«…είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης, εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε το ζύγιασμα της καλοσύνης»
Γιώργος Σεφέρης
Το Κ στην αρχή των λέξεων δεν είναι το μόνο κοινό μεταξύ της Κρήτης και της Κομοτηνής.
Ο Γιώργος Τσέκος είναι ένας άνθρωπος, γέννημα θρέμμα της Κρήτης κι ένας καλλιτέχνης του ψηφιδωτού, διαμορφωμένος από σημαντικούς δασκάλους της τέχνης (Κ. Μαυρίδης, Γ. Κολέφας), μαζί με περίπου 40 χρόνια κόπου, δουλειάς και αγάπης για τη δημιουργία.
Τα φτερά της ζωής τον ταξίδεψαν και τον έφεραν, μεταξύ άλλων, και στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στη Θράκη και εδώ και 3 χρόνια και στην πόλη της Κομοτηνής.
Ο Γιώργος Τσέκος αυτήν την εβδομάδα παρουσιάζει παλιότερη και πρόσφατη δουλειά του στην Παπαδριέλλειο Δημοτική Πινακοθήκη Κομοτηνής (πληροφορίες 2531072502, 6932902186, 6970071435, https://psifothetisi.gr/). Ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Ροδόπης «Αθηνίων» διοργανώνει την έκθεση αυτή και μας προσκαλεί καθημερινά όλη μέρα, από το Σάββατο 20/4 και για μια βδομάδα, να επισκεφτούμε το πανέμορφο αρχοντικό του Ζαφείρη Π. Στάλιου που χρονολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα και στεγάζει σήμερα τις πολύπλευρες δράσεις του Συλλόγου.
Τι θα δει όμως κάποιος στην έκθεση αυτή; Τι θα καταλάβει με το μυαλό του; Τι θα νιώσει στην ψυχή του;
Όλες οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές είναι εντελώς προσωπικές και εξαρτώνται από τις εμπειρίες του καθενός, την καλλιτεχνική ή γενικότερη παιδεία του αλλά και τη θέλησή του ίσως να αφήσει τη ματιά του να παίξει.
Να παίξει πάνω στα διαφορετικά χρώματα της πέτρας, που σπάει σε κομμάτια στα χέρια του καλλιτέχνη και ψηφίδα-ψηφίδα ξαναγεννιέται και γεννά σχέδια, μορφές, ιστορίες. Να παίξει πάνω στις διαφορετικές υφές των υλικών, της πέτρας, του γυαλιού, του σμάλτου, της άμμου. Να παίξει πάνω στα διαφορετικά σχέδια, γεωμετρικά, φυτικά, θρησκευτικά, ιστορικά, αφηρημένα.
Να ψάξει τελικά το φως στα «ψηφιδωτά λάμποντα» που αναφέρει ο Οδυσσέας Ελύτης…
Κι αν αφεθεί στη χαρά του καινούριου, του πρωτόφαντου, θα δει τα πρώτα ψηφιδωτά που φιλοτέχνησε ο Γιώργος Τσέκος εμπνευσμένα από το ελληνικό θέατρο σκιών και τις φιγούρες και τα σκηνικά του καραγκιοζοπαίκτη Απόστολου Δομτζίδη.
Ο καμπούρης ήρωας δε σταματά ποτέ, κανείς και τίποτα δεν τον εμποδίζει να συνεχίσει τη σάτιρά του, την πορεία του στην Ψωροκώσταινα ως φιγούρα αλλά πια και ως ψηφιδωτό.
Η τέχνη, όλες οι τέχνες μπορούν ψηφίδα-ψηφίδα να αναμοχλεύσουν τα μέσα μας, να ομορφύνουν την όψη του κόσμου, να διώξουν τις σκιές, αφήνοντας μόνο όσες ξέρουν να μας χαρίζουν απλόχερα το λυτρωτικό γέλιο.
«Ας παιδέψουμε λοιπόν την ζωή μας πάνω σε μικρές ατέλειωτες πέτρες» (Γ.Τ.).
