Γράφει η Νατάσα Μιχαηλίδου, Αρχαιολόγος-μουσειολόγος-ξεναγός
«Και σαν από έφοδο, μια σκέψη
Εκεί που για τ’ αλλού τραβούσαμε αναπάντεχα μας κυριεύει»
Οδυσσέας Ελύτης
Με αυτούς τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη από το ποίημα «Villa Natacha» θα ταξιδέψουμε στην έκθεση των έργων του Δημήτρη Αβούρη, που έχουμε τη χαρά να έχουμε στην αυλή του Λυκείου των Ελληνίδων Ξάνθης.
Γιατί η τέχνη, η ανθρώπινη δημιουργία έχει την ιδιότητα να μας μεταφέρει χιλιάδες χιλιόμετρα με τη φαντασία μας, χωρίς καν να μετακινηθούμε από τη θέση μας.
Σαν μια σκέψη ξεκίνησαν τα έργα αυτά, μια σκέψη στο μυαλό του δημιουργού, του ποιητή Δημήτρη Αβούρη από τη Ζάκυνθο. Σαν μια σκέψη που ίσως ούτε κι ο ίδιος δεν ήξερε πού θα τον οδηγήσει.
Η ανάγκη όμως της δημιουργίας, της ανθρώπινης ουσιαστικά επικοινωνίας, ή καλύτερα της ουσιαστικής ανθρώπινης επικοινωνίας, κυριεύει τον δημιουργό. Και τότε ο δημιουργός υπακούει.
Τότε ο δημιουργός ακούει. Ακούει τον ήχο της θάλασσας που αιώνες τώρα καθορίζει τα πάντα γύρω μας. Τη φαντασία, τα ταξίδια και τον πολιτισμό του ανθρώπου, ενίοτε και το τέλος του. Ακούει τη θάλασσα που σηματοδοτεί άλλοτε το τέλος της στεριάς κι άλλοτε την αρχή της δημιουργίας.
Τα βασικά υλικά που θα δείτε στα γλυπτά της έκθεσης σμίγουν τη στεριά και τη θάλασσα. Πηλός – χώμα, νερό και φωτιά δηλαδή – μάρμαρο – φως δηλαδή από τα σπλάχνα της γης, σμιλεμένο από τη θάλασσα – μέταλλο, τσιμέντο αλλά και η ενωτική κόλλα, η ανθρώπινη ματιά του δημιουργού.
Βρείτε το αγαπημένο σας έργο, το αγαπημένο σας καράβι, κάντε το δικό σας ταξίδι με το πανάκι του, τη δική σας ευχή, δώστε του ένα άλλο όνομα. Γιορτάστε το ταξίδι, τη δημιουργία, τη φαντασία.
Βρείτε όμως κι ένα κομμάτι πλαστικού, κάπου στα καράβια των ευχών. Πλαστικό που αντέχει και θα αντέξει για πολλά χρόνια, ακόμα κι όταν όλοι εμείς θα έχουμε φύγει για το τελευταίο ταξίδι. Βρείτε τη ματαιοδοξία μας, τη στυγνή επιπολαιότητα του ανθρώπου, που καταστρέφει και στεριά και θάλασσα, και ανθρώπους και όνειρα.
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε με το καλό για ακόμα μια φορά τη Γένεση ενός άλλου Δημιουργού, του Ποιητή των όλων.
Ας προσπαθήσουμε να μη χαθούμε στον άχαρο καταναλωτισμό που μας επιβάλλεται από παντού, να μη χάσουμε το όνειρο, το ταξίδι, τη σκέψη, την ευχή αλλά και την πράξη, τη δημιουργία.
Ευχαριστίες οφείλονται ιδιαίτερα στο Λύκειον των Ελληνίδων Ξάνθης, όχι μόνο για τη συνδιοργάνωση και τη φιλοξενία της έκθεσης στην υπέροχη αυλή του ως τις 2/2/2024, αλλά κυρίως για τις αξίες που κουβαλά μέσα στον χώρο και στον χρόνο.
Μία παράφραση των στίχων του Οδυσσέα Ελύτη ας επιτραπεί για το τέλος, ποιητική αδεία:
«Και σαν από έφοδο, μια σκέψη
Εκεί που για τ’ αλλού τραβούσαμε αναπάντεχα μας κυριεύει»
«Και σαν από έφοδο, μια πράξη, μια δημιουργία, ένα καράβι των ευχών
Εκεί που για τ’ αλλού τραβούσαμε αναπάντεχα μας κυριεύει».
Καλές Γιορτές!
