Αποτελεί μαύρη κηλίδα …που λεκιάζει το ωραιοποιημένο σκηνικό που επαγγέλλονται υπουργείο και Παιδείας και οι τοπικοί μας άρχοντες όταν μιλούν για «επανάσταση τα δύο τελευταία χρόνια στη σχολική στέγη» και για «μεγάλα κονδύλια που διατέθηκαν για το σκοπό αυτό». Όμως η πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά τα 31 παιδιά και οι δύο δασκάλες του 12ου Νηπιαγωγείου Ξάνθης αμαυρώνει την εικόνα, τόσο που ούτε τα ζωηρά φωτεινά χρώματα των ζωγραφιών των παιδιών στους τοίχους μπορούν να καλύψουν…την μούχλα στους τοίχους και την εμφανή εγκατάλειψη και ακαταλληλότητα λόγω έλλειψης βασικών υποδομών και προδιαγραφών του κτιρίου που στεγάζεται.
Ακατάλληλο για δημοτικό…κατάλληλο για νηπιαγωγείο!
Το 12ο Νηπιαγωγείο στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο ιδιοκτησίας της Μητρόπολης Ξάνθης μέσα στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Βλασίου (Βενιζέλου 14) απέναντι από το παλιό Φρουραρχείο. Μέχρι το 1978 εκεί στεγαζόταν το 5ο Δημοτικό. Όμως κρίθηκε ακατάλληλο σαν κτίριο και το 5ο Δημοτικό μεταφέρθηκε στην τωρινή του στέγη. Στην συνέχεια όπως μας πληροφορεί η Διευθύντρια του 12ου Νηπιαγωγείου κα Ελένη Σιδηροπούλου, η οποία υπήρξε μαθήτρια του 5ου Δημοτικού όταν στεγαζόταν εκεί και από τότε δεν βλέπει πολλές αλλαγές στη συντήρηση του σχολείου.
1ο ερώτημα: Το παρόν κτίριο κρίθηκε ακατάλληλο για δημοτικό και την ίδια στιγμή χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις στην υποδομή, κατάλληλο για Νηπιαγωγείο; Ποια η λογική που το διέπει αυτό;
Η μούχλα καραδοκεί…
Το κτίριο είναι διώροφο. Ο επάνω όροφος είναι εγκαταλελειμμένος και χρησιμοποιούνται μόνο δύο αίθουσες, στον κάτω όροφο, τις οποίες συντηρεί υποτυπωδώς – απ’ ότι διαπιστώσαμε – ο δήμος Ξάνθης που ευθύνεται για την συντήρηση των σχολείων. Οι μόνες παρεμβάσεις που έχουν γίνει από το 1978 έως σήμερα είναι μπαλώματα: βάψιμο των δύο αιθουσών … και όχι εξωτερικά του κτιρίου, όμως η μούχλα καραδοκεί στους τοίχους και… σπάει μύτη, αποτελεί δε κίνδυνο για τα παιδιά με βρογχικό άσθμα (υπάρχουν περιπτώσεις), το ξήλωμα του μουσαμά στο πάτωμα και τα πλαστικά στους τοίχους, η αντικατάσταση της παλιάς βρύσης και είναι αμφίβολο αν έχουν αντικατασταθεί οι σωληνώσεις ή είναι οι ίδιες από πότε (;)και για το λόγο αυτό η κα Σιδηροπούλου ζήτησε έλεγχο της ποιότητας του νερού από το δήμο όμως απάντηση δεν έλαβε…
Αποτελεί κίνδυνο το κτίριο για τα παιδιά;
Ο μηχανικός από την Νομαρχία που εξέτασε το κτίριο αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στη στατικότητα του κτιρίου σε περίπτωση σεισμού όμως άλλοι κίνδυνοι καραδοκούν!
Η αυλή είναι τσιμεντοστρωμένη και κοινόχρηστη με την εκκλησία και βεβαίως αφύλαχτη τόσο που μπορεί να ξεφύγει της προσοχής των δασκάλων κάποιο παιδί ενώ το γεγονός ότι είναι τσιμεντοστρωμένη – παρότι η κα Σιδηροπούλου απευθύνθηκε στο Δήμο να στρώσει γκαζόν – αποτελεί αιτία ατυχημάτων για τα μικρά παιδιά του νηπιαγωγείου. Ένα παιδί μάλιστα πέρισυ έπεσε και χτύπησε και νοσηλεύτηκε 2 μέρες με διάσειση.
Απαράδεκτες συνθήκες για παιδιά 5χρονών…
Τα τελευταία 10 χρόνια αγωνίζεται η κα Σιδηροπούλου να βρει την άκρη για να γίνουν ουσιαστικές παρεμβάσεις στο κτίριο είτε να αναπαλαιωθεί είτε να μεταφερθεί αλλά το γεγονός ότι το κτίριο δεν ανήκει στον Δήμο ή στο Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) ο μεν δήμος επιχειρεί απλά μπαλώματα, ο ΟΣΚ δεν έχει αρμοδιότητα, η δε Μητρόπολη απλά δεν ασχολείται…
Αυτεπάγγελτη παρέμβαση από την Εισαγγελία Ξάνθης πέρσι ήταν η αφορμή για να περαστούν τρία ξύλινα παγκάκια και ένα στέγαστρο από λαμαρίνα στις τουαλέτες που ευτυχώς προστατεύει τα παιδιά από τους σοβάδες και τα κεραμίδια που πέφτουν κάθε τόσο από το διπλανό σπίτι. Στέγαστρο εξωτερικό δεν υπάρχει που να προστατεύει τα μικρά παιδιά όταν πάνε για νερό ή στις τουαλέτες καθώς όλα είναι εξωτερικά, ενώ για να μπουν εσωτερικά στην τουαλέτα χρειάζεται να περάσουν από την διπλανή αίθουσα και να διακόψουν το μάθημα και από μια σκοτεινή δίοδο που φοβίζει πολλά απ’ αυτά.
Οι γονείς διαμαρτύρονται και προσπαθούν μαζί με τις δύο νηπιαγωγούς να ακουστεί η φωνή τους ανησυχούν για την ασφάλεια και την υγεία των παιδιών του και ήδη τα αποτελέσματα είναι ορατά καθώς ολοένα και μικραίνει ο αριθμός των παιδιών. Το αίτημά τους είναι ανθρώπινες συνθήκες, σύγχρονες προδιαγραφές νηπιαγωγείο που θα επιτευχθεί με αναπαλαίωση του κτιρίου. Αν όμως αυτό δεν γίνει μεταφορά του νηπιαγωγείου σε άλλο κτίριο.
Ερώτημα 2ο: Γιατί εν έτει 2006 31 μικρά παιδιά να βλέπουν… τα όνειρά τους να κρέμονται σε μουχλιασμένους τοίχους; Να ανασαίνουν την μυρουδιά της μούχλας και να παίζουν σε τσιμεντένιες αυλές; Ποιος ευθύνεται που 31 παιδιά ξεκινούν την μαθητική τους ζωή μ’ αυτές τις συνθήκες; Και γιατί ένα απροσδιόριστο ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτιρίου διαιωνίζει αυτή την κατάσταση; Πότε επιτέλους θα δοθεί λύση για το 12ο Νηπιαγωγείο, ώστε να πάψει να υφίσταται αυτή η κατάσταση που κάνει να φαντάζουν ψευδεπίγραφα τα μεγάλα λόγια;
Μαριάννα Ξανθοπούλου
