Δε μπορώ ν’ ανασάνω
Καραγκιόζης: Καλώς τον Νιόνιο. Πώς πήγε το ταξίδι στην Αμερική;
Διονύσιος: Καλά. Πολύ καλά. Ο πλανητάρχης σου στέλνει συλλυπητήρια.
Καραγκιόζης: Ήπιε την χλωρίνη;
Διονύσιος: Όσκε, δεν πρόλαβε. Είχε γίνει καλά μέχρι να φτάσω. Με πήγε και κρουαζιέρα με τη λιμουζίνα. Με χειροκροτούσαν και μου φώναζαν «Για σένα δίνω και τη ζωή μου».
Καραγκιόζης: Του ‘πες τα χαιρετίσματα και από μένα;
Διονύσιος: Πώς δεν του τα ‘πα; Στέλνει και τα φιλιά του στην Αγλαΐα.
Καραγκιόζης: Πού την ξέρει;
Διονύσιος: Όλους τους ξέρει. Τι πλανητάρχης είναι; Πού είναι η Αγλαΐα, Καραγκιόζο;
Καραγκιόζης: Τι τη θέλεις;
Διονύσιος: Να της δώσω τα φιλιά.
Καραγκιόζης: Νιόνιο, θες να κάμεις κερατά μπροστά στα μάτια μου;
Διονύσιος: Πίσω σου δε σε νοιάζει, Καραγκιόζο;
Καραγκιόζης: Και μπροστά μου με νοιάζει και πίσω μου. Η Αγλαΐα δεν κάνει ανάρμοστες σχέσεις.
Διονύσιος: Τότε, Καραγκιόζο, γιατί τση στέλνεις φιλιά ο πλανητάρχης που έχει ειδικότητα τσι ανάρμοστες σχέσεις;
Καραγκιόζης: Α τον κερατά!
Διονύσιος: Ποιον, εσένα ή εκείνον;
