Δε μπορώ ν’ αναπνεύσω
Κολλητήρης: Εγώ, πατέρα, κάνω πολλή προπόνηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες μόνος μου. Έχω σκίσει.
Καραγκιόζης: Τι έχεις σκίσει;
Κολλητήρης: Πέντε βρακιά.
Καραγκιόζης: Ποιο είναι το άθλημά σου γιατί ξεχνάω;
Κολλητήρης: Η κωλοτούμπα.
Καραγκιόζης: Μπράβο παιδάκι μου. Το εθνικό μας άθλημα.
Κολλητήρης: Και θέλω πατέρα να σε ρωτήσω κάτι.
Καραγκιόζης: Ρώτα με ό,τι θες.
Κολλητήρης: Ποιο είναι το παγκόσμιο ρεκόρ στην κωλοτούμπα γιατί θέλω να το ξεπεράσω;
Καραγκιόζης: Παιδί μου, θα γράψεις ιστορία.
Κολλητήρης: Ναι πατέρα. Πες μου μια μεγάλη κωλοτούμπα που κάναμε σαν χώρα στην ιστορία.
Καραγκιόζης: Παιδί μου, παιδάκι μου, αστέρι μου, καρδούλα μου, συκωτάκι μου, λεβέντη μου…
Κολλητήρης: Τι έπαθες, πατέρα, συγκινήθηκες;
Καραγκιόζης: Ναι παιδί μου.
Κολλητήρης: Γιατί, πατέρα;
Καραγκιόζης: Γιατί θυμήθηκα μεγάλες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας.
Κολλητήρης: Είναι πατέρα πολύ συγκινητικές;
Καραγκιόζης: Ναι παιδάκι μου, είναι όλες πολύ μεγάλες κωλοτούμπες.
Κολλητήρης: Θυμάσαι μία;
Καραγκιόζης: Όλα μια κωλοτούμπα είναι.
Κολλητήρης: Τόσο μικρή ιστορία έχουμε; Εγώ πατέρα, θα τη μεγαλώσω.
Καραγκιόζης: Πώς θα το καταφέρεις;
Κολλητήρης: Θα κάνω πολλές κωλοτούμπες μαζί.
