Άκρως διαφωτιστικό αποδεικνύεται το ταξίδι στο Μόναχο αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του γεν. γραμματέα κ. Αγγελόπουλου και του δημάρχου Ξάνθης κ. Στυλιανίδη, καθώς φαίνεται ότι η επίσκεψη στο εργοστάσιο επεξεργασίας Απορριμμάτων αλλά και η γενικότερη ενημέρωση που είχαν τόσο οι ίδιοι όσο και η δημοσιογραφική αποστολή που τους συνόδευε συνέβαλε στο να αποκρυσταλλωθεί η εικόνα για του τι είδους Διαχείριση Απορριμμάτων είναι η κατάλληλη για την περιφέρειά μας και ποιος ο προσανατολισμός σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Έτσι αυτό που γίνεται ξεκάθαρο είναι:
Α)Επιβάλλεται η Περιφέρεια ΑΜ.Θ. να εναρμοστεί με την Κοινοτική Οδηγία μέχρι τα τέλη του 2008 γιατί διαφορετικά θα χάσει τους πόρους των 25 δις που εξασφάλισε. Σημειώνεται ότι στο ποσό περιλαμβάνεται όλο το σύστημα, από την αποκομιδή μέχρι και την ασφαλή μεταφορά στο σταθμό μεταφόρτωσης και από εκεί στα εργοστάσια. Το κόστος της κατασκευής εργοστασίων θα αναλάβουν οι ιδιώτες.
Β) Η αναγκαιότητα εφαρμογής του Σχεδίου Διαχείρισης κρίνεται επιτακτική καθώς η μη συμμόρφωση επισείει αυτόματα τσουχτερά πρόστιμα που θα αναγκαστούν να πληρώσουν οι πολίτες.
Γ)Αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο για το πόσα εργοστάσια επεξεργασίας θα κατασκευαστούν αλλά και ο χώρος καθώς έχουν εκφράσει και άλλοι δήμοι έγγραφες θετικές προτάσεις όπως της Δράμας, του Διδυμοτείχου και της Κομοτηνής για να γίνει εκεί ο ΧΥΤΥ σε ενδεχόμενη άρνηση της Ξάνθης.
Έτσι η στόχευση της Περιφέρειας, είναι: α) να προχωρήσει το Σχέδιο
Β)να οριστούν οι χώροι κατασκευής εργοστασίου ή εργοστασίων και ΧΥΤΥ
Γ)να ενημερωθεί η τοπική κοινωνία.
Πόσο εφαρμόσιμο είναι το γερμανικό μοντέλο στην δική μας πραγματικότητα;
Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσο εφικτό είναι στην ελληνική πραγματικότητα το γερμανικό μοντέλο διαχείρισης, η ειδοποιός διαφορά του οποίου στηρίζεται στο γεγονός ότι η διαχείριση ξεκινά από το σπίτι, τη δουλειά και φθάνει μέχρι τον τρόπο φόρτωσης, μεταφόρτωσης, ανακύκλωσης και τελικής επεξεργασίας.
Έτσι στη Γερμανία κάθε σπίτι έχει ειδικούς κάδους ξεχωριστά για χαρτί, μέταλλα, ζωικά λίπη κ.λ.π. και εκεί γίνεται η πρώτη διαλογή. Ως γνωστόν το …ελληνικό σύστημα συνίσταται «όλα σ’ ένα κάδο» και πολλές φορές έξω από τον κάδο…απόδειξη ότι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε για να φτάσουμε τους γερμανούς σε θέματα συνειδητοποίησης
Οι γερμανικές μορφές διαχείρισης περιλαμβάνουν βιολογική επεξεργασία και καύση. Όπως σημείωσε ο δήμαρχος Ξάνθης (ακολουθούν δηλώσεις του) για την περιοχή μας πιο εφαρμόσιμο είναι το μικτό σύστημα, δηλαδή να γίνεται η επιλογή των ωφέλιμων ανακυκλώσιμων υλικών, και τα υπολείμματα που δεν χρειάζονται, να μην θάβονται αμέσως, αλλά να καίγονται έτσι ώστε να εξουδετερώνεται κάθε μορφής επικίνδυνη ουσία. Η τέφρα, απιονισμένη μάλιστα στην τελική της μορφή να θάβετε στον λεγόμενο ΧΥΤΥ και να σκεπάζεται με αλάτι, κάτι που δεν αφήνει περιθώρια απώλειας βλαβερών για το περιβάλλον και δεν αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία ουσιών. Αυτό είναι επιστημονικό συμπέρασμα του αντίστοιχου γενικού γραμματέα του Ερευνητικού Κέντρου του Υπουργείου Περιβάλλοντος της Βαυαρίας που τέθηκε υπ’ όψιν του δημοσιογράφου κ. Πεντζουρίδη από το οποίο έχουμε ενημέρωση.
Συνεπώς αν ληφθεί υπ’ όψιν αυτό, καθώς και το γεγονός ότι στην Γερμανία δεν γίνονται εκπτώσεις εις βάρος της δημόσιας υγείας και προστασίας του περιβάλλοντος και του πολίτη καταρρέει το επιχείρημα του κινδύνου της δημόσιας υγείας που στηρίζουν τη διαφοροποιημένη άποψή τους πολλοί στην τοπική κοινωνία.
