Από το μακρινό Περού έφτασαν στην πόλη μας –για άλλη μια φορά- οι ινδιάνοι μουσικοί που έστησαν τη μουσική τους σκηνή στην πλατεία Ελευθερίας το πρωί της Πέμπτης. Με φλάουτα, σαμπόνια και κρουστά, ντυμένοι με μαλλί και πούπουλα πλημμύρισαν το κέντρο της πόλης με μια νότα μελωδική και ταξιδιάρικη.
‘Βέροι ινδιάνοι’ με κατάμαυρα μακριά μαλλιά και σχιστά μάτια, ντυμένοι και οι ίδιοι με ινδιανικές φορεσιές παίζουν μουσική που αποτελεί μια μίξη μεταξύ παραδοσιακής και ινδιάνικης μουσικής, την οποία συνθέτουν οι ίδιοι. Η Κάρι, 28 χρονών, που ταξίδεψε από το Περού για να βρει τα αδέρφια της σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Η Κάρι είναι αυτή που προσεγγίζει τους επισκέπτες και τους προτείνει να αγοράσουν τα CD με τη δική τους μουσική και τα κρεμαστά τους.
Οι ρίζες τους είναι από τους Ίνκας, η καταγωγή τους από Περού-Εκουαδόρ και πατρίδα τους είναι κάθε φορά η χώρα που επισκέπτονται για να διαδώσουν τη μουσική των προγόνων τους. Σπίτι τους είναι τα ξενοδοχεία που διαμένουν και οι πλατείες όπου μπορούν να παίξουν μουσική. Η γλώσσα τους είναι κατά βάση η ισπανική, αλλά είναι και η γερμανική, η ελληνική, η ρουμάνικη, η βουλγάρικη ανάλογα με τη γλώσσα που μιλούν οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται και ρωτούν για τα τραγούδια τους. Ελληνικά ξέρουν λίγα αλλά όσα ακριβώς χρειάζεται για να κάνουν τις συναλλαγές με τους φιλόμουσους: «αυτό το CD έχει πιο χαλαρή μουσική», «5 ευρώ», «ινδιάνικα τραγούδια» κλπ.
Τέσσερα αδέρφια, 3 αγόρια που παίζουν μουσική και η Κάρι, η μικρότερη, που βοηθά στην προώθηση, ταξιδεύουν συνεχώς και αυτό τους γεμίζει: «δε θέλω να γυρίσω πίσω», λέει η Κάρι, «μ’ αρέσει να ταξιδεύω και να γνωρίζω άλλα μέρη». Έχουν βρεθεί στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, στην Ελλάδα θα μείνουν ένα μήνα και μετά θα πάνε Βερολίνο. Όπου πάνε συναντούν θερμή υποδοχή γι’ αυτό και συνεχίζουν την περιπλάνηση. Και στην πόλη μας η ανταπόκριση ήταν άμεση. Μικροί και μεγάλοι, που όχι μόνο καθότανε σε παγκάκια και τοιχάκια τριγύρω από την πλατεία για να απολαύσουν την απαλή και μελωδική ινδιάνικη μουσική, λίγο πολύ άγνωστη στη δική μας κουλτούρα, αλλά προσέγγιζαν και περισσότερο για να ‘αφήσουν το κατιτίς’ τους, αλλά και να αγοράσουν τα CD τους με μεγάλη προθυμία.
Γι’ αυτούς το ταξίδι συνεχίζεται. Για μας ήταν μια όμορφη ανάσα στην πολύβουη καθημερινότητα του κέντρου.
Ελένη Διαφωνίδου
