Γ. Κιμούλης: «Όπως κάθε τέχνη, έτσι και το θέατρο δρα υπομνηστικά στους ανθρώπους»

Δημοσιεύτηκε στις 30 Μαρτίου 2023

Συνέντευξη στο «Ε» παραχώρησε ο σκηνοθέτης- ηθοποιός, Γιώργος Κιμούλης ενόψει της παράστασης “Η Συνάντηση” το βράδυ της 1ης Απριλίου στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Ξάνθης

Μιλά για την αξία της αποτυχίας στην ζωή ενός καλλιτέχνη και τονίζει ότι το πώς επιδρά η παράσταση στον κάθε θεατή παραμένει άγνωστο για τον ηθοποιό

Tο έργο του Αμερικάνου συγγραφέα Stephen Belber, “Η Συνάντηση” σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο Αμαλία στην Θεσσαλονίκη και περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Στο πλαίσιο της περιοδείας κάνει στάση και στην πόλη μας το Σάββατο 1 Απριλίου στις 21:00 στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Ξάνθης.

Ο σκηνοθέτης-ηθοποιός, Γιώργος Κιμούλης ενόψει της παράστασης στην Ξάνθη μιλά στο «Ε» για την παράσταση, την εν γένει σχέση του με το θέατρο και την αλληλεπίδραση με τους συνεργάτες του. Με λίγα λόγια, αξιοποιεί την πείρα του στον χώρο για να δώσει τελικά συμβουλές στους νέους ανθρώπους που επιλέγουν αυτή την διαδρομή .Τέλος, αποκαλύπτει τα σχέδιά του για το μέλλον στον ρου μίας ενδιαφέρουσας συνέντευξης.

«Ε»: Τι σημαίνει για εσάς θέατρο; Πότε ξεκινά η πρώτη σας επαφή με τον καλλιτεχνικό κόσμο;

Γ.Κ.:Η θεατρική πράξη εκτός απ’ τη διασκέδαση, η οποία είναι απαραίτητη, μόνο ένα στόχο έχει: να υπενθυμίζει στους ανθρώπους αυτά που πολλές φορές ξεχνάνε. Όπως κάθε τέχνη έτσι και το θέατρο δρα υπομνηστικά στους ανθρώπους.

«Ε»: Είστε σκηνοθέτης και ηθοποιός. Τι πλεονέκτημα σας δίνει να εναλλάσσεται αυτούς τους ρόλους στην ίδια παράσταση; Έχει προκλήσεις;

Γ.Κ.: Το αν θα σκηνοθετήσω, ή μόνο θα παίξω ή θα κάνω και τα δύο, έχει σχέση με την πρώτη ανάγνωση που θα κάνω σ’ ένα έργο, με το οποίο αποφάσισα να ασχοληθώ. Αν το δω ολόκληρο, τότε αποφασίζω να το σκηνοθετήσω, αν δω μόνο το μέρος – ένα ρόλο – τότε ζητώ να το σκηνοθετήσει κάποιος άλλος και απλώς να ερμηνεύσω το ρόλο αυτόν. Το αν τώρα κάποιος μπορεί να σκηνοθετήσει μία παράσταση και παράλληλα να συμμετέχει και ως ηθοποιός, είναι θέμα τεχνικής, η οποία αποκτάται σιγά σιγά με τα χρόνια.

«Ε»: Ποιο είδος θεάτρου θεωρείτε ότι είναι πλέον πιο κοντά στην ταυτότητα σας, με την έννοια ότι μπορεί να σας απελευθερώνει;

Γ.Κ.: Θεωρώ πως το θέατρο, με την έννοια της θεατρικής πράξης, είναι ένα. Υπάρχουν διαφορετικά είδη θεατρικών έργων και θεατρικών παραστάσεων και το καθένα απ’ αυτά έχει ανάγκη διαφορετικής προσέγγισης, αλλά η ίδια η θεατρική πράξη είναι ενιαία. Οπότε δεν μπορώ να πω, πως προτιμώ κάποιο είδος περισσότερο από άλλο. Εξαρτάται πάντα απ’ τη στιγμή της επιλογής. Κι αυτή έχει σχέση με το τι θα ήθελα να πω δημοσίως, μέσω της παράστασης, την κάθε περίοδο, που επιλέγω ένα έργο.

«Ε»: Τι σχέση επιλέγετε να έχετε με τους συνεργάτες σας;

Γ.Κ.: Αλληλοεκτίμησης. Η εκτίμηση είναι ό,τι πιο βασικό υπάρχει σε όλες τις σχέσεις των ανθρώπων. Αν χαθεί, διαλύεται και η σχέση. Πιστεύω πάνω απ’ όλα όμως στη δουλειά και στη συνέπεια. Το ταλέντο είναι κάτι εντελώς απροσδιόριστο. Υπάρχουν τρία στοιχεία που αν τα έχει ταυτόχρονα κάποιος ηθοποιός είναι σχεδόν αδύνατη η συνεργασία μαζί του. Το να είναι ταυτόχρονα άτεχνος, τεμπέλης και επηρμένος. Αν λείπει έστω και ένα, κάτι γίνεται. Αν όμως τα έχει και τρία μαζί, δε γίνεται τίποτα.

