Ουδ Αίσωπον πεπάτηκας.
(Ούτε τον Αίσωπο δεν γνωρίζουν)
Αριστοφάνης
0ι μύθοι, τα παραμύθια, οι παροιμίες, είναι οι μητέρες της σκέψης που γέννησαν την φιλοσοφία.
Ακολούθησαν οι παραβολές για να μιλήσουν στους καιρούς τους, όπως ήταν ανάγκη.
Οι ποιητές του κόσμου βασίστηκαν σε αυτά για μιλήσουν για τα ωραία του πνεύματος.
Και μέσα στους αιώνες η Ελλάδα έδινε λέξεις, έννοιες για το ευ ζην.
Λέξεις παγκόσμιες, ιδέες παγκόσμιες, σε καιρούς καμιάς τεχνολογίας.
Θέατρο, Μουσείο, Βιβλιοθήκη, Αρχιτεκτονική και πρώτα από όλα, Μύθος!
Ήταν ανάγκη ο άνθρωπος να εφεύρει όλα αυτά και να τα καλλιεργήσει για την ελπίδα και την γνώση.
Εδώ γεννήθηκε και η Δημοκρατία, προϊόν σκέψης με τις ύψιστες αναφορές της στον ανθρωπισμό.
Έτσι καλλιεργήθηκε και η σοφία και αναγνωρίστηκαν και οι σοφοί.
Μύθοι!
Ό,τι μεγάλο, αληθινό, με την προσήλωση στον άνθρωπο γίνεται μύθος. Και η Ελλάδα των γραμμάτων και των τεχνών έγινε και αυτή μύθος.
Και πάντα στις δύσκολες εποχές ο λαός με τα ήθη, τα έθιμα, της παραδόσεις του, τις λαϊκές εκφράσεις, έβρισκε κάπου να πιαστεί για να συνεχίσει. Ήξερε πως το μόνο βέβαιο για να ξεπεράσει τις δυσκολίες ήταν να ακούει τους σοφούς, τους δασκάλους του γένους όπου δεν είχαν τίποτα άλλο στο νου τους, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα, όπως αποτύπωσε και ο Εθνικός Διονύσιος Σολωμός.
Εφόδια όλα αυτά ανεκτίμητης πνευματικής κληρονομιάς με πιστό υπηρέτη το λαό που κατά βάσει τα γέννησε, τα έκανε τρόπο ζωής, τρόπο για να σκεφτεί.
Από τον Όμηρο, τον Αίσωπο, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Σολωμό, τον Ελύτη και τόσους¬ – τόσους άλλους, οι Έλληνες πιανόταν για να ελευθερωθούν και να συνεχίσουν την σκέψη.
Σήμερα τι από όλα αυτά ισχύει; Και χωρίς μύθους για πού τραβάμε;
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-Αφηγητής Παραμυθιών
