Στο φύλλο της Τετάρτης 3 Απριλίου ο αγαπητός συλλέκτης-ερευνητής ο Κώστας Μαυρομάτης, μας θύμισε τον μεγάλο φιλέλληνα Λόρδο Βύρωνα, με αφορμή τα 200 χρόνια από τον θάνατο του.
Τα λιγοστά και περιεκτικά του λόγια για τον ρομαντικό-όπως τον αποκαλεί-Άγγλο ποιητή μας έδωσαν μια ωραία “πάσα” (χωρίς την παραμικρή διάθεση να παρεισφρήσουμε στο ιδιαίτερο, αξιόλογο έργο του Κώστα Μαυρομάτη), για μια σύντομη αναφορά σ ένα ενδιαφέρον ιστορικό στοιχείο που άπτεται του μεγάλου φιλέλληνα. Απλά και συμπτωματικά…
Εκεί λοιπόν ανάμεσα στην επιβλητική σκιά της οροσειράς του Μπέλλες και στην αθόρυβη πλατιά αγκαλιά της λίμνης Κερκίνης φωλιάζει το τότε Χατζή-Μπεϊλίκ. Ένα ακόμα χωριό του δήμου Σιντικής στην Περιφερειακή Ενότητα Σερρών σήμερα.
Στο Χατζή-Μπεϊλίκ βρισκόταν το στρατηγείο του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ κατά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο.
Εδώ μαζί με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο δέχτηκε την 1 Ιουλίου 1913 την αντιπροσωπεία της Βουλγαρίας, για να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής μετά την νίκη της Ελλάδας.
Ως θέση του στρατηγείου του ελληνικού στρατού θεωρείται ο πλάτανος του Σιδηροδρομικού Σταθμού(..;) Βυρώνειας.
Για το σταθμό του Χατζή Μπεϊλίκ ο Σερραίος συγγραφέας Γιώργος Καφταντζής έχει γράψει ένα ποίημα με τον ίδιο τίτλο. Λέγεται ότι ο τόπος πήρε το όνομά του από το λόρδο Βύρωνα.
Μετά την εγκατάσταση στο Χατζή Μπεϊλίκ των προσφύγων από τον Πόντο το 1922, γίνονταν κάθε χρόνο εκδηλώσεις προς τιμή του λόρδου Βύρωνα τα “Βυρώνεια”.
Στις 30-8-1924 με το ΦΕΚ Β76/1924, το Χατζή Μπεϊλίκ μετονομάστηκε σε Βυρώνεια.
Και πριν ακόμα να μαθευτεί η ιστορία του τόπου, ένα εύηχο όνομα κυλάει στ’ αυτιά και στα μάτια του επισκέπτη.
Βυρώνεια…
