Το 1972 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τον τίτλο «Επίδραση των Ιδεών του Νίτσε στην Ελληνική Διανόηση και η Υπέρβασή τους από τον Καζαντζάκη – Συμβολή στην έρευνα των πηγών της νεοελληνικής σκέψης». Το Δοκίμιο αυτό που είναι έκδοση του περιοδικού «Θρακικά Χρονικά» και του ανεκτίμητου φίλου Στέφανου Ιωαννίδη αποτελεί την πρώτη μου επίσημη παρουσίαση στα νεοελληνικά γράμματα. Το βιβλίο αυτό ήταν καρπός προσωπικών μου ερευνών προ πενήντα + ετών και έγινε γενικά θετικά αποδεκτό. Καθόρισε την πορεία μου, να βλέπω τη φιλοσοφική πλευρά των λογοτεχνικών κειμένων.
Την ίδια εποχή ασχολήθηκα με τη νεότερη λογοτεχνία, ελληνική γενικά και θρακική / ξανθιώτικη ιδιαίτερα. Καρπός των ερευνών μου είναι τα δύο βιβλία που εξέδωσαν τα «Θρακικά Χρονικά» επίσης με «δοκίμια λογοτεχνικής κριτικής».
Το 1977 κυκλοφόρησε το βιβλίο: «Προσεγγίσεις (Καβάφης –Καρυωτάκης – Καζαντζάκης – Σεφέρης) * Η Τέχνη σκεύος (το Καπνισμένο τσουκάλι του Ρίτσου)», σελ. 81. Τα κείμενα που περιέχονται με την παραπάνω σειρά των λογοτεχνών είναι 1976, 1968, 1972, 1971, 1976.
Εξαιρετικά επαινετικός είναι ο πρόλογος του Στέφανου Ιωαννίδη (σελ. 5-6) για το πρόσωπό μου και το έργο μου. Γράφει σε ένα σημείο: «Εκδίδοντας τα Θρακικά Χρονικά το βιβλίο αυτό του Θ.Μ. επιτελούν […] ένα χρέος στον στενό συνεργάτη τους και στον πνευματικό άνθρωπο της Ξάνθης».
Το 1980 κυκλοφόρησε το βιβλίο μου «Προσεγγίσεις 2 (Οδ. Ελύτης, Ν. Βρεττάκος, Δ. Σαββόπουλος, Β. Βασιλικός, Στ. Ιωαννίδης, Κ. Βέικου Σεραμέτη, Χρ. Παυλίδης)», εκδ. «Θρακικά Χρονικά», σελ. 89. Τα κείμενα είναι της περιόδου 1977 – 1980, μερικά δημοσιευμένα σε περιοδικά και εφημερίδες. Αναφέρονται στο πρώτο μέρος σε νεοέλληνες λογοτέχνες, ενώ στο δεύτερο σε δύο στυλοβάτες της λογοτεχνικής Ξάνθης και στον εικαστικό θεμελιωτή της μεταπολεμικής Ξάνθης Χρίστο Παυλίδη, με δύο έργα του κοσμείται το εξώφυλλο και το κείμενο για τη ζωή και το έργο του.
Οι δύο αυτοί τόμοι «Προσεγγίσεις» και «Προσεγγίσεις 2» διπλή αξία: πρώτα πρώτα πόσο τα Θρακικά Χρονικά και ο Στέφανος Ιωαννίδης βοηθούσε τη γενικότερη πορεία του τόπου μας, ενισχύοντας νέους στα πρώτα βήματά τους, το δεύτερο: τα δύο αυτά βιβλία μαζί με το πρώτο για Νίτσε – Καζαντζάκη του 1972 σηματοδοτούν την πρώτη δεκαετία της παρουσίας μου στα γράμματα και στον πολιτισμό γενικότερα της πατρίδας μας. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν συνέχισα τους δρόμους της νεοελληνικής λογοτεχνίας στα κείμενά μου, αλλά και τους δρόμους φιλοσοφίας, ιστορίας, πολιτισμού.
Πάνω από πενήντα χρόνια, αγωνία και αγώνας για την Ξάνθη και τους νέους της, στους οποίους εξάλλου είναι αφιερωμένο το βιβλίο του 1977.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά, στις 20 Σεπτεμβρίου με την ευκαιρία του θανάτου του Γιώργου Σεφέρη, στα 1971. Ήμουν στο τέταρτο έτος της Φιλοσοφικής. «Πέθανε ο Σεφέρης», ακούσαμε στο ραδιόφωνο. Άρχισα να γράφω ένα κείμενο. «Γιατί ξύπνησαν οι γάτες και τα φίδια… (Με το θάνατο του Γ. Σεφέρη) – 21.9.71». Και ένα ακόμη κείμενο εκείνες τις μέρες. Τότε διάβαζα τη συλλογή «Τρία Κρυφά Ποιήματα».
Το κείμενό μου αυτό τέλειωσε τον Οκτώβρη 1971 και έχει τον τίτλο «Οιακισμός Γιώργου Σεφέρη (Προσέγγιση στο ποίημα “Πάνω σε μια χειμωνιάτικη Αχτίνα” από τη συλλογή “Τρία Κρυφά Ποιήματα” (Αθήνα 1966)».
Τα δύο αυτά κείμενα δημοσιεύθηκαν σε μερικά χρόνια. Συγκεκριμένα, το 1977 στο βιβλίο που προανέφερα «Προσεγγίσεις * Η Τέχνη σκεύος».
Μνημόσυνο το κείμενό μου αυτό. Κάθε τέτοια μέρα θυμάμαι αυτά τα δύο πρώιμα κείμενά μου, ευγνωμονώντας Σεφέρη και Στέφανο…
