Άλλη μια περίπτωση Κοινότητας που εντάχθηκε στον δήμο Ξάνθης ‘’στα χαρτιά’’, αλλά παραμένει εκτός άμεσου ενδιαφέροντος – Ούτε τα σχολεία της περιοχής επισκέπτονται πλέον το Άλσος Ευμοίρου
Αγανακτισμένος ο κάτοικος Γ. Παπαδόπουλος: «Κύριε Δήμαρχε, κάντε κάτι, για να μην χαρακτηριστείτε ο χειρότερος Δήμαρχος που πέρασε»
Το Άλσος Ευμοίρου είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλές φορές τόσο το «Ε», όσο και Δημοτικά Συμβούλια του δήμου Ξάνθης πριν από το 2010 ακόμη. Αποφάσεις για την διάσωση και την αξιοποίησή του, προτάσεις, παρεμβάσεις, εθελοντικοί καθαρισμοί και εκδηλώσεις για ευαισθητοποίηση του κοινού, αλλά τίποτα δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια. Μια έκταση 75 περίπου στρεμμάτων πλούσιου φυσικού περιβάλλοντος δίπλα στον αστικό ιστό της πόλης, με αναμνήσεις για πολλούς παλαιότερους Ξανθιώτες, αφού ήταν ένας από τους κύριους χώρους αναψυχής και εκδρομών, γνωστός ως Τεκές. Αυτό το θαυμάσιο περιαστικό άλσος παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μια θλιβερή εικόνα πλήρους εγκατάλειψης. Σκουπίδια παντού, σύριγγες, μονοπάτια που έχουν κλείσει, αφού κανείς δεν τα περπατά πια, κατεστραμμένη περίφραξη και ένα κτήριο που έχει υποστεί επανειλημμένως βανδαλισμούς, παρά τα σχέδια που υπήρχαν παλιότερα από τις τότε δημοτικές αρχές, με παρεμβάσεις αποκατάστασης που κόστισαν, χωρίς την ανάλογη συνέχεια. Ένας από τους κατοίκους του Ευμοίρου, ο κ. Γιώργος Παπαδόπουλος, με πικρία και αγανάκτηση μας μίλησε για το άλσος και την γενικότερη εγκατάλειψη που βιώνουν οι κάτοικοι του οικισμού.
«Νιώθουμε πολίτες δεύτερης κατηγορίας»
Δεν είναι μόνο το περιαστικό άλσος όμως αυτό που απασχολεί τους κατοίκους της περιοχής. Όπως ανέφερε στο «Ε» ο κ. Παπαδόπουλος, που έχει μεγαλώσει στον οικισμό, από το 1997 και μετά, ύστερα από την ένταξη της Κοινότητας στον δήμο Ξάνθης με το σχέδιο Καποδίστρια, δεν έχουν γίνει ουσιαστικές παρεμβάσεις όχι μόνο στο Εύμοιρο, αλλά και στους γύρω οικισμούς Μορσίνης, Λεύκης και Πετροχωρίου. «Πλέον σκεφτόμαστε να κινηθούμε εισαγγελικά, αν δεν κάνει κάτι ο δήμος», ανέφερε ο κ. Παπαδόπουλος, εξηγώντας ότι όλοι οι κάτοικοι πληρώνουν δημοτικά τέλη, τα οποία υποτίθεται ότι είναι ανταποδοτικά. «Από τότε που έγινε το γήπεδο μπάσκετ την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν έχει ολοκληρωθεί το πεζοδρόμιο στο σημείο. Εκτός αυτού, ο δήμος έχει παραχωρήσει το γήπεδο, οπότε δεν μπορούμε ούτε να το χρησιμοποιήσουμε», τόνισε ο ίδιος.
Δρόμοι χωρίς ονόματα, άγνωστοι σε ταχυδρόμους και ασθενοφόρα
Ένα θέμα που έθεσε η παράταξη Τσιακίρογλου στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, είναι αυτό της ονοματοδοσίας των οδών του Ευμοίρου. Παρότι κάτοικοι του οικισμού είχαν ζητήσει τον Μάρτιο του 2016 από τον Δήμαρχο Ξάνθης να επιληφθεί του θέματος και τους είχε διαβεβαιώσει, μετά και από ερώτηση του κ. Ξυνίδη στο Δημοτικό Συμβούλιο, ότι σε 15 μέρες θα έχει λυθεί, ακόμη δεν υπάρχουν ονόματα οδών στο Εύμοιρο. «Η αλληλογραφία και οι λογαριασμοί μας πηγαίνουν στο καφενείο, σαν να ζούμε σε χωριό πριν από δεκαετίες. Δημιουργούνται έτσι πολλά προβλήματα. Ζητήσαμε τουλάχιστον να γίνουν δύο θυρίδες όπως στον δήμο Τοπείρου, αλλά ούτε αυτό προχώρησε. Το άλλο θέμα που έχουμε αντιμετωπίσει, είναι με τα ασθενοφόρα. Ζουν στον οικισμό ηλικιωμένοι άνθρωποι. Αναγκάζεσαι να τους αφήσεις στο σπίτι και να βγεις στο κεντρικό δρόμο για να οδηγήσεις το ασθενοφόρο στο σπίτι», εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος.
