Τι θα γίνει με τα γκράφιτι;
Είναι κάποια γκράφιτι που όντως είναι όμορφα, έργα τέχνης. Τα βλέπεις, τα θαυμάζεις, τα χαίρεσαι οπτικά και καλλιτεχνικά.
Υπάρχουν όμως και τα άλλα, μουτζούρες, που ουσιαστικά δεν δείχνουν κάτι ως θέμα, αλλά μουτζουρώνουν τους τοίχους και ό,τι άλλο βρουν πρόσφορο.
Προτίμηση οι νεαροί «μουτζούρηδες» έχουν να εμφανίσουν στις ποδοσφαιρικές τους ομάδες ή να βρίσουν τις αντίπαλες με χυδαίο τρόπο. Όλα αυτά φυσικά και δεν είναι γκράφιτι, μουτζούρες είναι ατάλαντων ατόμων που με την αιτιολογία «παιδιά είναι» ασχημίζουν την πόλη μας και τα δημόσια ή ιδιωτικά κτήρια.
Τίθεται ως εκ τούτου ένα ερώτημα: Τι θα γίνει μ’ αυτό το άσχημο φαινόμενο; Ο δήμος μέχρι πού μπορεί να παρέμβει; Το ίδιο η αστυνομία; Πώς μπορούν να σταματήσουν οι νεαροί, αλήθεια;
Γ.Δ.
Παραξενιές ανθρώπων
Συνέβη κι αυτό, ευτυχώς όχι εδώ σε μας, αλλά στην γειτονική Καβάλα.
Εκεί λοιπόν την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο του δικού μας Μουσικού Φεστιβάλ «Άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία». Η παραξενιά κάποιων, ελάχιστοι ευτυχώς, τους οδήγησε να καλέσουν την αστυνομία για «διατάραξη κοινής ησυχίας» κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.
Η αστυνομία πήγε μεν, αλλά διατήρησε διακριτική στάση.
Η συμπεριφορά αυτή προφανώς σχολιάστηκε αρνητικά γι’ αυτούς τους ακραία σχολαστικούς πολίτες.
-Φαντάζομαι ότι το βράδυ της Ανάστασης που πλησιάζει, να μην τηλεφωνήσουν για διατάραξη κοινής ησυχίας από τους ψαλμούς…
Γ.Δ.
Η Εβδομάδα των Παθών
Μεγάλη Εβδομάδα και Εβδομάδα των Παθών για τους Χριστιανούς. Παρότι επικρατεί μια γενικότερη αποστασιοποίηση μεγάλης μερίδας της κοινωνίας από τα τελετουργικά της εκκλησίας, σε σχέση με παλαιότερες εποχές που το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν πιο έντονο και εκφραζόταν με την καθημερινή παρουσία στις εκκλησίες, ωστόσο είναι μέρες που κάθε θρησκευόμενος νιώθει αυτή την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα πένθους των ημερών και αυτή την ελπιδοφόρα προσδοκία της Ανάστασης. Της νίκης της Ζωής απέναντι στον Θάνατο. Ένα αρχέγονο υπαρξιακό συναίσθημα που απασχολεί τον άνθρωπο και στο οποίο απαντούν οι θρησκείες με διάφορες εκδοχές. Το κυρίαρχο όμως είναι η αγωνία του ανθρώπου στην μικρή εφήμερη ζωή του, να νικήσει τον φόβο του θανάτου και να διατηρεί την ελπίδα της αναγέννησης.
Μ.Ξ.
Πρωτομαγιά
Δεν είναι αργία είναι απεργία είπαν οι συνδικαλιστές για την Πρωτομαγιά και κήρυξαν τις καθιερωμένες απεργιακές κινητοποιήσεις τους την ημέρα της Πρωτομαγιάς και όχι στην εκ μεταφοράς Τρίτη 7 Μαΐου. Μαζεύτηκαν λοιπόν στην Ξάνθη όπως πάντα οι συνηθισμένοι για να πουν τα συνηθισμένα, να φωνάξουν τα συνηθισμένα κλισέ συνθήματα με τον ίδιο μακρόσυρτο, κουρασμένο σκοπό και μετά να πάνε για καφέ! Χρόνια τώρα τα ίδια και τα ίδια…έχουν χάσει πια την σημασία και την ουσία τους!. Αυτοί που μιλούν για αγώνες δεν αγωνίστηκαν ποτέ …επιβεβαιώνουν απλά την αγωνιστικότητά τους κάθε 1η του Μάη. Οι περισσότεροι είναι βολεμένοι στις θεσούλες τους που μπήκαν τα ωραία χρόνια ή δημόσιοι υπάλληλοι κοντά στην σύνταξη που θυμούνται τα νιάτα τους επικαιροποιώντας την αριστερή τους ιδεολογία με κόκκινα γαρύφαλλα.!
