ΣκορδοΚαΐλη μας

Ξεύρεις τὴν γῆ ποὐ ἀνθεῖ

φαιδρὰ πορτοκαλέα

καὶ κοκκινίζει ἡ σταφυλὴ

καὶ θάλλει ἡ ἐλαία;

Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς,

εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

 Ἄγγελος Βλάχος

Οι Νεοέλληνες από τη γέννηση του εθνικού μας κράτους έχουμε αποδεχτεί κάποια πράγματα από το υπόδουλο παρελθόν μας. Ως τίμημα της φαινομενικής ελευθερίας μας.

Ζούμε σε έναν τόπο που, ενώ είναι από τους πιο όμορφους του κόσμου, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον ασχημύνουμε. Κι αυτό το θεωρούμε φυσικό.

Πιστεύουμε πως η επαγγελματική μας αποκατάσταση περνάει μέσα από το διορισμό στο δημόσιο. Κι αν μπούμε – εμείς ή το παιδί μας – τότε αποκτούμε και τους ρυθμούς χελώνας που έχει το ελληνικό κράτος. Και μας φαίνεται φυσιολογικό.

Ψηφίζουμε ανθρώπους που θεωρούμε πως δεν κάνουν ούτε για κλητήρες. Αυτούς που δε θα τους αναγνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας (θυμάστε;). Αυτούς, που δε θα τους προσλαμβάναμε ποτέ στη δουλειά μας, τους εμπιστευόμαστε για να μας κυβερνήσουν! Και πιστεύουμε πως είναι λογικό.

Η Ελλάς είναι η χώρα του παραλόγου.

Αυτό φαίνεται και από την έκπληξη ορισμένων από την αποκάλυψη της υπόθεσης Καϊλή. Σοκαρισμένη δηλώνει η πολιτική σκηνή του τόπου από το χρηματισμό της νέας πολιτικού!

Γιατί; Είναι η μόνη που χρηματίζεται;

Τόσα και τόσα χρόνια στην Ψωροκώσταινα ζούμε υποθέσεις σκανδάλων. Για χρήματα που κυκλοφορούσανε σε συσκευασίες με βρεφικές πάνες. Για μίζες από εξοπλιστικά προγράμματα. Για προμήθειες από έργα «Ολυμπιακών διαστάσεων» και τόσα άλλα.

Πάντοτε σε όλες αυτές τις υποθέσεις οι πολιτικοί έδειχναν έκπληκτοι. Η δικαιοσύνη δήλωνε πως οι υποθέσεις θα διαλευκανθούν. Οι υπόλοιποι, ο απλός λαός, κουνούσε το κεφάλι ειρωνικά. Για να δείξει ότι ξέρει, ότι καταλαβαίνει, ότι δεν είναι κουτός. Μα και πάλι τους ίδιους ψηφίζει!

Ελλάς, η χώρα της δημοκρατίας!

Έχουμε αποδεχτεί, οι Έλληνες, πως η λέξη πολιτικός είναι συνώνυμη του απατεώνα. Θεωρούμε πως για να αναρριχηθεί κάποιος στην εξουσία, απαραίτητο προσόν είναι, κατ’ αρχήν, να είναι ψεύτης.

Η θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο δεν απαιτεί πτυχία, μεταπτυχιακά, βεβαιώσεις ξένων γλωσσών. Τις πιο σημαντικές θέσεις τις καταλαμβάνουν οι πλέον κοινωνικά ανίκανοι.

Εμείς όλοι, σ’ αυτήν τη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», που αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε πτυχία, μεταπτυχιακά, βεβαιώσεις σπουδών για να καταφέρουμε να βρούμε μια δουλειά, τι κάνουμε για όλα αυτά;

Δεν κάνουμε τίποτα!

Ψάχνουμε να βρούμε μια καλή δουλειά στο εξωτερικό για εμάς και τα παιδιά μας. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Για να αναδείξουμε τα ταλέντα μας. Γιατί σ’ αυτόν τον τόπο δεν μετράει το ταλέντο μα το χρυσό τάλαντο που διεκδικούν οι ατάλαντοι.

Κι όσο για όλα αυτά, τα θαυμαστά, που γίνονται στη μικρή μας πατρίδα;

ΣκορδοΚαΐλη μας…

*Το άρθρο γράφτηκε στο πλαίσιο των διαδικτυακών μαθημάτων της Ακαδημίας Ποίησης και Παραμυθιού «Από το παραμύθι στην αρθρογραφία»