Ένα άλσος κόσμημα, που πλέον δεν επισκέπτονται ούτε οι κάτοικοι
Η εγκατάλειψη του άλσους το έχει μετατρέψει σε χώρο όπου λαμβάνουν χώρα διάφορες ύποπτες και παράνομες συναλλαγές και πράξεις, αφού οι κάτοικοι βρίσκουν διαρκώς σύριγγες στο έδαφος. Ο κ. Παπαδόπουλος θυμάται το άλσος πριν από μερικά χρόνια, όταν εκεί γινόταν οι εκδρομές των σχολείων της Ξάνθης, αλλά ήταν και χώρος επίσκεψης για πολλούς Ξανθιώτες. «Ούτε το δικό μας σχολείο δεν πάει πλέον στο άλσος. Ακόμη κι εμείς οι παλιότεροι που περπατάμε καμιά φορά μέσα, χρησιμοποιούμε το κεντρικό μονοπάτι. Τα άλλα όλα έχουν κλείσει από την βλάστηση. Σκουπίδια παντού, ακόμη και ρήψη λυμάτων που είχαμε πριν μερικά χρόνια. Μάλιστα είχαμε προτείνει να ανακαινίσουμε το κτήριο και να το μισθώσουμε κάποιοι κάτοικοι ως αναψυκτήριο, ώστε να αποκτήσει ζωή η περιοχή. Ο κ. Δημαρχόπουλος μας είχε πει τότε ότι δεν υπήρχαν τα χρήματα. Όταν του είπαμε ότι βρήκαμε τα χρήματα, ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν θέμα χρημάτων», θυμάται απογοητευμένος ο ίδιος. Πλέον στον χώρο έχουν γίνει πολλές αυθαιρεσίες, ενώ έχουν κατασκηνώσει ακόμη και τσιγγάνοι, που απομακρύνθηκαν μετά από παρέμβαση της Αστυνομίας.
Εγκατάλειψη σε όλα τα επίπεδα, αλλά τα δημοτικά τέλη πληρώνονται
Ο κ. Παπαδόπουλος έφτασε να προτείνει κάποια στιγμή στους συνδημότες του να καταθέτουν τα χρήματα των δημοτικών τελών στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ως διαμαρτυρία για την εγκατάλειψη από πλευράς δήμου. «Τον δρόμο που περνάει από την Αστυνομική Σχολή συνεχώς τον φτιάχνουν και όλο έτσι είναι. Από τα χόρτα δεν μπορούν να περάσουν δύο αυτοκίνητα. Δεν συζητούμε για τους δρόμους ανάμεσα από τις βιοτεχνίες που είναι στην άλλη πλευρά του οικισμού. Το οδόστρωμα είναι σε κακό χάλι. Από την Κοινότητα Ευμοίρου είχαν αφήσει ένα οικόπεδο για να γίνει δημοτικός παιδικός σταθμός. Τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμη και με το ΚΤΕΛ δεν μπορούμε να συνεργαστούμε, αφού είμαστε άγονη γραμμή, με τελευταίο δρομολόγιο στις 5 το απόγευμα και πολλά παιδιά να πηγαίνουν σε φροντιστήρια της πόλης. Στον λογαριασμό της ΔΕΥΑΞ φαίνεται ότι πληρώνουμε το 40% της αξίας του νερού για αποχέτευση, όταν το μισό χωριό δεν έχει ακόμη αποχετευτικό σύστημα και το δίκτυο του νερού είναι παλιό. Δεν συζητάμε για τα όμβρια ύδατα, αφού πλημμυρίζουμε κάθε φορά που βρέχει και με ένα παλιό κανάλι μισοφραγμένο από Χρύσα για Μορσίνη. Οι αγροτικοί δρόμοι κοντεύουν να χαθούν από τις νεροφαγιές, πολλά σπίτια είναι εκτός ρυμοτομικού αφού δεν έγινε επέκταση, ξήλωσαν την παιδική χαρά και μας βάζουν τώρα όργανα γυμναστικής εξωτερικών χώρων, που δεν είναι για να παίζουν τα παιδιά. Είμαστε δε από τα κυριώτερα μέρη εγκατάλειψης αδέσποτων σκυλιών. Κολώνες φωτισμού που είχαν στραβώσει από συγκρούσεις αυτοκινήτων και ζητήσαμε να τις αλλάξουν, πριν λίγο καιρό απλά αφαιρέθηκαν», κατέθεσε απογοητευμένος ο κ. Παπαδόπουλος, μέσα σε μια μακρά λίστα προβλημάτων, που δεν φαίνεται να αγγίζουν κανέναν πέρα από τους κατοίκους.
ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ
