Πολλές πρωτοτυπίες παρατηρήθηκαν στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Στέγης Πολιτισμού του Δήμου Ξάνθης, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 7 το απόγευμα της Τετάρτης 8 Ιουλίου 2009.
Η πρώτη είχε να κάνει με την ασυνήθιστα πολυπληθή παρουσία εκπροσώπων των τοπικών Μέσων Ενημέρωσης σε αυτή, γεγονός που φυσικά δεν έμεινε ασχολίαστο, τόσο από τον πρόεδρο της Στέγης, κ Αναστάσιο Θεοδωρίδη, όσο και από τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Βέβαια η παρουσία, είναι αλήθεια, των Μέσων είχε να κάνει με μία συζήτηση που τελικά ούτε ήταν προγραμματισμένη να γίνει, ούτε έγινε. Αναφερόμαστε βέβαια στην συζήτηση αναφορικά με τον ορισμό του καλλιτεχνικού διευθυντή του «Χατζιδάκειου» Φεστιβάλ και την πρόταση που είχε διατυπωθεί από τον πρόεδρο της Στέγης η θέση να πληρωθεί από τον μουσικό παραγωγό, κ. Νίκο Μουρατίδη.
Η εξέλιξη των πραγμάτων όμως ήταν αρκετά διαφορετική. Κατ’ αρχήν το όνομα του κ. Μουρατίδη δεν ακούστηκε ούτε μία φορά από τα χείλη του κ. Θεοδωρίδη ,καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δ.Σ. Αντίθετα η συζήτηση και οι σχετικές αντιπαραθέσεις είχαν να κάνουν με τις προτάσεις για τον ίδιο τον θεσμό του Φεστιβάλ, τους φορείς αλλά και τα πρόσωπα που θα συμμετέχουν στην διοργάνωσή του.
Η σχετική συζήτηση άνοιξε, όπως αναμενόταν, με την τοποθέτηση του κ. Σάββα Μελισσόπουλου, από την πλευρά της αντιπολίτευσης, ο οποίος ανέγνωσε στο Συμβούλιο την πρόταση της παράταξής του για το Φεστιβάλ, μία πρόταση που περιείχε κυρίως γενικές ιδέες και κατευθύνσεις για την πορεία και τον χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στη μνήμη του Μάνου Χατζιδάκι. Η πρόταση του κ. Μελισσόπουλου κινήθηκε σε τέσσερις άξονες δηλαδή τον αυτόνομο προσδιορισμό του Φεστιβάλ από τις υπόλοιπες πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου, την απόκτηση από το Φεστιβάλ συγκεκριμένης ταυτότητας, την παροχή πολιτιστικών ερεθισμάτων, μέσα από αυτό, που να είναι όμως συμβατά με την ζωή, το έργο και τις αναζητήσεις του μεγάλου καλλιτέχνη, ακόμη και πέρα από την μουσική, καθώς και αξιοποίηση του Φεστιβάλ ως «όχημα» από τον Δήμο για την ταύτιση του ονόματος του Μ. Χατζιδάκι με την Ξάνθη. Παράλληλα με τους τέσσερις αυτούς άξονες, έγιναν εννέα ακόμη επί μέρους προτάσεις προς την ίδια ουσιαστικά κατεύθυνση. Παρά το μακροσκελές της παρουσίασης, πρέπει να παραδεχτεί κανείς ότι οι προτάσεις του κ. Μελισσόπουλου αποτέλεσαν το μοναδικό ολοκληρωμένο «πακέτο» προτάσεων που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο, αναφορικά με το μέλλον του θεσμού, δεδομένου ότι τόσο οι προτάσεις του προέδρου, κ. Θεοδωρίδη, όσο και των υπολοίπων μελών του συμβουλίου (Φανουράκης, Μαλκότς) έκλιναν περισσότερο προς τα πρόσωπα και τους φορείς που θα μπορούσαν να συμμετέχουν στη διοργάνωση του φετινού Φεστιβάλ και όχι στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό του. Σχετικά πιο ισορροπημένη ήταν η άποψη που κατατέθηκε από τον κ. Κρυωνά Σεργκενλίδη, ο οποίος συμφώνησε μεν την αξία μιας μακροχρόνιας στρατηγικής, όπως αυτή παρουσιάστηκε από τον κ. Μελισσόπουλο όμως αναγνώρισε και τους πρακτικούς περιορισμούς που επιβάλλει η αναγκαιότητα του να πραγματοποιηθεί τελικά φέτος το Φεστιβάλ. Πρότεινε τέλος αυτό να στηριχτεί περισσότερο σε μουσικές εκδηλώσεις, δεδομένου ότι «μπορεί ο Χατζιδάκις να είχε ασχοληθεί με πολλά και διαφορετικά πράγματα όμως το έργο του κυρίως «ακουμπά» επάνω στη μουσική, με την οποία ασχολήθηκε κυρίως αλλά και τον ανέδειξε», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.
