Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς αποτελούν παρελθόν. Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, λίγο παραπάνω ίσως για να ρυθμίσουμε το ζάχαρο, τα τριγλυκερίδια, όλα όσα παραπέμπουν σε εγκεφαλικά, καρδιακά και λοιπά και λοιπά. «Γίνε μάστορας. Ρύθμισέ τα μόνος, -ή σου λέει μια παλιά λαϊκή συνταγή» η μόνη που ξέρουμε να υπερβαίνουμε. Ύστερα πάμε σε ένα κανονικό μάστορα – γιατρό ίσως – και κατόπιν αρχίζουν οι περιπέτειες.
Προσωπικά, για να έχω την ψευδαίσθηση ό,τι τα ξεπέρασα όλα αυτά, βρήκα και μια ζυγαριά που δείχνει το βάρος σε οκάδες. Κάθε φορά που δείχνει εκατό, πετάω από τη χαρά μου. Έχασα 28 κιλά λέω σε γνωστούς, φίλους, στο μίξερ που έχω πάντα δίπλα μου. Μόνο ο παθολόγος μου δεν χαίρεται γιατί ξέρει πως οι 100 οκάδες είναι 128 κιλά και μου τα «χώνει» άγρια. Τέλος πάντων. Θεοφάνεια έρχονται και αμέσως μετά Καλικάντζαροι.
Ο Αϊ-Βασίλης με τις νεράιδες, τα ξωτικά, τα ελάφια τα μάζεψαν και έφυγαν. Άλλες δυνάμεις, άλλα στοιχεία των παραδόσεών μας παίρνουν την σκυτάλη, όχι για καλό. Στην Ξάνθη παρατηρείται κινητικότητα, κοσμοσυρροή. Εκτός από τους Καλικάντζαρους, εμφανίζονται Κεραμιδόγατοι. Είναι οι γάτοι που αγαπάνε, ερωτεύονται περπατώντας στα κεραμίδια.
Ενδημούν στους πρόποδες της παλιάς πόλης, κοντά στο παλιό Δημαρχείο, για να είναι ορατοί από τους επισκέπτες της πόλης, που περιμένουν με τις ώρες την εμφάνισή τους για να τους «αποθανατίσουν». Οι Κεραμιδόγατοι είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από τους Καλικάντζαρους, διότι έχουν μπάρμπα στην Κορώνη. Δόντι χαυλιόδοντα, μέσον, διέλευση, πρόσβαση παντού. «Τα πάντα όλα» τους χαρακτήρισε ο Νίκος Αλέφαντος. Τους τρέμουν οι Δήμαρχοι, δεν τους πλησιάζει η Αντιπολίτευση, περνάνε ελεύθερα από τους σταθμούς διοδίων, κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους, έχουν άλλα μέτρα και σταθμά. «Τα πάντα όλα» όπως ακριβώς το διετύπωσε ο «Νέστορας» του λόγου, όπως προαναφέρθηκε.
Ένας Κεραμιδόγατος, με ντρίπλες που θυμίζανε Βασίλη Χατζηπαναγή, ανέτρεψε όλη τη νομοθεσία περί παλιάς πόλης της Ξάνθης, πριν από δεκαπέντε χρόνια. Ορόσημο για την ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ που διαλύθηκε. Κρίμα που δεν έγινε γραμματόσημο. Θα είχε ανυπέρβλητη αξία. Αυτά κάνουν τα ΕΛ. ΤΑ. Χάνουν τις ευκαιρίες μέσα από τα χέρια τους. Το ίδιο έκανε και πέρυσι. Ο Θανάσης Ξυνίδης με την Μπέττυ Πατσίδου έμειναν άφωνοι. Έβλεπαν τα πτυχία τους της Νομικής, έβλεπαν και τον Κεραμιδόγατο, τα έβαζαν στη ζυγαριά, άντε στο καντάρι, ο Κεραμιδόγατος είχε μεγαλύτερο βάρος. Ειδικό βάρος το λένε στη Φυσική. Ειδικό βάρος το λένε και οι Αυτοδιοικητικοί. Ο Γιάννης Τσεγγελίδης, προϊστάμενος πάλαι ποτέ της ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ με νοιώθει. Καταλαβαίνει καλύτερα τί θέλω να πω. Τώρα έπρεπε να ζει ο Αρχιμήδης, να μελετήσει το φαινόμενο.
Ένας άλλος Κεραμιδόγατος, στο Εφετείο της Κομοτηνής, πριν από δύο μήνες σταμάτησε το χρόνο. «Ανέστησε» τη Ρένα Κουμιώτη και το τραγούδι: «Σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες, τώρα που είμαστ΄ αγκαλιά. Πάρε τις πίκρες, τις πίκρες μου και ρίξτες στον βράχο του Κάβο Μαλιά καλέ μου…». Όντας αγκαλιά με τον αριθμό δικάσιμου 27,σταμάτησαν του ρολογιού οι δείκτες στο 26. Πώς να μην ανεβαίνει η επισκεψιμότητα της παλιάς πόλης ύστερα από τα κατορθώματα των Κεραμιδόγατων. Σαν κόρη οφθαλμού προσέχουν τους εναπομείναντες. «Στα όπα – όπα σ΄ είχα και σε ζηλεύανε, να βρούνε τέτοιο γάτο κι άλλες γυρεύανε» τραγούδησε ο Αντώνης Ρεπάνης με τους πρώτους άθλους των Κεραμιδόγατων. Όταν ανέτρεπαν τους νόμους της φύσης, με το «ΦΥΣΙΣ».
Κάποτε οι Κεραμιδόγατοι αποφάσισαν να μπούνε και στην παραγωγική διαδικασία. Να γίνουν μπαξεβάνηδες. Λαχανοπαραγωγοί. Υπέβαλαν και αίτημα για σύσταση σωματείου. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών Σωτήρης Τσιακίρογλου, όταν είδε το αίτημα, ανέβηκε στο αεροπλάνο του και πέταξε στα σύννεφα. «Αιθεροβάμονα» γύρνα πίσω, φώναζαν οι Κεραμιδόγατοι. Το δια ταύτα. «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα οι Κεραμιδόγατοι μένουν» όπως τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας. Ενδημούν στην Ξάνθη. Είμαστε τυχεροί.
Στέλιος Αρσενίου
