Η κρίση χρέους των χωρών της Ευρωζώνης ως μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέτει σε κίνδυνο την παγκόσμια οικονομία. Όλοι παρακολουθούν με δέος και αγωνία τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, τα τεκταινόμενα εις τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τις κάθε τόσο αμφίρροπες δηλώσεις των ηγεσιών των και θεσμικών οργάνων των Βρυξελλών, αλλά και των ΗΠΑ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) . Η χώρα μας μονοπωλεί τα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης, διότι η περίπτωση της Ελλάδος, κατά τους διεθνείς παράγοντες, παραμένει περίπλοκη και μοναδική. Φοβούνται ότι το «ελληνικό αδιέξοδο» όχι μόνο επηρεάζει τις παγκόσμιες εξελίξεις, αλλά επαυξάνει και τον κίνδυνο ενός ντόμινου εις τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Παράλληλα επηρεάζει και τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις των διαφόρων χωρών όπως π.χ. τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στις Η.Π.Α. και τις κοινοβουλευτικές εκλογές εις την Γερμανία.
Όμως εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα: Είναι δυνατόν η μικρή αυτή χώρα, παρόλα τα λάθη και τις αστοχίες των ηγεσιών της και του πολιτικού συστήματος του, τα οποία όμως πληρώνει πάντοτε μόνο ο ελληνικός λαός, όπως και εις την παρούσα κρίση, να απειλεί το διεθνές στερέωμα λόγω του μεγέθους των οικονομικών ατασθαλιών; Διότι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας μας ήταν και είναι ασήμαντο και ανήρχετο πριν από την κρίση και πριν την επιβολή των 3 τώρα εξοντωτικών μνημονίων μόλις εις το 1,7% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και σε παγκόσμια κλίμακα μόλις 0,22%. Όμως αυτή η ακραία συμπεριφορά της Τρόικας και η λυσσαλέα εμμονή όλων εκείνων που την κατευθύνουν, να εξοντώσουν τον Ελληνικό Λαό με τα μέτρα λιτότητας, εις την πραγματικότητα αποσκοπεί και εις την εξόντωση της ηθικής και κοινωνικής υπόστασης και συνοχής πολλών λαών, την διάλυση κρατικών οντοτήτων και την υποταγή των εις το διεθνές κεφάλαιο που εκπροσωπείται, δυστυχώς, και από μερικούς εκλεγμένους Ευρωπαίους ηγέτες. Για αυτόν τον λόγο πρώτα η Ελλάδα πρέπει να θυσιασθεί ως Ιφιγένεια για να ξεκινήσει η εκστρατεία κατά της Τροίας, δηλαδή κατά της ανθρωπότητας και της οικονομικής υποταγής αυτής.
Η οικονομικώς πανίσχυρη τώρα Γερμανία έχει αναλάβει τον ρόλο του εξολοθρευτή, με μία επίθεση και ένα ανηλεή και εξοντωτικό οικονομικό πόλεμο κατά της αξιοπρέπειας, της τιμής και εθνικής κυριαρχίας άλλων λαών. Αυτή η απόκλιση και απομάκρυνση του Βερολίνου από τις βασικές αρχές και από το πνεύμα μίας Ενωμένης Ευρώπης των Λαών της ειρήνης, της ευημερίας, της ισότητας, της πολιτικής σταθερότητας και αλληλεγγύης φέρει έντονα εις το προσκήνιο τις εφιαλτικές αναμνήσεις και τα δεινά που προξένησε με την ισχύ της η Γερμανία κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τεράστιες καταστροφές, δεινά και εγκλήματα για τα οποία δεν τιμωρήθηκε ουδόλως, δυστυχώς λόγω της έναρξης του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των δύο Υπερδυνάμεων. Πρώτο της θύμα έχει επιλεγεί τώρα η Πατρίδα μας και οι σχετικώς πτωχοί Έλληνες. Αυτή η εκδικητική συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας του Βερολίνου απέναντι του Ελληνικού Λαού δεν ευρίσκει όμως σύμφωνους εκατομμύρια Γερμανούς και τους διανοούμενους της χώρας των, αλλά παράλληλα και την πλειονότητα των λαών των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Διότι όσο περισσότερο διαρκεί η κρίση, ως συνέπεια της άρνησης, αδιαλλαξίας και αλαζονείας του Βερολίνου, τόσο περισσότερο αναδεικνύεται εις την συνείδηση των πολιτών της Ευρώπης η σύγκρουση της ηθικής, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας των λαών με τις σκοτεινές δυνάμεις του υλισμού και της βαρβαρότητας. Αξίες που έχουν τις ρίζες τους εις την Ελλάδα.
