Μια συζήτηση ψυχής με τον συνθέτη Άρα Ντιντζιάν

Ηεφημερίδα μας δημοσιεύει σήμερα μια συζήτηση παρά συνέντευξη που είχεμε τονδιακεκριμένο Αρμένιο συνθέτη Άρα Ντιντζιάν ο οποίος έδωσε μια συναυλίαγια τοκοινό της Ξάνθης στο υπαίθριο δημοτικό αμφιθέατρο.
Γι’αυτόν τον λόγο μεταφέραμε στον κ. Ντιντζιάν και εξηγήσαμε πως οιερωτήσεις δενείναι καθαρά δημοσιογραφικού είδους αλλά ερωτήσεις προερχόμενες από τηνψυχήμιας ακροάτριας.
Τοκείμενο της συζήτησης:
 
ΚύριεΝτιτζιάν σας καλωσορίζουμε στην πόλημας και σας ευχαριστούμε για τη χθεσινοβραδινή (το βράδυ της Τρίτης07/09/10)συναυλία. Θα θέλαμε να μας πείτε πού ζείτε, πού εργάζεστε και αν είστεπολίτηςσυγκεκριμένης χώρας ή «πολίτης του κόσμου»;
-Έχωγεννηθεί και μένω στην Αμερική(Η.Π.Α.), αλλά όπου και να βρεθώ, είμαι πάνω απ’ όλα Αρμένιος.
 
Χθεςτο βράδυ ¨μπήκατε στο κύτταρο μας καιμας ¨ταξιδέψατε¨ με τη μουσική σας, πέρα από το συναίσθημα και τημουσική, τι είναιαυτό που κατά τη γνώμη σας συναρπάζει το κοινό;
-Με τη μουσική όλοι οι λαοί ερχόμαστεκοντά. Γι’ αυτό είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι μουσικός και που ημουσική μουαρέσει στον κόσμο.
 
Διαπιστώσαμεότι χθες το βράδυ, κατά τηδιάρκεια της συναυλίας ήσασταν συγκινημένος… Τι μηνύματα στέλνετε με τημουσικήσας;
-Ένας Αμερικάνος τζαζίστας, ο Ντουκέλεν,όταν δέχθηκε μία αντίστοιχη ερώτηση δημοσιογράφου παλαιότερα, σχετικάμε το «τιείναι η μουσική σας;», απάντησε πως «Είναι σαν να λέει «σ’ αγαπώ». Αυτήείναικαι η δική μου μουσική, λέει «σ’ αγαπώ».
 
ΤουςΈλληνες και Αρμενίους μας ενώνει μίαγενοκτονία και μία μουσική. Τι άλλο μπορεί να μας ενώνει κατά τη γνώμησας;
-Οι δρόμοι μας είναι παράλληλοι σε πολλούςτομείς, σε αυτά που αναφέρατε, στη θρησκεία, σε πολλά πράγματα. ΈλληνεςκαιΑρμένιοι έχουμε μία παράλληλη ιστορία.
 
ΗΕλλάδα βρίσκεται σε μία δύσκολη οικονομικήσυγκυρία. Πιστεύετε ότι αυτές οι συνθήκες θα φέρουν πισωγύρισμα στηντέχνη, ήθα προκύψει κάτι καλύτερο;
-Η τέχνη πάντα πάει μπροστά, ακολουθώνταςτα σκαμπανεβάσματα της ζωής και πάντα στέλνει τα δικά της μηνύματα.Έτσι καιτώρα, πιστεύω πως η τέχνη μπορεί να δείξει το δρόμο για ένα καλύτεροαύριο.
 
ΚύριεΝτιτζιάν, ο αγώνας σας για την Αρμενίαέχει αναγνωριστεί, εσείς συνεχίζετε να αγωνίζεστε για αυτήν;
-Θέλω να σας αναφέρω πως ακόμη και το ναμένεις στην Αμερική και να παραμένεις Αρμένιος είναι πολύ δύσκολο, τοναδιατηρήσεις το όνομα σου και τα αρμενικά πρότυπα είναι ένας αγώνας… Εδώκαι 37χρόνια παίζω αρμόνιο στην εκκλησία, ενώ ο πατέρας μου είναι ψάλτης τηςεκκλησιαστικής χορωδίας. Το ότι κρατήσαμε το όνομα μας και αυτόακούγεται σεόλο τον κόσμο, είναι μία μορφή αγώνα που προβάλλει την Αρμενία και ταδικαιώματατης. Επίσης υπάρχουν ορισμένες δράσεις οι οποίες γίνονται όμως δενλέγονται, όλααυτά πιστεύω είναι ο αγώνας μου.
 
Ποιαείναι ταεπόμενα πλάνα σας για το μέλλον;
-Προσπαθώ να γράφω όσο το δυνατόν καλύτερημουσική και να ακούγεται σε όλο τον κόσμο. Ελπίζω να ζω καλά με τηνοικογένειαμου και να προσφέρω τη μουσική στους ανθρώπους που την αγαπούν.
 
Σαςευχαριστώ πολύ, θα ήθελα να σας μεταφέρω την ικανοποίηση πολλώνΞανθιωτών οιοποίοι ενθουσιάστηκαν και συγκινήθηκαν πολύ με τη συναυλία πουπαραχωρήσατεστην πόλη μας.
 
ΚατερίναΓκουμανίδου
 
ΦΩΤΟ: Dinkjian (ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ)