Αρχική ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Το δις εξαμαρτείν ου καγκελαρίου σοφού

Το δις εξαμαρτείν ου καγκελαρίου σοφού

0
merkel_4-empros

Τη δόξα του σιδηρού καγκελαρίου ΒΙΣΜΑΡΚ ζήλεψε η Άγγελλα Μέρκελ. Κάτι σαν το «ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον» του Θεμιστοκλή, αντιναυάρχου του ελληνικού στόλου στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Κάπου όμως υπάρχει κολοσσιαία διαφορά.
Ο Θεμιστοκλής δεν μπορούσε να κοιμηθεί, επειδή είχε μακρινό όραμα να ξεπεράσει την δόξα του Μιλτιάδη, αρχιστρατήγου των Αθηναίων στον Μαραθώνα, στη νίκη κατά των Περσών.
Το 490 π. Χ. στον Μαραθώνα για πρώτη φορά οι χρυσοφόροι Μήδοι «είδαν» τι  εστί  πανωλεθρία. Όχι ήττα απλή, μα σάρωμα.
Ο Θεμιστοκλής δέκα χρόνια αργότερα στην Σαλαμίνα, έθεσε οριστικό τέλος στις επεκτατικές βλέψεις τους, στα στενά της Σαλαμίνας όπου οι ογκοδέστατες περσικές τριήρεις αποδείχτηκαν λίαν ευάλωτες στις μικρές ευέλικτες αντίστοιχες ελληνικές. Ο ίδιος, έφυγε από τη ζωή εξόριστος στην αυλή του Πέρση βασιλέα τον οποίο ταπείνωσε στη Σαλαμίνα. Με την αίσθηση της υπεροχής έναντι του Μιλτιάδη βέβαια, κάτι που για τον ίδιο μέτρησε απείρως περισσότερο.
Στον αιώνα που παρήλθε, στην εποχή του μεσοπολέμου, μεταξύ πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου,  το άγριο στρίμωγμα των Γερμανών από τους Αγγλογάλλους, η απομυθοποίηση του σιδηρού καγκελάριου Βίσμαρκ, όπως και η βύθιση του πιο σύγχρονου καταδρομικού του τότε κόσμου «Βίσμαρκ» έκαναν τον γερμανικό λαό να υποφέρει, οδηγώντας τον στη γέννηση του Ναζισμού. Αυτά για όσους πέρα από τα ευρώπουλα και τις εμπορικές συμφωνίες μπήκαν στον κόπο να ξεφυλλίσουν την Ιστορία.
Η εγγονή του Χίτλερ δείχνει λίγο ως πολύ ξένη, μακριά από κάτι τέτοια. Υπάρχουν φωνές αντίθετες. Υπάρχουν νηφάλιοι άνθρωποι. Ποιητές νομπελίστες, συγγραφείς, διανοούμενοι, λόγιοι. Η κυρία Μέρκελ τους θέλει όλους απέναντι. Η οικονομική ευμάρεια της Γερμανίας την κάνει να αισθάνεται παντοδύναμη.
Άραγε θέλησε να ακούσει ποτέ από κάποιον ή κάποιους συμβούλους πως θα είναι η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, με την Ελλάδα έξω από το ευρώ; Δεν θα επιζητήσει ερείσματα η Ελλάδα στα Βαλκάνια και τους Αγγλοσάξωνες; Μήπως οι Αγγλοσάξωνες και οι δεινοπαθούντες Βαλκάνιοι τρέξουν πριν και από την Ελλάδα μάλιστα; Τα κενά που αφήνουν οι άνθρωποι, τα καλύπτει η Ιστορία. Η  Ιστορία δεν αφήνει κενά.
Όταν φράου Μέρκελ αντιληφθείτε ότι οι δεσμοί αίματος μεταξύ των λαών είναι πολύ πιο ισχυροί από εκείνους των τραπεζών ή μηχανών, θα είναι πολύ αργά. Δυστυχώς τα ρολόγια δεν γύρισαν ποτέ πίσω, για να προλάβουν τη ροή στα γεγονότα.
Εμείς οι άγρια φορολογούμενοι, θα αισθανόμασταν ότι μας σκέφτεστε και μας αγαπάτε, όταν ο πακτωλός των χρημάτων που όντως ήρθε στη χώρα μας, δεν εξανεμίζονταν στους επιτήδειους, τους διαδρομιστές των υπουργείων, περιφερειών, νομαρχιών με δικές σας υποδείξεις. Τότε, μπορούσατε να έχετε παρατηρητές υπεύθυνους της ισομερούς κατανομής των πακέτων, των κοινοτικών πλαισίων και τα λοιπά και τα λοιπά.
Αυτά πήγαιναν συστημένα, μόνον εκεί που θέλατε εσείς. Στις φούσκες και τους φουσκωτούς. Αυστηρά επιλεγμένοι όλοι αυτοί. Τώρα, προσποιείστε ότι δεν τους γνωρίζετε, ισοπεδώνοντας έναν ολόκληρο λαό. Μήπως θέλετε να σας τους στείλουμε πεσκέσι, να τους έχετε για το λαό σας παράδειγμα εύκολου πλουτισμού, πλεονεξίας, ασυναρτησίας; Τόσα χρόνια που σας φιλοξενούσαν στα ιδιόκτητα νησιά και τις επαύλεις τους ήταν καλοί και τώρα τους ξεχάσαμε;
Σε κάθε περίπτωση. Όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την αποστέωση της Ελλάδας, ας ετοιμάζονται. Μια παλιά συνταγή για μουσταλευριά λέει: Αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας.  

Ο Γρύπας

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
  • gripas abdiron

    Ευχή Γρύπα

      Με την πτώση της θερμοκρασίας, άλλαξαν οι προτιμήσεις, τα γούστα των πελατών στο τα…
  • Βασιλόπιτες και στικάκια

    Πίτες και βασιλόπιτες, εν μέσω στικακίων, κόβουνε καθιστώντας μας, αφόρητον τον βίον. &nbs…
  • Ο Μικρός Τυμπανιστής

    Ημέρες ανάτασης, γαλήνης ψυχικής, προσδοκιών για κάτι καλύτερο οι ημέρες που διανύουμε. Οι…
Περισσότερα άρθρα από ΓΡΥΠΑΣ
Περισσότερα άρθρα από ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Έπος Καραγκιοζιάδα – Εθνική Φαρσοκωμωδία*

«Τα λόγια του παράλογα, μα τόσο λογικά σε εποχές απέραντης απερισκεψίας» Δημήτρης Αβούρης …