Αναζητήσεις ύπαρξης, κινήτρου και διαδρομής στη δεύτερη ποιητική της συλλογή
Λίγα λόγια και ευχές για καλή πορεία από το Θανάση Μουσόπουλο
Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Τελεία + Παύλα» η δεύτερη ποιητική συλλογή της Μαρίας Μουσοπούλου, με τον τίτλο «Βλέμμα Ένδον».
Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σπανίδη η πρώτη της συλλογή, με τον τίτλο «… σαν βροχή…». Ο Μιχάλης Σπανίδης τότε σε κείμενό του σημείωνε:
«Η Μαρία, με βαθύτερη σκέψη, μεγαλύτερη επαγρύπνηση και κοπιώδη αγώνα, κοντά στην αγωνία του υποκειμένου να επιβιώσει, ταξιδεύει σε πολλά επίπεδα των λέξεων, δομώντας ποιήματα με ερεθίσματα από την φιλοσοφία, την λογοτεχνία, την ιστορία, την αυτογνωσία» και κατέληγε: «Φρονώ ότι σε αυτήν την πρώτη συλλογή της, αποτυπώνεται η αγωνία, το ξεπέρασμα του εαυτού, το καθρέφτισμα στην λίμνη της βροχής. «Η μοναξιά χτυπά την πόρτα κι ανοίγω. / Το ξέρω ότι το κενό είναι / Αλλά πάντα περιμένω να είσαι εσύ» Με αυτήν την πρώτη της ανθολογία, η ευαίσθητη Μαρία βγαίνει στο Μονοπάτι της ζωής για να αναπνεύσει, να κινηθεί, να χορέψει σους άδειους δρόμους, να απολαύσει την ελευθερία της βροχής, ορίζοντας η ίδια, την αντίσταση του συναισθήματος σε οποιονδήποτε κανόνα».
Για την πρώτη συλλογή οργανώθηκε παρουσίαση στην οποία μίλησε η Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου, που ανάμεσα στα άλλα είχε πει:
«Η ουτοπία, με το οδυνηρό σαρωτικό τέλος της, προτάσσει πάντα τα ελκυστικά θέλγητρα του ταξιδιού της. Παγιδεύει πάντα την πορεία μιας πραγματικότητας καθημερινής που δεν αρέσει. Ξεγελάει με το όνειρο μιας δήθεν ιδανικής αλήθειας και σωριάζει κορμιά στα πόδια της: «Ένα πουκάμισο αδειανό./ Αλλά η αρπαγή πρέπει να γίνει».
Τότε και τώρα. Τα ίδια πλοία ταξιδεύουν στις μέσα θάλασσες. Τα ίδια πάθη ανώφελα μας εξοντώνουν, το ίδιο βλάσφημο σώμα «πουλάει την ψυχή». Ο έρωτας είναι και θάνατος μαζί, μια «πτέρνα Αχίλλειος».
«Τώρα μιλάει για πολλοστή φορά και τελευταία / Είναι ζωή αυτή ή θάνατος μαζί;/ Σαν τη σταγόνα η βροχή σε παρασέρνει/’ένα νέο νησί ανάμεσα στην ίδια διαδρομή/ Μια νέα Ιθάκη / με τον Οδυσσέα να παραδέρνει»
. Υπαρξιακή αγωνία, εξομολόγηση ή λύτρωση είναι η ποίηση;
«Η ποίηση δεν είναι ταλέντο./ Είναι η δύναμη να ανοίγεις την ψυχή σου στον κόσμο» γράφει η Μαρία.
Μήπως κάθαρση μετά από μια «Ανοιξιάτικη μπόρα»;
«Να πέσει μια βροχή δυνατή/ να τα ξεπλύνει όλα.
Τον πόνο και τον φόβο./Να παράσερνε σαν τα ξερά φύλλα/ για να κυλήσει η νέα σοδειά»
«Μικρά κι ασήμαντα / όλα να παρασυρθούν/ και να βρουν τον τόπο τους τα ανθρώπινα/ τα αληθινά και τα μεγάλα».
Μήπως μια απόκρυφη δύναμη ψυχής; Αυτό είναι η ποίηση;».
Σε συνέντευξη στο Δημοτικό Ραδιόφωνο η Μαρία Μουσοπούλου μίλησε στην Κική Οικονόμου για τη συλλογή της, η οποία σημειώνει: «Με τα ποιήματα της ενεργοποιεί την πυξίδα της πραγματικότητας και επαναπροσδιορίζει τους βασικούς άξονες της ύπαρξης: ζωή, έρωτας, μοναξιά, θάνατος. Ο αέναος κύκλος της αλήθειας περιστρέφεται επιδέξια μέσα από τους στίχους της».
Και τώρα, «Βλέμμα Ένδον». Ξεκινά τη διαδρομή του το νέο της βιβλίο. Ένα δείγμα της καινούριας δουλειάς της παραθέτουμε:
ΙΙ
Υπάρχουν δυο όψεις στα
πράγματα.
Η μία είναι αυτή που
συνηθίζει ο κόσμος,
πικραίνεις, πικραίνεσαι,
πληγώνεις πληγώνεσαι,
βλέπεις, βλέπεσαι,
δίνεις, παίρνεις,
Ο νόμος της αγοράς ή
ο νόμος της ζούγκλας.
Υπάρχει και η άλλη όψη,
Ονειρεύεσαι….
