Παρουσιάσαμε στο χθεσινό μας φύλλο την μία άποψη των γεγονότων που συνέβησαν το μεσημέρι του Σαββάτου 24 Μαΐου 2009, στην τοποθεσία «Άγιος Κωνσταντίνος», στα σύνορα Ελλάδας – Βουλγαρίας. Ήταν η «επίσημη» πλευρά των εκδηλώσεων με τις ομιλίες και τις βραβεύσεις των επισήμων, τις βαθυστόχαστες δηλώσεις περί των νέων δρόμων που ανοίγονται μεταξύ των δύο γειτονικών λαών και άλλα συναφή περισπούδαστα.
Υπήρχε όμως και η άλλη πλευρά της εκδήλωσης, η καθαρά πολιτιστική, που ήταν άλλωστε αυτή που κυριάρχησε και κυριαρχεί κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ήταν η πλευρά των ανώνυμων ανθρώπων, κατοίκων των ορεινών περιοχών της Ροδόπης, από τις δύο πλευρές των συνόρων. Στην πλειοψηφία τους πομάκοι, μουσουλμάνοι δηλαδή, οι οποίοι μετατρέπουν την επίσημη γιορτή των ισαποστόλων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Κωνσταντίνου και Ελένης, σε ένα πολύχρωμο και πολύβουο αντάμωμα των ομοεθνών και ομοδόξων από τις δύο πλευρές της μεθοριακής γραμμής. «Εκμεταλλευόμενοι» μάλιστα το γεγονός της χαλάρωσης της επιτήρησης που υπήρχε παλιότερα στην μεθόριο, τόσο μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ, όσο και με την πρόσφατη ένταξη της Βουλγαρίας στην Ε. Ε., βρίσκουν ευκαιρία να σμίξουν ξανά τα μέλη της κοινότητας αυτών των ορεσίβιων ανθρώπων, οι οποίοι είδαν να χωρίζονται βίαια λόγω μιας διαχωριστικής γραμμής από τους ομόφυλούς τους, λόγω του Ψυχρού Πολέμου. Αυτή την προσέγγιση φάνηκε μάλιστα έντονα στην φετινή παραδοσιακή γιορτή να την ενισχύουν τοπικοί αλλά και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των δύο χωρών, όχι μόνο με την παρουσία τους στις εκδηλώσεις, αλλά ακόμη και με διοικητικά μέτρα, όπως για παράδειγμα την δυνατότητα ελεύθερης μετακίνησης που έδωσαν τα υπουργεία των Εξωτερικών των δύο χωρών στην περιοχή μεταξύ Ζλάτογκραντ και Θερμών.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τον πολύ καλό καιρό των ημερών (που το Σάββατο έφτανε στα όρια του καύσωνα στον τόπο της εκδήλωσης…) δεν είναι ν’ απορεί κανείς τόσο για τους χιλιάδες Έλληνες και Βούλγαρους, μουσουλμάνους και χριστιανούς, που συνέρευσαν μαζικά στον τόπο που ο Δήμος του Ζλάτογκραντ διοργάνωσε την εκδήλωση, γεμίζοντας τις πλαγιές του βουνού με μυρωδιές, γεύσεις, ήχους και τραγούδια. Έδωσαν έτσι μία περισσότερο πραγματική, ίσως και πιο αληθινή προσέγγιση της φιλίας μεταξύ των δύο λαών, απ’ όση μπορούν να δώσουν οι λόγοι των επισήμων των δύο πλευρών. Εκεί βρεθήκαμε με τον φακό του «Ε», αποτυπώνοντας την «άλλη όψη» της εκδήλωσης αυτής.
Γιώργος Συληγαρδάκης
syligardakisg@yahoo.gr