Μ.Ξ.
Η τιμή του αρνιού
Σε μια κοινωνία το σωστό και επιθυμητό είναι όλα τα μέλη αυτής να ζουν ειρηνικά μεταξύ τους, να ευημερούν και να προκόβουν γενικώς από τις δραστηριότητές τους.
Έτσι λοιπόν, στην κοινωνία μας ζουν οι αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες. Άνθρωποι που εργάζονται στον λεγόμενο πρωτογενή τομέα, ο οποίος είναι ιδιαίτερα σημαντικός διότι αφορά την παραγωγή ειδών διατροφής.
Ανάμεσα στα είδη διατροφής, μια φορά τον χρόνο, το Πάσχα, το αρνί αποτελεί εθιμικό μέρος του γιορτινού τραπεζιού.
Αυτό λοιπόν το προϊόν, φέτος οι κτηνοτρόφοι μικρών ζώων, το διέθεσαν σε καλή τιμή, άρα έχουν ένα καλό κέρδος για να συνεχίσουν την απασχόλησή τους.
Έτσι η κοινωνία λειτουργώντας, ικανοποιεί τα μέλη της και όλα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η τιμή του αρνιού, της ντομάτας και του μαρουλιού λοιπόν βοηθούν την κοινωνία αυτές τις ειδικές μέρες.
Πάντως επάρκεια αγαθών υπάρχει και φέτος…
Γ.Δ.
Έκπληξη και απορία
Κυκλοφόρησε ως μία πληροφορία. Όσοι αρχικά την άκουσαν αμφέβαλαν για το περιεχόμενό της απλά και ως προς την βασιμότητά της. Αργότερα η πληροφορία επιβεβαιώθηκε και ακολούθησε έκπληξη και απορία ως προς το περιεχόμενο αυτής.
Η είδηση ήταν ότι ο Αλέξανδρος Κοντός, μετά από απόφαση του περιφερειάρχη Χριστόδουλου Τοψίδη αναλαμβάνει καθήκοντα άμισθου ειδικού συμβούλου για την επικουρία του έργου του περιφερειάρχη σε θέματα αγροτικής οικονομίας και ανάπτυξης.
Ομολογουμένως το ξάφνιασμα ήταν μεγάλο. Κι αυτό γιατί ένας πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ένα σοβαρό στέλεχος της ΣΕΚΕ με ευθύνες και έργο, ξαφνικά, γυρίζει πίσω στην πολιτική δράση μέσω της περιφερειακής Αυτοδιοίκησης.
Όντως η απόφαση Κοντού δημιούργησε έκπληξη και απορία και παράλληλα ερωτηματικά για την επιλογή αυτή η οποία προφανώς είχε προετοιμαστεί και συζητηθεί πριν ανακοινωθεί με τον Περιφερειάρχη.
Γ.Δ.
Συν άλλοι δύο άμισθοι σύμβουλοι
Το όλο θέμα με τον Αλέξανδρο Κοντό, ως άμισθο ειδικό σύμβουλο του περιφερειάρχη σε θέματα Αγροτικής Ανάπτυξης, έχει και συνέχεια, η οποία μεγαλώνει τις απορίες.
Συγκεκριμένα, εκτός του Αλ.Κοντού, συμμετέχει επίσης ως άμισθος ειδικός σύμβουλος και ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ροδόπης και επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο δήμο Κομοτηνής, ο Αντώνης Γραβάνης και η κυρία Κική Χεριστανίδου από την Δράμα. Ο κ.Γραβάνης θα είναι υπεύθυνος σε θέματα ευρωπαϊκών πολιτικών, ευρωπαϊκής συνεργασίας κλπ, η δε κ.Χεριστανίδου θα αναλάβει άμισθη σύμβουλος για την επικουρία του έργου του θεματικού αντιπεριφερειάρχη Κοινωνικής Πολιτικής της ΑΜΘ.
Γ.Δ.
