειλές πολλαπλασιάζονται και η έξοδος από την ευρωζώνη επιταχύνεται; Όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής, επιθυμούν την παραμονή στο ευρώ. Την ίδια στιγμή που η Κριστίν Λανγκάρντ εκτοξεύει μύδρους κατά της φοροδιαφυγής των Ελλήνων, την ίδια στιγμή που οι δηλώσεις των εταίρων δεν είναι και τόσο ευχάριστες για την πορεία μας στην ευρωζώνη, η εκλογική μάχη αναμένεται να είναι ιδιαίτερα σφοδρή στην χώρα μας.
Τελικά, χάθηκε η ευκαιρία για την κυβερνώσα Αριστερά το Μάη; Οδεύουμε προς μια κυβέρνηση κεντροδεξιού συνασπισμού, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό αλλά και σε υπογραφή ταυτόχρονα νέων μέτρων που επιβάλλει το μνημόνιο; Ο Σαμαράς είναι αρμόδιος για αυτό. Η 17η Ιουνίου, πάντως, θα κρίνει σε μεγάλο ποσοστό το μέλλον της χώρας για τα επόμενα δύο έως τρία κρίσιμα χρόνια. Θα καταδείξει όμως και κατά πόσο ελληνικός λαός θα αποδειχθεί ώριμος σε σχέση με την κρισιμότητα των περιστάσεων. Αν έχει πραγματικά καταλάβει σε τι διλήμματα βρίσκεται και κατά πόσο μπορεί να τα ξεπεράσει με την ψήφο του. Αλλά και το νέο δίπολο εξουσίας θα δείξει πόσο αντέχει και δεν είναι απλά σημείο των καιρών λόγω αντιμνημονιακής εκλογικής συμπεριφοράς. Κοινώς, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του από τις 18 και μετά αλλά και ο σώζων εαυτόν σωθήτω μετά την όποια εκλογική αποτυχία.
(phil.zaharis@gmail.com)