«Ε»: Πώς θα χαρακτηρίζατε την αλληλεπίδραση που δημιουργεί το θέατρο με το κοινό;

Γ.Κ.: Το πώς επιδρά μία παράσταση στους θεατές ο καλλιτέχνης δε θα το μάθει ποτέ. Είναι γνωστή η φράση που λέει πως “η τέχνη δε μιλάει στους πολλούς, ούτε μιλά στους λίγους. Μιλάει πάντα στον καθένα χωριστά.” Μ’ αυτήν την έννοια ο καλλιτέχνης δε θα μάθει ποτέ τι ενέπνευσε τον κάθε θεατή ξεχωριστά. Ελπίζει μόνο πως ανάμεσα στους θεατές ίσως να υπάρξει κάποιος που εμπνεόμενος απ’ αυτό που είδε, θα γράψει ένα δικό του ποίημα στη ζωή.

«Ε»: Ποια εντύπωση, φράση, συναίσθημα του θεατή κατά την έξοδό του από το θέατρο κάνει για εσάς μιας παράσταση επιτυχημένη;

Γ.Κ.: Πάντα θεωρούσα πως οι λέξεις “επιτυχία” και “αποτυχία” στην τέχνη δε σημαίνουν κάτι. Συνηθίζω να λέω, πως η επιτυχία ή η αποτυχία μιας παράστασης είναι ο τρόπος που τη βλέπουν και την αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Ο καλλιτέχνης πολλές φορές εισπράττει περισσότερα από μία αποτυχία, παρά από μία επιτυχία. Οπότε γι’ αυτόν δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία. Και αντιστρόφως. Ως προς τον θεατή τώρα, αυτό που θα ήθελα, αλλά όπως σας είπα πριν δε θα το μάθω ποτέ, είναι η παράσταση να μείνει με κάποιον τρόπο στη μνήμη του και κάποια στιγμή, αν είναι τυχερός, να εκφράσει το “ποίημα” που θα έχει εμπνευστεί την καθημερινότητά του. Τότε θα είμαι κι εγώ τυχερός.

«Ε»:«Η Συνάντηση» τι αναμένεται να «φέρει» για τους θεατές της Ξάνθης;

Γ.Κ.: Ξέρετε, έχοντας κάνει πάνω από τριάντα πέντε χρόνια περιοδεία στην περιφέρεια, έχω βγάλει το συμπέρασμα, πως οι θεατές δε διαφέρουν από πόλη σε πόλη. Η αυτοχθονία και το αίσθημα της εντοπιότητας, δύο στοιχεία που τα σέβομαι πάρα πολύ, δεν επηρεάζουν τον τρόπο που θα δει ένας θεατής μία παράσταση. Έχει βοηθήσει πάρα πολύ και η τεχνολογία.

«Ε»: Το θέατρο, αλλά και η ηθοποιία εν γένει στις μέρες μας, δίνει την αίσθηση στους νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν ότι μπορεί να «πληρώσει» από την άποψη της δημιουργικότητας, αλλά όχι με την έννοια της εξασφάλισης βιοπορισμού. Τι θα λέγατε σε ένα νέο που θέλει να επιλέξει μια τέτοια διαδρομή;

Γ.Κ.: Η εργασία στο θέατρο εκτός από την ανάγκη που έχει κάποιος να εκφραστεί μέσω αυτής, παραμένει και εργασία, απ’ την οποία κερδίζει τα προς το ζην του. Δυστυχώς όμως οι συνθήκες στον χώρο αυτό είναι τόσο περίεργα – και καθόλου αθώα – απροσδιόριστες, που δε βοηθούν στο να το πετύχει. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις δε φτάνουν. Αυτό που θα συμβούλευα λοιπόν, ένα νέο, είναι πως αφού έχει αυτήν την ανάγκη έκφρασης, ας επιλέξει αυτόν τον δρόμο, αλλά να μη σταματήσει να αγωνίζεται, για να θεωρηθεί, όπως πρέπει, η εργασία στο θέατρο, και ως εργασία απ’ την οποία θα μπορεί να του εξασφαλίσει την επιβίωση του. Ο αγώνας αυτός όμως οφείλει να είναι συλλογικός, όχι ατομικός.

«Ε»: Ποια είναι τα σχέδιά σας, τα επόμενα βήματά σας στον χώρο;

Γ.Κ.: Προετοιμάζω μαζί με τους συνεργάτες μου για την καλοκαιρινή περίοδο μία ακόμη παράσταση, η οποία θα ανακοινωθεί μετά το Πάσχα περίπου. Παράλληλα ολοκληρώνω την επεξεργασία της ταινίας που έχω σκηνοθετήσει, το σενάριο της οποίας βασίζεται στο έργο του Άντον Τσέχωφ “Γλάρος”.

«Ε»: Σας ευχαριστούμε!