Η ομοιοπαθητική κερδίζει συνεχώς οπαδούς και στη χώρα μας αφού όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας είδαν, με την εφαρμογή της, σημαντικά και θετικά αποτελέσματα σε προβλήματα υγείας που τους απασχολούσαν.
Στον υπέροχο πολυχώρο των βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του γιατρού Σπύρου Διαμαντίδη με τίτλο: «Ομοιοπαθητική Φιλοσοφία και Ιπποκρατική Ιατρική». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου, στις 7:30 μ.μ. και διοργανώθηκε από τα βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου και την Ελληνική Γραμματεία Ομοιοπαθητικής. Τον κ. Διαμαντίδη παρουσίασαν και προλόγισαν οι κύριοι Α. Καφετζής, Διευθυντής βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου. Ν. Κερέμης, τ. Διευθυντής Σχολικού Εργαστηριακού Κέντρου Αλεξανδρούπολης. Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται και εξηγούνται με ένα μοναδικό τρόπο, ο άνθρωπος, η φύση, η ασθένεια, ο γιατρός και η θεραπεία και δίδεται η θεωρητική βάση για μια ιδιοσυγκρασιακή ομοιοπαθητική προσέγγιση χρήσιμη για κάθε έναν που ενδιαφέρεται να αποκωδικοποιήσει την καθημερινή ανθρώπινη συμπεριφορά τους.
Ποιος είναι ο Σ. Διαμαντίδης
Ο Σπύρος Διαμαντίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1948 και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Εκπαιδεύτηκε στην ομοιοπαθητική κοντά σε επιφανείς καθηγητές παγκοσμίως, στην Ελβετία, στις Η.Π. Α. κ.α. Έχει δημιουργήσει δική του πορεία στο χώρο της ομοιοπαθητικής με την Ελληνική Γραμματεία Ομοιοπαθητικής (Ε.Γ.Ο.) και για το λόγο αυτό προκάλεσε την αντιπαλότητα ομοειδών συμφερόντων στο χώρο. Είναι επισκέπτης καθηγητής σε σχολές του εξωτερικού και έχει εκδώσει πολλά βιβλία στον χώρο της ομοιοπαθητικής. Μετά τον δεκαετή δικαστικό μαραθώνιο που ξεκίνησε το 1995, βγήκε αθώος σε 28 περιπτώσεις που αφορούσαν στη λειτουργία του Ιδρύματος Ομοιοπαθητικής που έχει ιδρύσει.
Όπως μας λέει ο ίδιος: «έχει πέσει σε μένα το βάρος να καθαρίσω τον ‘κόπρο του Αυγεία’ σε σχέση με την ομοιοπαθητική γιατί ήταν περιθωριοποιημένη και προσπαθούμε να την αποπεριθωριοποιήσουμε, να ξεμπλέξουμε κάποιους μύθους και κάποιες ανακρίβειες που υπήρχαν γύρω από την ομοιοπαθητική και να την εντάξουμε στον κύριο κορμό της ιατρικής, εκεί που ανήκει. Δεν είναι σωστό να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των ειδικοτήτων και να αποδείξουμε ότι η ομοιοπαθητική δεν έρχεται να πολεμήσει ή να εξοστρακίσει τις άλλες ειδικότητες της ιατρικής. Έρχεται να συνεργαστεί μαζί τους και να δώσει πρόσθετα φαρμακευτικά μέσα που είναι αναγκαία κυρίως εκεί όπου υπάρχει θεραπευτικό αδιέξοδο και σήμερα δυστυχώς υπάρχουν πολλά τέτοια αδιέξοδα».
