Η ζωή είναι όμορφη, παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια κυλάει με αγωνία και δυσκολίες.
Ενίοτε μας επιφυλάσσει και εκπλήξεις. Κι όταν αυτές είναι ευχάριστες, είναι και καλοδεχούμενες.
Όμως κάποιες φορές έχουν ένα χρώμα τέτοιο, που αδυνατούμε η δεν θέλουμε να το αναγνωρίσουμε.
Ένα χρώμα που αδυνατεί-θαρρεί-ο νους να το προσπεράσει.
Έτσι έγινε για κείνο τον πατέρα, που σε λίγες μέρες πάντρευε τον γιο του. Όλες οι κατάλευκες ετοιμασίες πήραν άλλο χρώμα, γιατί οι άνωθεν βουλές άλλα είχαν καταγεγραμμένα-όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Ήταν η απόλυτη ανατροπή.
Για κείνο τον πατέρα, τον παππού, τον σύζυγο κάπου αλλού ήταν προκαθορισμένη η θέση του και πριν τον γάμο του παιδιού του. Δύσκολα γίνεται αποδεκτό μα η ελπίδα για μια τέτοια πάλη εναπόκειται στον χρόνο.
Εμείς θα θυμόμαστε αυτόν τον πατέρα, τον συγχωριανό, τον γείτονα, τον Γιάννη όπως έζησε.
Με πραότητα, με ηρεμία, με μια διαρκή καλή πρόθεση για τον περίγυρό του, με μια αθόρυβη δημιουργικότητα κι ένα χαμόγελο μόνιμα χαραγμένο στην έκφρασή του…
