Γράφει η Χρύσα Μπαΐρα
Με το πέρασμα των χρόνων σ αυτή την πόλη βρέθηκαν άνθρωποι που άφησαν ένα ιδιαίτερο, δημιουργικό αποτύπωμα.
Περίτρανο παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Θανόπουλος ως Νομάρχης με θητεία από τον Φεβρουάριο του 1975 έως τον Δεκέμβριο του 1979 και από τον Σεπτέμβριο του 1989 ως τον Μάρτιο του 1980
Χρόνια γράφει και φωνάζει ο εκδότης του ΕΜΠΡΟΣ, να του απονεμηθεί η τιμή που του ανήκει για τους αγώνες που έδωσε ώστε να κηρυχθεί διατηρητέος και να διασωθεί ο Παραδοσιακός Οικισμός της Ξάνθης ή απλά όπως λέμε σήμερα η Παλιά μας Πόλη.
Λίγες βδομάδες πριν την «φυγή» του Κ. Θανόπουλου με ανάρτησή του ο δικηγόρος Κώστας Γούναρης έγραφε: «αντί να αντιπαρατίθενται για ανδριάντες, να τιμήσουν τον Κ. Θανόπουλο». Είναι κι άλλοι που τα τελευταία χρόνια και στις μέρες μας ακόμα, από αγάπη και μόνο για τον τόπο και την πολιτιστική του ανάπτυξη-με παράπλευρα οφέλη-έδωσαν όχι μόνο τον χρόνο τους, την γνώση, τις ανεπανάληπτες ιδέες τους μα την ψυχή τους όλη.
Και έστησαν και δημιούργησαν και άπλωσαν μαζί με το αστείρευτο μεράκι τους, την Τέχνη με όποιες μορφές..!
Έτσι ένα ξεδίπλωμα έγινε επί τόσα χρόνια από έναν αληθινό «εργάτη» εκεί πάνω στο Λαογραφικό Μουσείο, στην ΦΕΞ όπως την ξέρουμε. Εκεί πάνω στην διατηρητέα πόλη. Το ξεδίπλωμα της μουσικής, του κινηματογράφου, του θεάτρου, της φωτογραφίας και τόσων άλλων. Από έναν ακούραστο, δοτικό εργάτη που με υποδειγματική σεμνότητα, μακριά από την παραμικρή προσωπική σκοπιμότητα ανέδειξε τον πολιτισμό με πολλαπλές πτυχές σ ολάκερη την πόλη.
Ένα άπλωμα από την αθόρυβη καρδιά της διατηρητέας Πόλης, ίσα με τα βαρύγδουπα τσιμέντα της άλλης της άναρχης και της κακόγουστης, όπως έλεγε ο μεγάλος παγκόσμιος δημιουργός ο Μάνος Χατζιδακις. Που όταν ήρθε στην γενέτειρά του να αφήσει το μουσικό του αποτύπωμα, εκείνη τον υποδέχτηκε με αδιαφορία και αγνωμοσύνη…
Βεβαίως και δεν μπαίνουμε σε παραλληλισμούς. Όμως εδώ και αρκετό καιρό αιωρείται επίμονα ένα ερώτημα. Στις μέρες μας αυτή η ίδια πόλη χρωστάει άραγε-και με ποιον τρόπο αποδίδει-την ελαχιστότατη ευγνωμοσύνη στον Πασχάλη Ξανθόπουλο..;