Δύο σημαντικές παράμετροι
Μια παράμετρος που έχει τη δική της βαρύτητα στο κατά πόσο εφαρμόσιμο είναι το γερμανικό μοντέλο στην περιοχή μας είναι τι κοστίζει στον γερμανό πολίτη και κατά συνέπεια σε μας αν εφαρμοστεί, σε δημοτικά τέλη.
Στα 2 ευρώ επιπλέον προσδιόρισε τα δημοτικά τέλη ο κ. Παράσχου σύμβουλος της περιφέρειας (ρεπορτάζ του «Ε»), αν γίνεται επεξεργασία.
Με 8 ευρώ χρεώνεται μηνιαίως ο γερμανός πολίτης με διαλογή στην πηγή και το ποσό αυξάνεται στα 20 ευρώ το άτομο μηνιαίως με όλη τη διαδικασία, τέλος που είναι ικανό να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος.
Μια άλλη παράμετρος είναι οι αποστάσεις. Η ακτίνα μεταφοράς των απορριμμάτων στο εργοστάσιο επεξεργασίας στο γερμανικό μοντέλο είναι 45 – 50 χιλιόμετρα. Στην περιφέρεια μας 300 χιλιόμετρα και για το λόγο αυτό αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο κι άλλων εργοστασίων επεξεργασίας.
Γ. Γραμματέας της περιφέρειας: «Αν η Ξάνθη δεν δεχθεί το να παραχωρήσει τον ΧΥΤΑ, θα επιλέξουμε άλλες περιοχές»
«Εμείς έχουμε την υποχρέωση να προχωρήσουμε. Ακόμη κι αν η Ξάνθη για τους δικούς της λόγους δεν θέλει να μας παραχωρήσει τον ΧΥΤΑ για να δημιουργήσουμε εκεί το ένα από τα πολλά πιθανώς εργοστάσια επεξεργασίας των απορριμμάτων. Δεν είναι δυνατό να μείνει κάποιος εκτός, γιατί αρνείται. Το Σχέδιο θα υλοποιηθεί. Αν δεν εφαρμοσθεί θα έχουμε σοβαρές επιπτώσεις και πρόστιμα. Άρα, αν η Ξάνθη δεν δεχθεί το να παραχωρήσει τον ΧΥΤΑ, θα επιλέξουμε άλλες περιοχές. Ήδη σας διαβεβαιώ ότι έχουμε έγγραφες θετικές προτάσεις από Δήμους της Δράμας, του Διδυμοτείχου και της Κομοτηνής για να γίνει εκεί ο ΧΥΤΥ. Δεν μπορούμε και αν θέλετε δεν πρέπει να σταματήσουμε…Σήμερα γίνεται το εξωφρενικό να θάβουμε τα σκουπίδια. Σε κανέναν δεν φορτώνουμε περισσότερα απ’ όσα έχει. Το αντίθετο αποφορτίζουμε αν θέλετε. Εμείς σήμερα αναζητούμε τον καλύτερο τρόπο επεξεργασίας, που θα λύνει το πρόβλημα μία διαπαντός. Είμαστε ανοιχτοί στις προτάσεις και των ιδιωτών που θα χρηματοδοτήσουν τα εργοστάσια. Δεν παίζουμε και ούτε ρισκάρουμε τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον…»
Δήμαρχος Ξάνθης: «Τάσσομαι υπέρ του μικτού συστήματος, είναι το πιο ενδεδειγμένο γα την περιοχή μας»
«Καταρχήν δεν υπάρχει άνθρωπος σώφρων που να διαφωνεί πως τα σκουπίδια πρέπει να ανακυκλώνονται. Άρα δεν διαφωνούμε με το Σχέδιο Διαχείρισης. Αυτό που πρέπει να πω είναι ένα: Δεσμεύομαι ως Δήμαρχος που με εμπιστεύεται ο Ξανθιώτικος Λαός, ότι δεν επρόκειτο ούτε ένα γραμμάριο σκουπιδιών από άλλο νομό δεν θα θαφτεί στον δικό μας ΧΥΤΥ μόλις γίνει, αλλά αντίθετα θα εκμεταλλευτούμε όλα τα απορρίμματα προς επεξεργασία – όχι προς ταφή – για το εργοστάσιο προκειμένου αυτό να είναι βιώσιμο. Πρέπει ακόμη να τονίσω ότι μετά από όσα είδαμε στο ταξίδι αυτό, τάσσομαι υπέρ του μικτού συστήματος, είναι το πιο ενδεδειγμένο για την περιοχή μας. Δηλαδή, μετά τη διαλογή και ανακύκλωση τα υπολείμματα αυτά να καίγονται, η στάχτη να απιονίζεται και εν τέλει να θάβετε χωρίς να προκαλεί βλάβη στο περιβάλλον και κατ’ επέκταση στον πολίτη…»
Μαριάννα Ξανθοπούλου