Σε όλα τα παραπάνω, η αντίδραση του κ. Θεοδωρίδη αποτέλεσε μία δυσάρεστη πρωτοτυπία, η οποία ξάφνιασε δυσάρεστα όλα τα μέλη του συμβουλίου, μιας και απαντώντας στις προτάσεις Μελισσόπουλου αναρωτήθηκε «γιατί αυτές έγιναν σήμερα και όχι πριν από 2 – 3 χρόνια;», ενώ όταν εκείνος παρατήρησε, όπως και τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου ότι «είναι προς όφελος του προέδρου αλλά και του θεσμού συνολικά να γίνονται προτάσεις από τα μέλη του Συμβουλίου τόσο για να διευκολυνθεί το έργο του προέδρου, όσο και για λόγους πολυφωνίας», η απάντηση του κ. Θεοδωρίδη εξέπληξε άπαντες, μιας και δήλωσε δημόσια ότι «προσωπικά με πειράζει που η αντιπολίτευση φέρνει προτάσεις (!)»… Επεξηγώντας μάλιστα την στάση του στο θέμα που ανέκυψε με τον κ. Μουρατίδη δικαιολόγησε την στάση του μιλώντας για «συζητήσεις υπηρεσιακών παραγόντων της Στέγης μαζί του από τον Μάρτιο ακόμη». Χαρακτήρισε επίσης την κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τις δηλώσεις των μελών της αντιπολίτευσης στον Τύπο, ως«μπάχαλο», δηλώνοντας για μία ακόμη φορά ότι «αυτό που είναι να κάνω, θα το κάνω. Το Φεστιβάλ θα γίνει και θα το κάνω όπως θέλω εγώ. Την πολιτική ευθύνη την έχω εγώ και ο Δήμαρχος. Ποιος είναι ο Ανταμπούφης που μου ζητάει να παραιτηθώ;», ενώ δικαιολόγησε την «έκρηξή» του από το γεγονός ότι «ήθελα να βγάλω τα εσώψυχά μου»…
Την τεταμένη ατμόσφαιρα προσπάθησε να ηρεμίσει με παρέμβασή του ο κ. Φανουράκης, ο οποίος παρατήρησε ότι μπορούν να συνυπάρξουν τόσο ο μακροχρόνιος σχεδιασμός όσο και η φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ, χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο, καταλήγοντας ότι αυτό δεν πρέπει να μοιάζει με τις Θ.Λ.Ε. και τις Γιορτές Παλιάς Πόλης, κρατώντας έναν αυτόνομο χαρακτήρα, ενώ υποστήριξε επίσης ότι θα ήταν καλό να συμμετέχει στην όποια επιτροπή δημιουργηθεί και ο γιος του κ. Χατζιδάκι.
Με την τελευταία πρόταση διαφώνησε ο κ. Νίκος Αμπεριάδης, ο οποίος ως πρώην μέλος του Δ.Σ. της Στέγης, κατηγόρησε τον κ. Θωδορόπουλο ως «ιδιόρρυθμο και αρνητικό σε οποιαδήποτε προσέγγιση του είχε γίνει στο παρελθόν για συμμετοχή του στο Φεστιβάλ», εκφράζοντας την απαισιοδοξία του για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Πάντως τόσο το έντονο και απαξιωτικό ύφος του κ. Θεοδωρίδη για την αντιπολίτευση, όσο και το γεγονός ότι οι προτάσεις του ήταν προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης ενός γενικότερου χαρακτήρα του Φεστιβάλ, απέτρεψαν τον κ. Μελισσόπουλο από το να καταθέσει συγκεκριμένους υποψηφίους οι οποίοι να απαρτίσουν την οργανωτική επιτροπή του Φεστιβάλ. Έτσι απέμειναν μόνο οι προτάσεις των κυρίων Θεοδωρίδη, Φανουράκη και Μαλκότς, οι οποίοι πρότειναν συγκεκριμένα ονόματα και φορείς για να στελεχώσουν την οργανωτική επιτροπή. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Θεοδωρίδης πρότεινε τους κυρίους Θ. Μουσόπουλο, Δ. Χατζόπουλο, Κ. Σεργκενλίδη, Μαγγίρα, Τ. Αρναούτογλου, Ι. Λάμπρου, Χ. Ξυλά καθώς και τον κ. Φ. Κοντό, ενώ από φορείς πρότεινε την Φ.Ε.Ξ., το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης (Ι.Θ.Τ.Π.) και την Θρακική Σκηνή. Από την πλευρά του ο κ. Φανουράκης