Φαίνεται ότι η σημερινή ηγεσία του Βερολίνου, το οποίο εις την εποχή του 17ου και 18ου αιώνα των μεγάλων Γερμανών διανοούμενων και του Γκαίτε, αποκαλείτο « das Athen am Spree, δηλαδή η Αθήνα στις όχθες του ποταμού Σπρέε», αγνοεί την ιστορία και μεγάλη πολιτιστική συνεισφορά της Ελλάδος. Εμείς οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων ήμασταν πάντοτε ένας πτωχός λαός. Όμως αυτός ο πτωχός λαός ανέδειξε τον μεγαλύτερο πολιτισμό εις την παγκόσμια ιστορία. Η Πατρίδα μας αποτελεί για όλους τους ιστοριογράφους και διανοούμενους ένα παγκόσμιο φαινόμενο, διότι αυτές οι συνεχείς συγκρούσεις των προγόνων μας με τους συνεχείς πολέμους και έριδες μεταξύ των, αυτός ο αιματηρός ανταγωνισμός είχε ως αποτέλεσμα όχι την εξασθένησή και την κατάπτωση τους, αλλά αντιθέτως την έξαρση της πνευματικής των μεγαλουργίας και δημιουργίας ύψιστου πολιτισμού.
Οι προγονοί μας, αξιολάτρευτοι και σεβαστοί σε όλους τους λαούς της αρχαιότητας, κατέκτησαν με τις χιλιάδες αποικίες που ίδρυσαν από τα μέσα του 8ου π.Χ. αιώνα, χωρίς πόλεμο και μόνο με το πνεύμα τους, όλες τις περιοχές της Μεσογείου και του Ευξείνου Πόντου. Και λίγο αργότερα ο ευφυής Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε με ένα μικρό εκστρατευτικό σώμα που τον συνόδευε, σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ 333-323 π.Χ., όλες τις χώρες μέχρις το σημερινό Πακιστάν, το Αφγανιστάν και τις Ινδίες, μεταφέροντας εις τα πέρατα της οικουμένης την φλόγα και τον δυναμισμό του ελληνικού πνεύματος.
Χιλιάδες είναι οι διανοούμενοι και ιστοριογράφοι των επόμενων εκατονταετηρίδων και γενεών αλλά και της σύγχρονης εποχής, που εξυμνούν τους Έλληνες, και τα βιβλία των οποίων κοσμούν τώρα τις χιλιάδες βιβλιοθήκες όλου του κόσμου. Όπως π.χ. ο Άγγλος διανοούμενος και ιστοριογράφος Robert Payne με τον βιβλίο του που εκδόθηκε το 1964, και φέρει τον τίτλο: «Οι Έλληνες, ο αθάνατος Λαός» με το οποίο εξυμνεί με θαυμασμό και σεβασμό τον Λαό μας και την τεράστια συμβολή της Πατρίδας μας εις την πορεία της ανθρωπότητας. Όταν οι Ρωμαίοι το 168 π.χ. νίκησαν τους Έλληνες εις την μάχη της Πύδνας (κοντά εις την Κατερίνη), και χιλιάδες τότε ρακένδυτοι, πάμπτωχοι Έλληνες κατέκλυσαν την Ρώμη για να αναλάβουν ως δάσκαλοι την πνευματική αγωγή των Ρωμαίων πολιτών και της νέας άρχουσας τάξης, έλεγαν με θαυμασμό: «Εμείς νικήσαμε τους Έλληνες με τα όπλα, αλλά αυτοί νίκησαν εμάς με το πνεύμα τους». Μόλις λίγο αργότερα δια των Ρωμαίων έχουμε την μεταφύτευση του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού εις τους λαούς της Ευρώπης.
Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα Ευρωπαίοι διανοούμενοι έχουν ανακαλύψει και πάλιν την Ελλάδα για τους λαούς τους, οι οποίοι επηρεασμένοι από το πνεύμα, τις αρχές και αξίες των Ελλήνων εστράφησαν κατά της Απολυταρχίας που κυριαρχούσε εις την τότε Ευρώπη όπως π.χ. η Γαλλική Επανάσταση του 1789. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι και εκατοντάδες Γερμανοί διανοούμενοι και ποιητές ανεδείχθησαν ως οι μεγαλύτεροι λάτρεις και κληρονόμοι του Ελληνικού πνεύματος μεταξύ των οποίων, όπως π.χ. οι Hegel, Kant, Nietzsche, Heine, Schiller, Hölderlin, Humboldt και πολλοί άλλοι, ως και η κορυφή του γερμανικού πνεύματος Johann Wolfgang von Goethe, ο οποίος αν και δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα είπε: «όλοι μας, ο καθένας με το δικό του τρόπο, είμαστε Έλληνες, και έτσι είναι».
Αν, δυστυχώς, τώρα μερικές ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες και μερικοί των ιθυνόντων των Βρυξελλών, διστάζουν να στηρίξουν την Πατρίδα μας εις την κρίση που διέρχεται, αληθώς πολύ σύντομα οι λαοί της Ευρώπης θα ανορθώσουν το ανάστημα τους, θα αντισταθούν και θα συμπαρασταθούν τους Έλληνες εις τον αγώνα τους κατά της εξοντωτικής και βάρβαρης συμπεριφοράς του Βερολίνου. Η παγκόσμια ιστορία μας διδάσκει ότι: όποιος απαρνείται την ιστορία του, αλλά και την ανθρώπινη υπόστασή του και τις αξίες του πολιτισμού, αυτός ηττάται. Εις την νεώτερη ιστορία της Γερμανίας, οι ηγεσίες του Βερολίνου εναντιώθηκαν προς τους διανοούμενους που ανέδειξε η χώρα τους, αλλά και προς τα συναισθήματα των πολιτών της. Απαρνήθηκαν και τραυμάτισαν τις ανθρώπινες αξίες, την τιμή και την αξιοπρέπεια των λαών και ως εκ τούτου υπέστησαν το 1918 και 1945 δύο οικτρότατες ήττες, τις οδυνηρές συνέπειες τις οποίες πλήρωσε όμως βαρύτατα η ανθρωπότητα, αλλά και ο ίδιος ο γερμανικός λαός.
Η εχθρική συμπεριφορά του Βερολίνου κατά των Ελλήνων εις την παρούσα κρίση υποδηλώνει την σύγκρουση του υλισμού και της βαρβαρότητας με τις ανθρώπινες αξίες και τα συναισθήματα όλων των λαών. Όμως η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν υποτάσσονται στους εκβιασμούς, τις απειλές και βαρβαρότητες του Βερολίνου. Το οποίο εάν συνεχίσει τις ακραίας επιθέσεις του κατά της Ελλάδος και κατά της αξιοπρέπειας των λαών της Ευρώπης θα υποστεί αναπόφευκτα τις συνέπειες μίας ακόμη ήττας και διεθνούς απομόνωσης. Διότι η Ελλάδα είναι η μητέρα και η ψυχή της Ευρώπης. Ως εκ τούτου είναι αδιανόητη η ύπαρξη της Ευρώπης και των λαών της χωρίς την Πατρίδα μας και τους Έλληνες.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
