Η έλλειψη ενός (1) ένσημου… κλείνει την πόρτα στο δικαίωμα μειωμένης σύνταξης του ΙΚΑ, με τις «ευλογίες» του νόμου 1902/90 του άρθρου 27 παρ. 1, φτάνοντας στα όρια κοινωνικής αναλγησίας σε μια γυναίκα 58 χρονών με 23,5 χρόνια δουλειάς και 5.180 ένσημα. Η κα Αμουτζάκη Χρυσούλα 58 χρονών, κάτοικος Μαγγάνων, χήρα με δύο παιδιά ενήλικα, νιώθει βαρύ πάνω της το «χέρι» του νόμου και κατάφορα αδικημένη, καταθέτει στο «Ε» την υπόθεσή της, όντας ανυπεράσπιστη απέναντι στην αδικία από ένα νόμο που βρίσκει την κατά γράμμα εφαρμογή του στο πρόσωπό της…παραβλέποντας την κοινωνική ευαισθησία.
Ο νόμος 1902/90 άρθρο 27 παρ. 1 για μειωμένη συνταξιοδότηση προβλέπει: 4500 ένσημα και κατά την τελευταία 5ετία 100 ένσημα κάθε έτος.
«Μου λείπει ένα ένσημο …μου απέρριψαν την μειωμένη σύνταξη»
«Συμπλήρωσα τα 58 μου χρόνια 29/7/2004 και κατέθεσα τα χαρτιά μου για να βγω σε μειωμένη σύνταξη. Δουλεύω από 19 χρονών. Δούλεψα για 2,5 χρόνια στη SOFTEX Αθηνών και σταμάτησα γιατί παντρεύτηκα και γέννησα τα παιδιά μου. Ξεκίνησα πάλι να δουλεύω σε ηλικία 33 χρονών στον Κοτσόπουλο – Ορθοπεδικά, στην Αθήνα, όπου κατοικούσα. Εκεί δούλεψα για 16 χρόνια, αρρώστησα χειρουργήθηκα στη μέση και πήρα αναπηρική σύνταξη για τρία χρόνια. Όταν ξαναπέρασα από επιτροπή, μου είπαν ότι μπορώ να εργαστώ, αφού μου έβγαλαν 45% αναπηρία. Ταυτόχρονα αρρώστησε ο άντρας και έμεινε κατάκοιτος για 4 χρόνια. Ο άντρας μου πέθανε το 1999. Εγώ ξεκίνησα να δουλεύω το 2000. Δούλεψα για 5 χρόνια στην «Καπνική Μιχαηλίδη» στην Ξάνθη, που ήδη είχαμε εγκατασταθεί (Μάγγανα Ξάνθης). Την τελευταία πενταετία έχω 540 ένσημα με τα οποία κατοχυρώνω τη σύνταξη, βάση του νόμου. Το πρόβλημα είναι ότι έχω το 2000, 99 ένσημα (2001 – 110 ένσημα, 2002 – 102 ένσημα, 2003 – 111 ένσημα 2004 έχω 89 και έχω προσθέσει άλλα 11, τα οποία έγιναν αποδεκτά. Μου λείπει μόνο ένα ένσημο για το 2000 και το ΙΚΑ με απόφαση που μου κοινοποιήθηκε από τον Διευθυντή του τμήματος συντάξεων στην Καβάλα όπου κατέθεσα τα χαρτιά μου στις 17/1/2005, μου απέρριψε το αίτημα για απονομή σύνταξης», η καταγγελία – καταπέλτης της κας Αμουτζάκη που νιώθει ανίσχυρη να αντιμετωπίσει αυτή την αδικία που υφίσταται.
«Πρέπει να κάνω άλλα 100 μεροκάματα …αλλά πού»;
Παράλληλα προσθέτει ότι το ένσημο αυτό δεν μπορεί να το εξασφαλίσει από πουθενά, παρότι σε μερικές περιπτώσεις δίνεται κατά την απόλυση του εργαζομένου, που όμως εκείνης δεν της δόθηκε, ενώ αυτό θα αποτελούσε λύση του προβλήματος. Από το ΙΚΑ της Καβάλας, της είπαν ότι μπορεί να κάνει προαιρετική ασφάλιση για 100 ένσημα που είναι 2000 ευρώ για να πάρει σύνταξη το 2006: «Παίρνω μια σύνταξη από τον άνδρα μου, λόγω θανάτου, 350 ευρώ το μήνα και δεν έχω 2000 ευρώ για προαιρετική ασφάλιση. Επίσης μου είπαν ότι πρέπει να δουλέψω ξανά κάνοντας άλλα 100 μεροκάματα αλλά …πού και ποιος θα με πάρει»
Το «Ε» επικοινώνησε με την Διευθύντρια του τμήματος συντάξεων του ΙΚΑ Καβάλας για την Ξάνθη, κ. Χατζηνικολάου Ελένη, η οποία απέρριψε την αίτηση: «επειδή η αιτούσα δεν έχει συμπληρώσει τις χρονικές προϋποθέσεις, όπως αυτές ορίζονται από τις κατωτέρω διατάξεις παρ. 1 του άρθρου 27 του Ν. 1902/02, διότι έχει πραγματοποιήσει λιγότερες μέρες από τις απαιτούμενες ημέρες ασφαλίσεως», όπως αναφέρεται σε έγγραφα που της απέστειλε (στις φωτο). Η κα Χατζηνικολάου, τόνισε ότι κάνει πιστή εφαρμογή του νόμου – ως όφειλε – και ότι η κα Αμουτζάκη πρέπει ή να πληρώσει για προαιρετική σύνταξη ή να δουλέψει ακόμη 100 μεροκάματα. Ο Διευθυντής του ΙΚΑ Ξάνθης κ. Τουρτούρας, στον οποίο απευθυνθήκαμε θέτοντας του το θέμα, δήλωσε ότι ο νομοθέτης δεν αφήνει περιθώρια και αν ακόμη ο νόμος είναι άδικος, πρέπει να εφαρμοστεί. Έκανε και μια παραίνεση προς την κα Αμουτζάκη να περιμένει 2 χρόνια για να πάρει πλήρη σύνταξη στα 60 και «θα βγει ωφελημένη…», όπως τόνισε χαρακτηριστικά. Βέβαια γεννάται το ερώτημα αν μπορεί να εξασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση με 350 ευρώ για να μπορεί να περιμένει 2 χρόνια. Η ίδια η κα Αμουτζάκη προέβη σε ένσταση κατά της απορριπτικής απόφασης τονίζοντας: «Σε κάθε περίπτωση παρακαλώ να εξετάσετε και την περίπτωση εξαγοράς από μέρους μου του ενός (1) ενσήμου και δείτε το θέμα με την ανάλογη κοινωνική ευαισθησία, διότι είναι άδικο και απάνθρωπο να στερείτε ένας ασφαλιζόμενος του δικαιώματος για σύνταξη, επειδή του λείπει ένα ένσημο και εν πάσει περιπτώσει, η παράλειψη αυτή δεν υποκρύπτει ουδεμίαν σκοπιμότητα, διότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα διακινδύνευε την ψυχική του ηρεμία, υποβάλλοντας τον εαυτό του σε δοκιμασία αντοχής στη διαμάχη με τις αρμόδιες υπηρεσίες».
Για το θέμα έλαβε γνώση και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης κ. Παπαβασιλείου, ο οποίος θα δεχτεί την κα Αμουτζάκη για να συζητήσουν σε τι πλαίσια μπορεί να κινηθεί ένας εργαζόμενος, σε περιπτώσεις σαν και αυτή.
Ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται! Όμως τους νόμους του κάνουν άνθρωποι και σ’ ένα κράτος δικαίου πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη του νομοθέτη που να ελαχιστοποιεί την παράμετρο της αδικίας…όπως στην περίπτωση της κας Αμουτζάκη!
Μαριάννα Ξανθοπούλου