Άρχισε η αντιπυρική περίοδος
Για να μην υποστηρίζουν κάποιοι ότι δεν το γνώριζαν, τους ενημερώνω πως από χθες 1 Μαΐου, έχει ξεκινήσει η αντιπυρική περίοδος. Η περίοδος αυτή διαρκεί έως την 31η Οκτωβρίου και ισχύουν μια σειρά απαγορεύσεις και υποχρεώσεις των πολιτών σε πόλεις και χωριά.
Έτσι, κανείς δεν θα ισχυριστεί πως δεν γνώριζε, πως θέλησε να κάψει ξερόκλαδα και άλλες δικαιολογίες.
Αξίζει να θυμηθούμε όλοι ότι η μεγάλη πυρκαγιά στο Μάτι ξεκίνησε από την αυλή ενός δημότη που πήγε να κάψει ξερόχορτα και κλαδιά.
Προσοχή μεγάλη λοιπόν, όχι και μαγκιές με την φωτιά. Αρκετά ακριβά έχει πληρώσει η χώρα το καλοκαιρινό σίριαλ χρόνια τώρα.
Γ.Δ.
«Το φτηνό κρέας το τρώνε τα σκυλιά»
Πρόκειται για μια Βρετανική δήλωση-γνωμικό.
Λέγεται δε πως κάθε τι φθηνό ως προς την αξία κτήσης του, ενώ η κανονική τιμή πώλησης είναι ακριβότερη, πως πρόκειται για υποβαθμισμένη ποιότητα. Κι αν αφορά το φθηνό κρέας, τελικά καταλήγει, παρά τη φτηνή αγορά του, στα σκυλιά, διότι δεν τρώγεται από ανθρώπους.
Αυτό έπαθε και ο δήμος Ξάνθης και ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού ειδικότερα. Θέλοντας να είναι νομοταγής ή για άλλον λόγο, δεν προτίμησε το γραφείο που επί χρόνια κάλυπτε το Μουσικό Φεστιβάλ και είχε την εμπειρία· και προκήρυξε διαγωνισμό.
Στον διαγωνισμό μειοδότησε η φτηνότερη προσφορά και ιδού το αποτέλεσμα.
Τινάχτηκε στον αέρα του Μουσικό Φεστιβάλ εξαιτίας του κάκιστου ήχου. Άρα αποτυχία, άρα μάθημα σκληρό που επιβεβαιώνει τον τίτλο του σχολίου.
Συμπέρασμα: Σπάνια το φθηνό είναι και το καλό. Αν ρωτήσετε τον αντιδήμαρχο Μιχάλη Τσέπελη θα σας το επιβεβαιώσει. Τώρα το έμαθε κι αυτός με τον χειρότερο τρόπο.
Υπάρχει όμως ένα ερώτημα: Γιατί δεν προτιμήθηκε ο παλιός που είχε και την εμπειρία; Γιατί;
Γ.Δ.
Σκληρή η αλήθεια
Πάντα υποστήριζα με τις όποιες γνώσεις απέκτησα διαβάζοντας αρκετά βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων ένα πράγμα. Ότι ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος ήταν διπλά καταστροφικός.
Ο πρώτος τομέας ήταν οι υποδομές που καταστράφηκαν και ο δεύτερος, ο χειρότερος, γιατί δημιούργησε ανάμεσα στους Έλληνες πληγές. Πληγές σοβαρές που ακόμη δεν έχουν θεραπευτεί απόλυτα γιατί τραυμάτισαν και ψυχές.
Προχθές ακούγοντας την Μαρία Ευθυμίου ένιωσα μια πίκρα, μια αίσθηση απογοήτευσης που η πληγή του εμφυλίου, όπως ανέφερε η κ.Ευθυμίου, συνεχίζει να δηλητηριάζει την ψυχή αρκετών Ελλήνων.
Μάλιστα κατά την ίδια, ο μηδενισμός θεωρείται η μεγάλη πληγή της σύγχρονης Ελλάδας. Ο μηδενισμός που δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα στους Έλληνες για την ίδια τη χώρα τους και τη διαρκή γκρίνια και αυτοαπαξίωση.
Μάλιστα αποδέχεται η κ.Ευθυμίου πως η χώρα θα μπορούσε σίγουρα να είναι σε πολύ καλύτερη θέση αν δεν είχε γίνει ο εμφύλιος πόλεμος κι αν τα επακόλουθά του δεν τα βιώναμε ακόμη και σήμερα.
-Τραγικό, αληθινό, πονάει αλλά η αλήθεια είναι πάντα μια δύσκολη υπόθεση.
Γ.Δ.
