Αρχική ΓΝΩΜΕΣ Για τον άδικο χαμό του Αντώνη…

Για τον άδικο χαμό του Αντώνη…

0

Του Βασίλειου Παπαδόπουλου

Πέτρα που ασπάζεται
το φίλημα του φεγγαριού

γλυφό νερό που ξεδιψάει
το κύμα

κι ο ουρανός που ομολογάει
την ιστορία του κόσμου

σ’ ένα αργό, απατηλό ξημέρωμα
που ολοένα και ξεφεύγει

Θολώνει ο χρόνος τη ματιά μου
τόσο
που ξεθαρρεύει ο νους μου

Έσπασε το φεγγάρι
ράγισε ο βράχος
ο τραχύς

Σε άλλα μονοπάτια
– αλαργινά –
βυθίζεται η σιωπή μου
η κοφτερή
σαν των παθών τα λάθη

Και πνίγεται ο ουρανός
στο πέλαο
του αγνώστου

 

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
Περισσότερα άρθρα από Βασίλης Παπαδόπουλος
  • Gaslighting ή Γενοκτονία;

    Της Μπουρτζού Γιαμανσαβαστσιλάρ Καθηγήτριας Τουρκικής Γλώσσας   Η ονομασία της ψυχολο…
  • Φωνή λέοντος και καρδιά καρδερίνας

    Ζούμε, στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, μια εποχή θυμού, φόβου και απαισιοδοξίας. Συναισθή…
  • Τράπεζες

    Τράπεζες. Προσωπικά τις αντιπαθώ. Όχι το προσωπικό, την ουσία των τραπεζών. Την πολιτική τ…
Περισσότερα άρθρα από ΓΝΩΜΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Gaslighting ή Γενοκτονία;

Της Μπουρτζού Γιαμανσαβαστσιλάρ Καθηγήτριας Τουρκικής Γλώσσας   Η ονομασία της ψυχολο…