Κάποιοι εμπαίζουν τους αγρότες

Χρόνια τώρα οι αγρότες διεκδικούν και εκβιάζουν για μεγαλύτερα κέρδη. Δικαίωμά τους και μπράβο τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, έστω κι αν τις περισσότερες φορές τα διεκδικούν εις βάρος των άλλων κοινωνικών τάξεων.
Τα διεκδικούν από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις τις οποίες οι ίδιοι στηρίζουν με την ψήφο τους και ζητωκραυγάζουν με ουρανομήκεις φωνές σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Τα αντίπαλα κόμματα, και κυρίως αυτά της Αριστεράς, τους υπόσχονται στις εκλογές την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους και με το παραπάνω, οι αγρότες όμως αρνούνται την ψήφο στην υποστηρίκτρια αριστερά των δικαίων αιτημάτων τους και ψηφίζουν με μεγάλη προθυμία τα αστικά κόμματα. Μόλις εκλέξουν τους εκλεκτούς τους στους κυβερνητικούς θώκους, μετά λίγους μήνες αρχίζουν τους ‘’αγώνες’’.
Ποιος είδε τον Θεό Πάνα και δεν έπαθε πανικό. Αρχίζουν οι διεκδικήσεις, οι προθερμάνσεις των πετρελαιοκινητήρων άνω των εκατόν πενήντα ίππων, οι μετακινήσεις των γεωργικών ελκυστήρων μετά της δισκόσβαρνας σε μεγάλους οδικούς και σιδηροδρομικούς άξονες όπως και σε περιφερειακούς αερολιμένες της χώρας. Έχω ζήσει προσωπικά τον αποκλεισμό μου στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου Κρήτης. Εκεί ακριβώς αρχίζει και η φαρσοκωμωδία. ‘’Βάλατε μεγάλο φόρο στο πετρέλαιο’’. Ωραία, και τότε γιατί μας ψηφήσατε φίλτατοι κύριοι; Εμείς ανεβάζαμε την τιμή και σεις σηκώνατε υπερήφανα τη σημαία του κόμματός μας στις εκλογές. Δεν κατάλαβα, μας ψηφίζατε με πλήρη γνώση του ότι θα ανεβάζαμε το πετρέλαιο, γιατί δεν ψηφίσατε το Κουμουνιστικό κόμμα που δεν θα το ανέβαζε, που θα μας έβγαζε από την Ευρωπαϊκή ένωση, που θα σας έδινε όλα τα χωράφια των μεγαλοκτηματιών και επιδοτήσεις που θα έφταναν μέχρι τον ουρανό κι ακόμα παραπέρα. Τώρα τι ζητάτε, τα ρέστα σας όταν έχετε δώσει στα αστικά κόμματα όλους τους άσσους σας και τους ρηγάδες με τις ντάμες; Μάλλον θα πρόκειται περί παράκρουσης παρά περί εχεφρόνων ανθρώπων.
Το ίδιο σκηνικό γινόταν και με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν νομίζω να ξεχάσαμε την περίοδο Μητσοτάκη, την περίοδο Σημίτη(την κυβέρνηση των Βουλκανιζατέρ), την περίοδο του Κώστα Καραμανλή του ελαχίστου και την κυβέρνηση του ΓΑΠ, του απογόνου της Πολωνικής οικογένειας των Μινέικο με το αφοπλιστικό χαμόγελο της ανυπαρξίας και της υποκρισίας υπό το λαϊκό σύνθημα ‘’λεφτά υπάρχουν’’. Οι καλοί και πραγματικά δουλευταράδες Έλληνες αγρότες τα ήξεραν, αλλά ταυτοχρόνως τα επικροτούσαν με την ψήφο τους.
Δεν έχω καταλάβει, ψηφίζουν για να κλείσουν μετά τον δρόμο; Η ψήφος τους στα κόμματα της ΝΔ και του Πασόκ ήταν για να έχουν την αφορμή να βγάλουν τα τρακτέρ σε δημόσια θέα; Εντάξει, ξέρουμε ότι έχουν χρήματα, ας μην το δείχνουν όμως τόσο απροκάλυπτα με τα γιγάντια τρακτέρ τους και ας μην ψηφίζουν για να έχουν την αφορμή ύστερα να κάνουν δημόσια επίδειξη του πλούτου τους. Ψήφος πρώτα και μετά διαμαρτυρία. Χρήζει μάλλον ομαδικής πανεθνικής ψυχοθεραπείας ή τουλάχιστον έρευνας για το ποιοι ύποπτοι ξεσηκώνουν μια τόσο μεγάλη κοινωνική ομάδα εναντίον των άλλων Ελλήνων.
Η έννοια μπλόκο παραπέμπει τη μνήμη σε άλλες επώδυνες εποχές και τοποθεσίες όπως η Καισαριανή, τα Καλάβρυτα και αργότερα η Γυάρος και το Μακρονήσι. Μια μισητή λέξη όπως είναι το μπλόκο έχει αλλάξει σήμερα κι έχει γίνει στις μέρες μας το φλάμπουρο ενός δίκαιου κοινωνικού αγώνα. Φοβάμαι σε λίγα χρόνια μήπως και το όνομα Αδόλφος Χίτλερ γίνει κι αυτό ένα σύμβολο ανθρώπων με υψηλά ιδανικά και οράματα. Φοβάμαι, πολύ φοβάμαι. Το ανθρώπινο είδος χαρακτηρίστηκε πολύ έντονα στο παρελθόν από την αδυναμία της λήθης.
Μέσα σε ώρες τραγικής οικονομικής ανέχειας για ένα μεγάλο τμήμα του λαού μας, είναι το ολιγότερο αφελές να υποκινούνται απεργίες στις συγκοινωνίες, στην παραγωγή, στη διακίνηση αγαθών, στην περίθαλψη και στον κερδοφόρο τουρισμό για τη χώρα μας. Καμία δημοκρατική χώρα δεν διέπρεψε απέχοντας από την εργασία, αλλά αντίθετα, πέτυχε τους στόχους της με σκληρή εργασία των πολιτών και με αναπεπταμένη τη σημαία της κοινωνικής συνεισφοράς και της εργατικής συνείδησης. Είναι μια πραγματική τρέλα να ψηφίζεις μια κυβέρνηση προκειμένου να την τορπιλίσεις λίγους μήνες μετά έστω κι αν ελάχιστοι μέσα σ’ αυτή σκέφτονται πονηρά για τους κρατικούς μισθούς των μελών της οικογένειάς τους.
Και μια τελευταία σήμανση για τους συμπατριώτες αγρότες με τα ηλιοσκαμένα πρόσωπα πολύ έντονα: Μην μουντζώνετε αυτούς πού ψηφίζετε, κάποιοι μπορεί να σας πάρουν στο ψιλό! Κι ακόμη μια σκέψη: στις επόμενες εκλογές κάντε ένα δικό σας κόμμα, και να ξέρετε πώς και πολλοί αστοί θα σας ψηφίσουν, αρκεί να μην παρουσιάζετε την σημερινή παράλογη εικόνα: ψηφίζω για να μουντζώσω.
Είμαστε οι πρωτομάστορες της Δημοκρατίας, η δύναμη στη κάλπη και όχι στις εθνικές οδούς Δημοκράτες Αγρότες.
Φοίβος Ιωσήφ*
* ο Φοίβος Ιωσήφ γράφει από τη Λαμία