Τι είναι η ομοιοπαθητική
Στην ερώτηση, πώς θα μπορούσαμε να δώσουμε τον ορισμό της ομοιοπαθητικής, ο κ. Διαμαντίδης απαντάει: «η ομοιοπαθητική είναι μια θεραπευτική μέθοδος η οποία κινείται στο χώρο της ευρύτερης παθολογίας, χρησιμοποιεί φάρμακα τα οποία δεν έχουν παρενέργειες επειδή βρίσκονται σε πολύ υψηλή αραίωση, έχουν θεραπευτική δράση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε αυτούσια, μόνη της είτε παράλληλα. Τα φάρμακα αυτά ονομάζονται ‘γαληνικά’ και χρησιμοποιούνται τα ίδια υλικά αλλά διαφέρει η αραίωση των ουσιών. Το φυτικό οπλοστάσιο είναι το ίδιο και για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα με τη διαφορά ότι κρατούν τις θεραπευτικές ιδιότητες των ουσιών χωρίς να έχουν παρενέργειες. Είναι τεράστια ευεργεσία για τον ασθενή να ξέρει ότι χρησιμοποιεί κάτι χωρίς παρενέργειες».
Όταν ρωτήσαμε πού ακριβώς εντοπίζεται το αντικείμενο της ομοιοπαθητικής, ο κ. Διαμαντίδης αναφέρει: «η ομοιοπαθητική έρχεται να τονώσει το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού. Οι χρόνιες υποτροπιάζουσες λοιμώξεις είναι ένα κατ’ εξοχήν κεφάλαιο που ασχολείται και βοηθά η ομοιοπαθητική. Φυσικά βοηθάει και σε πολλά άλλα θέματα όπως είναι οι αλλεργίες, τα δερματικά νοσήματα, ρευματαρθριτικά, κολίτιδες, γαστρίτιδες, άσθμα, που ταλαιπωρούν πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού».
Συνεχίζοντας ο κ. Διαμαντίδης τονίζει: «ο κόσμος όλο και περισσότερο ενδιαφέρεται και γνωρίζει την ομοιοπαθητική αλλά η Πολιτεία αδιαφορεί. Ενώ σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί ειδικότητα της Ιατρικής, στην Ελλάδα δεν είναι. Στη χώρα του Ιπποκράτη, στη χώρα απ’ όπου προέρχονται τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δεν είναι επίσημη ιατρική ειδικότητα. Ελπίζουμε βέβαια ότι θα γίνει αφού πρέπει να εναρμονισθεί με τις υπόλοιπες χώρες» ενώ αναφερόμενος στο δικαστικό του αγώνα λέει: «η επίθεση που δέχθηκα δεν ήταν προσωπική πιστεύω αλλά ήταν επίθεση κατά της ομποιοπαθητικής και της ιατρικής ομάδας μας που λειτουργεί δεμένη με δυνατή παρουσία. Τα συμφέροντα που ζουν από την πολυφαρμακία έκαναν ύπουλη και χαλκευμένη σύγκρουση η οποία όμως είχε αίσιο τέλος αφού πανηγυρικά δικαιωθήκαμε με την αθώωση και στις 28 περιπτώσεις, που αποτελεί μάλλον ρεκόρ που πρέπει να μπει στο βιβλίο Γκίνες».
Κλείνοντας ο συγγραφέας αναφέρεται στο βιβλίο του λέγοντας: «το έγραψα από ‘γινάτι’ αυτό το βιβλίο. Είναι αποτέλεσμα έρευνας μιας εικοσαετίας για τον Ιπποκράτη. Όταν παρακολουθούσα συνέδρια στο εξωτερικό, διαπίστωνα ότι όλοι μιλούσαν και αναφερόταν στον Ιπποκράτη με γνώσεις για το έργο του ενώ εμείς μόνο τον όρκο δίναμε στο όνομά του κι ας είμαστε απόγονοί του. Πήρα στοιχεία από μεγάλες βιβλιοθήκες, μέχρι και τη βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας έφτασα κι αυτό το βιβλίο είναι το απόσταγμα όσων έμαθα και ανακάλυψα. Το βιβλίο απευθύνεται σε όλους γιατί πιστεύω ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
