« Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε , τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε » Ζ.Π. Σαρτρ
Ας ελπίσουμε ότι η σκληρή παρατήρηση του μεγάλου Γάλλου διανοητή δεν θα επαληθευτεί στην τωρινή πολιτική συγκυρία. Ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε τη νηφαλιότητα να δούμε ψύχραιμα την πραγματικότητα και να σταθούμε πάνω από την αερολογία των κομματικών υποσχέσεων. Τα πρώην μεγάλα κόμματα υπόσχονται ότι θα ακυρώσουν τις ίδιες τις υπογραφές τους και ότι από την Μνημονιακή κόλαση που υπέγραψαν και επέβαλαν με εκβιαστικά διλήμματα, τώρα θα μας ξαναφέρουν στον παράδεισο…Ο κ. Βενιζέλος και προπάντων ο κ. Σαμαράς αυτοπροβάλλονται ως ανανήψαντες εθνοσωτήρες, που με ένα μαγικό ραβδί θα θεραπεύσουν όλα τα χρόνια καρκινώματα με τα οποία οι ίδιοι –το κόμμα τους- μόλυναν τη χώρα…
Δυστυχώς στην προεκλογική πλειοδοσία έχει παγιδευτεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το προβεβλημένο σύνθημα «Καταγγελία του Μνημονίου» και οι λεονταρισμοί του Αλέξη Τσίπρα ικανοποιούν απλώς τον ψευδοεθνικισμό των ελληναράδων. Το μήνυμα που τελικά μεταγγίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τις παροχές του «κυβερνητικού προγράμματος» που παρουσίασε είναι: « Αποδεσμευόμαστε μονομερώς από τις συμφωνίες και τις δεσμεύσεις απέναντι στους εταίρους μας , τους δεσμεύουνε ωστόσο να συνεχίσουν να μας στέλνουν τις συμφωνηθείσες δόσεις, με τις οποίες θα ασκήσουμε κοινωνική πολιτική προς όφελος των αδυνάτων, και θα αποκαταστήσουμε με τα χρήματα των συμφωνημένων δόσεων τις μεγάλες κοινωνικές αδικίες». Υπέροχο σενάριο που πριν μερικά χρόνια απλώς θα χάιδευε τα αυτιά, σήμερα όμως καταντά επικίνδυνο. Κλείνει τα μάτια στην σημερινή πραγματικότητα και βιάζει βάναυσα την κοινή λογική.
Θα επικρατήσει όμως η κοινή λογική, ώστε να χρησιμοποιήσουμε τα μάτια και το μυαλό μας, για να δούμε την πραγματικότητα ή επιμένουμε να την αγνοούμε, επειδή είναι δυσάρεστη; Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι σε όλους τους λαούς και η προφανέστερη λογική γίνεται ανίσχυρη μπροστά σε πολώσεις, φορτισμένα απωθημένα , μεγαλόστομα συνθήματα και συλλογικές ψευδαισθήσεις. Θυμόμαστε τα συνθήματα «Λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, την «Επανίδρυση του κράτους» του Καραμανλή, τον «Εκσυγχρονισμό» του Σημίτη , την «Κάθαρση» του Μητσοτάκη την «Αλλαγή» του Ανδρέα Παπανδρέου. Με αυτά τα εύστοχα συνθήματα επιτεύχθηκαν εκλογικές νίκες περιφανείς και εδραιώθηκαν κυβερνήσεις, για να αποδειχθεί μετεκλογικά ότι η ευστοχία τους ήταν απλώς ψηφοθηρική. Η ωραία Ελένη που υπόσχονταν ήταν απλώς ένα πουκάμισο αδειανό …
Το ερώτημα παραμένει: Οι τόσες θυσίες που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός και συνεχίζει να υφίσταται θα μας οξύνουν την όραση για να δούμε τα προφανή ή θα μας φορτίσουν ώστε να ψηφίσουμε, παραδομένοι στη συνθηματολογία των συλλογικών ψευδαισθήσεων;
Φοβάμαι πως αν συμβεί το δεύτερο, πολύ γρήγορα θα δικαιωθεί ο μεγάλος μας ποιητής. Ο Γιώργος Σεφέρης έκλεινε το αγαπημένο ποίημά του «Ελένη» με τους στίχους:
«..τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΑΡΜΠΟΥΝΗΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΜΑΡ
